Piesiur Jerzy: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(nowe hasło)
 
(dr)
 
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
== Piesiur Jerzy SDB (1885-1945), misjonarz==
[[Plik:PiesiurJerzy.jpg|left|thumb]]
Urodził się 16 września 1885 w Łące. W 1905 roku wyjechał do Włoch, gdzie w miejscowości Ivrea rozpoczął naukę w szkole średniej. Później wstąpił do nowicjatu w Lombriasco, gdzie 29 września 1909 złożył śluby zakonne jako salezjanin. Przez następne dwa lata studiował filozofię w Ivrea. Następnie odbył trzyletnią praktykę pedagogiczną w Turynie i przez krótki czas w Oświęcimiu. Z chwilą wybuchu wojny w 1914 roku został wcielony do armii pruskiej i walczył na terenie Rumunii. Po wojnie wrócił do Ivrea, gdzie studiował teologię. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1921 w Krakowie.


== Piesiur Jerzy SDB (1885-1945) ==
W 1923 roku został posłany na misje do Indii. Pracował najpierw w sierocińcu św. Tomasza w Tanjore. W 1928 roku salezjanie otrzymali do obsługi diecezję Krishnagar i tam został skierowany ksiądz Piesiur. W 1933 roku został administratorem w Vellore. Następnie pracował w parafii Matki Boskiej Ucieczki Grzeszników na Brodway w Madrasie. W 1938 roku, z powodu choroby, został przeniesiony do domu w Tirupattur. We wrześniu 1941 roku choroba obezwładniła go całkowicie. Przewieziony do szpitala św. Marty w Bangalore cztery lata cierpiał przykuty do łóżka. Zmarł 21 kwietnia 1945. Jego ciało przewiezione zostało najpierw do Jelarpet, a następnie do Tirupattur, gdzie został pochowany 23 kwietnia 1945.


Urodził się 16 września 1885 w Łące. W 1905 roku wyjechał do Włoch, gdzie w miejscowości Ivrea rozpoczął naukę w szkole średniej. Później wstąpił do nowicjatu w Lombriasco, gdzie 29 września 1909 złożył śluby zakonne jako salezjanin. Przez następne dwa lata studiował filozofię w Ivrea. Następnie odbył trzyletnią praktykę pedagogiczną w Turynie i przez krótki czas w Oświęcimiu. Z chwilą wybuchu wojny w 1914 roku został wcielony do armii pruskiej i walczył na terenie Rumunii. Po wojnie wrócił do Ivrea, gdzie studiował teologię. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1921 w Krakowie.
== Bibliografia ==
W 1923 roku wyjechał na misje do Indii. Pracował najpierw w sierocińcu św. Tomasza w Tanjore. W 1928 roku salezjanie otrzymali do obsługi diecezję Krishnagar i tam został przeniesiony ksiądz Piesiur. W 1933 roku został administratorem w Vellore. Później został przeniesiony do pracy w parafii Matki Boskiej Ucieczki Grzeszników na Brodway w Madrasie. W 1938 roku, z powodu choroby, został przeniesiony do domu w Tirupattur. We wrześniu 1941 roku choroba obezwładniła go całkowicie. Przewieziony do szpitala św. Marty w Bangalore cztery lata cierpiał przykuty do łóżka. Zmarł 21 kwietnia 1945. Jego ciało przewiezione zostało najpierw do Jelarpet, a następnie do Tirupattur, gdzie został pochowany 23 kwietnia 1945.
Szkice monograficzne z dziejów Łąki, praca zbiorowa, Łąka 2002, s. 99.
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - P]]
[[Kategoria:Zakonnicy]]
[[Kategoria:Salezjanie]]
[[Kategoria:Misjonarze]]

Aktualna wersja na dzień 16:32, 26 maj 2020

Piesiur Jerzy SDB (1885-1945), misjonarz

PiesiurJerzy.jpg

Urodził się 16 września 1885 w Łące. W 1905 roku wyjechał do Włoch, gdzie w miejscowości Ivrea rozpoczął naukę w szkole średniej. Później wstąpił do nowicjatu w Lombriasco, gdzie 29 września 1909 złożył śluby zakonne jako salezjanin. Przez następne dwa lata studiował filozofię w Ivrea. Następnie odbył trzyletnią praktykę pedagogiczną w Turynie i przez krótki czas w Oświęcimiu. Z chwilą wybuchu wojny w 1914 roku został wcielony do armii pruskiej i walczył na terenie Rumunii. Po wojnie wrócił do Ivrea, gdzie studiował teologię. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1921 w Krakowie.

W 1923 roku został posłany na misje do Indii. Pracował najpierw w sierocińcu św. Tomasza w Tanjore. W 1928 roku salezjanie otrzymali do obsługi diecezję Krishnagar i tam został skierowany ksiądz Piesiur. W 1933 roku został administratorem w Vellore. Następnie pracował w parafii Matki Boskiej Ucieczki Grzeszników na Brodway w Madrasie. W 1938 roku, z powodu choroby, został przeniesiony do domu w Tirupattur. We wrześniu 1941 roku choroba obezwładniła go całkowicie. Przewieziony do szpitala św. Marty w Bangalore cztery lata cierpiał przykuty do łóżka. Zmarł 21 kwietnia 1945. Jego ciało przewiezione zostało najpierw do Jelarpet, a następnie do Tirupattur, gdzie został pochowany 23 kwietnia 1945.

Bibliografia

Szkice monograficzne z dziejów Łąki, praca zbiorowa, Łąka 2002, s. 99.