Parafia św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Rudniku

Nazwa miejscowości Rudnik nawiązuje do istniejących tu w średniowieczu kopalń rudy darniowej i od ziemi którą ludzie nazywali rudawką. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1302 r. jako uposażenie księcia Przemysława oraz z rejestru świętopietrza (1447 r.) w ramach archiprezbiteratu raciborskiego. Patronat sprawowali bożogrobcy z prepozytury św. Piotra i Pawła w Raciborzu. Rudnik wpierw był częścią par. św. Mikołaja na Starej Wsi, a potem filią Makowa. Na stałe duszpasterz zamieszkał tu w 1820 roku W swoich dziejach Rudnik był min. świadkiem przejścia wojsk króla Jana III Sobieskiego pod Wiedeń z odsieczą przeciw Turkom.

Kościół

Pierwszy drewniany kościół był wzniesiony z woli księcia Przemysława w latach 1293-1300, a konsekrowany w 1303 roku przez bp Mikołaja. Budowę murowanego kościoła, w stylu neogotyckim, prowadzono w latach 1892 – 1893 r. Swoją konsekrację miał 4 czerwca 1916, a dokonał jej bp Karol Augustin z Wrocławia. W czasie wojny zniszczony i sprofanowany przez armię radziecką był po wojnie wielokrotnie remontowany. Ostatni poważniejszy remont, z całkowitą wymianą dachu kościoła miał miejsce w 1984. W uposażeniu kościoła oprócz obrazów z XVII i XVIII wieku, monstrancji, kielichów i relikwiarzy jest zespół ołtarzy oraz witraż bożonarodzeniowy z pracowni w Bawarii (XVIII/ XIX w).

Bibliografia

Przedruk ze strony: [1]