Parafia św. Barbary w Strumieniu: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Strumien1.jpg|right|thumb]] | [[Plik:Strumien1.jpg|right|thumb]] | ||
Pierwsza wzmianka o Strumieniu pochodzi z 1386 roku. Czy wtedy był tam już kościół parafialny, jest sprawą bardzo wątpliwą, opartą jedynie na kronice ks. Zawiszy, a powtórzoną przez ks. Londzina. | Pierwsza wzmianka o Strumieniu pochodzi z 1386 roku. Czy wtedy był tam już kościół parafialny, jest sprawą bardzo wątpliwą, opartą jedynie na kronice [[Zawisza Oskar|ks. Zawiszy]], a powtórzoną przez [[Londzin Józef|ks. Londzina]]. Pewne jest natomiast, że 20 lutego 1454 erygowana została [[parafia]] przez ks. kardynała i biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego przy maleńkim drewnianym kościele pw. św. Krzyża, Michała Archanioła, św. Szymona i Judy oraz św. Katarzyny. Ponieważ ten kościółek okazał się za mały, a Strumień w międzyczasie został przeniesiony na prawa miejskie, właściciel miasta, Mikołaj Brodecki, wybudował w 1495 roku nowy drewniany kościół pw. św. Barbary, a kościółek św. Krzyża zamieniono na szpitalny. Wraz z nadaniem Strumieniowi praw miejskich stała się sporna przynależność diecezjalna nowego miasteczka. | ||
W 1526 roku Brodeccy sprzedali miasteczko księciu Kazimierzowi cieszyńskiemu i odtąd uważano Strumień jako cząstkę diecezji wrocławskiej, chociaż wizytator z ramienia biskupa krakowskiego jeszcze po wizytacji w 1619 roku włączył | W 1526 roku Brodeccy sprzedali miasteczko księciu Kazimierzowi cieszyńskiemu i odtąd uważano Strumień jako cząstkę [[Diecezja wrocławska|diecezji wrocławskiej]], chociaż wizytator z ramienia biskupa krakowskiego jeszcze po wizytacji w 1619 roku włączył Strumień w swoje sprawozdanie wizytacyjne. | ||
Zgodnie z zasadą „cuius regio, eius religio” książę Wacław wcześnie zamienił parafię na ewangelicką. Duch ewangelicki przebija z aktu darowizny 8 stawów dla kościoła z 1550 roku a w 1569 roku ordynowano w Brzegu dwóch kandydatów strumieńskich na duchownych ewangelickich. W latach 1608 - 1628 stan wyznaniowy ciągle się | Zgodnie z zasadą „cuius regio, eius religio” książę Wacław wcześnie zamienił parafię na ewangelicką. Duch ewangelicki przebija z aktu darowizny 8 stawów dla kościoła z 1550 roku, a w 1569 roku ordynowano w Brzegu dwóch kandydatów strumieńskich na duchownych ewangelickich. W latach 1608 - 1628 stan wyznaniowy ciągle się zmieniał i ostatecznie ustalił się na korzyść katolików dopiero pod koniec [[Wojna trzydziestoletnia|wojny trzydziestoletniej]]. | ||
W 1789 roku rozebrano kościółek pw. św. Krzyża, a w tym samym roku rozpoczęto budowę nowego masywnego kościoła parafialnego, poświęconego 5 | W 1789 roku rozebrano kościółek pw. św. Krzyża, a w tym samym roku rozpoczęto budowę nowego masywnego kościoła parafialnego, poświęconego 5 grudnia 1790 przez komisarza biskupiego i dziekana cieszyńskiego, [[Lohn Alojzy|ks. Alojzego Lohna]]. W 1792 roku uległ rozbiórce dotychczasowy drewniany kościół parafialny. | ||
W 1936 roku ks. dziekan Alojzy Gałuszka odnowił kościół „od zewnątrz i wewnątrz”. Prace remontowe prowadził Stanisław Pochwalski z Krakowa. W 1945 roku kościół w Strumieniu uległ poważnym zniszczeniom podczas bombardowania i ostrzału miasta przez Rosjan i wycofujące się wojska niemieckie. Został odbudowany przez administratora parafii, ks. Bernarda Barysza. W 1990 roku została erygowana parafia w Bąkowie, a w 1995 roku oddano do użytku kościół w Zabłociu. | W 1936 roku [[Gałuszka Alojzy|ks. dziekan Alojzy Gałuszka]] odnowił kościół „od zewnątrz i wewnątrz”. Prace remontowe prowadził Stanisław Pochwalski z Krakowa. W 1945 roku kościół w Strumieniu uległ poważnym zniszczeniom podczas bombardowania i ostrzału miasta przez Rosjan i wycofujące się wojska niemieckie. Został odbudowany przez administratora parafii, [[Barysz Bernard|ks. Bernarda Barysza]]. W 1990 roku została erygowana parafia w Bąkowie, a w 1995 roku oddano do użytku kościół w Zabłociu. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Za: Katalog Diecezji Katowickiej 1970, s. 199. | Za: Katalog Diecezji Katowickiej 1970, s. 199. | ||
[[Kategoria:Parafie - S]] | [[Kategoria:Parafie - S|Strumień]] | ||
[[Kategoria:Dekanat strumieński]] | [[Kategoria:Dekanat strumieński]] | ||
[[Kategoria:Kościoły i parafie diecezji bielsko-żywieckiej|S]] | [[Kategoria:Kościoły i parafie diecezji bielsko-żywieckiej|S]] | ||
Aktualna wersja na dzień 22:40, 3 sty 2024
Pierwsza wzmianka o Strumieniu pochodzi z 1386 roku. Czy wtedy był tam już kościół parafialny, jest sprawą bardzo wątpliwą, opartą jedynie na kronice ks. Zawiszy, a powtórzoną przez ks. Londzina. Pewne jest natomiast, że 20 lutego 1454 erygowana została parafia przez ks. kardynała i biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego przy maleńkim drewnianym kościele pw. św. Krzyża, Michała Archanioła, św. Szymona i Judy oraz św. Katarzyny. Ponieważ ten kościółek okazał się za mały, a Strumień w międzyczasie został przeniesiony na prawa miejskie, właściciel miasta, Mikołaj Brodecki, wybudował w 1495 roku nowy drewniany kościół pw. św. Barbary, a kościółek św. Krzyża zamieniono na szpitalny. Wraz z nadaniem Strumieniowi praw miejskich stała się sporna przynależność diecezjalna nowego miasteczka.
W 1526 roku Brodeccy sprzedali miasteczko księciu Kazimierzowi cieszyńskiemu i odtąd uważano Strumień jako cząstkę diecezji wrocławskiej, chociaż wizytator z ramienia biskupa krakowskiego jeszcze po wizytacji w 1619 roku włączył Strumień w swoje sprawozdanie wizytacyjne. Zgodnie z zasadą „cuius regio, eius religio” książę Wacław wcześnie zamienił parafię na ewangelicką. Duch ewangelicki przebija z aktu darowizny 8 stawów dla kościoła z 1550 roku, a w 1569 roku ordynowano w Brzegu dwóch kandydatów strumieńskich na duchownych ewangelickich. W latach 1608 - 1628 stan wyznaniowy ciągle się zmieniał i ostatecznie ustalił się na korzyść katolików dopiero pod koniec wojny trzydziestoletniej. W 1789 roku rozebrano kościółek pw. św. Krzyża, a w tym samym roku rozpoczęto budowę nowego masywnego kościoła parafialnego, poświęconego 5 grudnia 1790 przez komisarza biskupiego i dziekana cieszyńskiego, ks. Alojzego Lohna. W 1792 roku uległ rozbiórce dotychczasowy drewniany kościół parafialny.
W 1936 roku ks. dziekan Alojzy Gałuszka odnowił kościół „od zewnątrz i wewnątrz”. Prace remontowe prowadził Stanisław Pochwalski z Krakowa. W 1945 roku kościół w Strumieniu uległ poważnym zniszczeniom podczas bombardowania i ostrzału miasta przez Rosjan i wycofujące się wojska niemieckie. Został odbudowany przez administratora parafii, ks. Bernarda Barysza. W 1990 roku została erygowana parafia w Bąkowie, a w 1995 roku oddano do użytku kościół w Zabłociu.
Bibliografia
Za: Katalog Diecezji Katowickiej 1970, s. 199.