Pius XI

Pius XI (Ambrogio Damiano Achille Ratti) 1857 - 1939, papież

Urodził się w Sesio (Mediolan) 31 maja 1857, jako czwarte dziecko Franciszka i Teresy Galli. W czasach młodości był kształcony przez ks. Giuseppe Volentieri i swego wuja ks. Damiano Ratti. Po uzyskaniu matury wstąpił do seminarium w Mediolanie. W październiku 1979 roku został przeniesiony do Rzymu w celu kontynuowania studiów. Po trzech miesiącach (20 grudnia 1879) przyjął w Bazylice Laterańskiej święcenia kapłańskie.

Jego rzymskie studia zaowocowały w 1882 roku trzema doktoratami (13 marca: na Uniwersytecie Sapienza uzyskał tytuł doktora teologii, 9 czerwca na Uniwersytecie Gregoriańskim tytuł doktora prawa kanonicznego, a 23 czerwca, na Papieskiej Akademii św. Tomasza, doktorat z filozofii).

Po powrocie do Mediolanu był wykładowcą w tamtejszym seminarium oraz pracował w Bibliotece Ambrozjańskiej, a w latach 1907 - 1912 był jej prefektem.

W maju 1918 roku papież Benedykt XV mianował go wizytatorem apostolskim w Polsce. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został 3 lipca 1919 mianowany nuncjuszem apostolskim. Ogłoszony przez papieża biskupem tytularnym Naupactus 28 października otrzymał w warszawskiej katedrze św. Jana konsekrację biskupią z rąk arcybiskupa metropolity warszawskiego. W 1920 roku, podczas wojny polsko-radzieckiej, a dokładniej podczas bitwy warszawskiej, był jednym z dwóch dyplomatów, którzy nie opuścili polskiej stolicy.

W 1921 roku Benedykt XV mianował go arcybiskupem Mediolanu i nominował kardynałem, z tytułem prezbitera kościoła San Martino ai Monti. Stało się to na kilka miesięcy przed śmiercią papieża, Benedykt XV zmarł bowiem 22 stycznia 1922.

Podczas konklawe Achille Ratti został wybrany następcą św. Piotra. Stało się to 6 lutego 1922. Przyjął on imię Piusa XI.

Najważniejsze dokumenty jego pontyfilaktu, to m.in: encykliki: "Ubi arcano Dei Consilio" (o pokoju), "Quas primas" (o ustanowieniu święta Chrystusa Króla Wszechświata), "Miserentissimus Redemptor" (o powszechnym obowiązku wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Jezusa), "Quadragesimo Anno" (w czterdziestą rocznicę encykliki Rerum Novarum), "Non Abbiamo Bisogno" (o Akcji Katolickiej), "Mit Brennender Sorge" (o położeniu Kościoła Katolickiego w Rzeszy Niemieckiej), "Divini Redemptoris" (o bezbożnym komunizmie).

Podpisał w 1929 roku tzw. traktaty laterańskie (porozumienie z rządem włoskim w sprawie utworzenia Państwa Watykańskiego i konkordat miedzy Watykanem, a Włochami), zawarł konkordaty z wieloma państwami m.in z Polską (1925).

Zmarł 10 lutego 1939.