Nyga Mateusz

Nyga Mateusz (1765-1839), proboszcz w Mysłowicach

Urodził się 9 września 1765 w rodzinie Antoniego i Katarzyny z domu Kocurek. Uczył się w szkole parafialnej, potem w gimnazjum cystersów w Rudach. Następnie studiował teologię we Wrocławiu. Święcenia kapłańskie otrzymał we wrześniu 1791 roku. W listopadzie 1791 roku został mianowany wikariuszem w mysłowickiej parafii. Ponieważ ówczesny proboszcz mysłowicki ks. Dunin poza probostwem mysłowickim miał jeszcze w Mikołowie trzy kanonikaty, a nie rezydował ani w Mikołowie ani w Mysłowicach, zlecił ks. Nydze zarząd parafią mikołowską. Ks. Nyga był komendarzem w Mikołowie od marca 1792 roku aż do śmierci ks. Dunina (grudzień 1794 rok). Po pięciu latach, w 1800 roku został proboszczem w Mysłowicach. Wkrótce, dzięki poparciu ordynata Mieroszewskiego został mianowany zastępcą dziekana (actuarius circuli) dekanatu bytomskiego i inspektorem szkolnym powiatu pszczyńskiego.

Po pożarze drewnianego kościoła św. Krzyża w 1807 roku, ks. Nyga wybudował nowy, murowany kościół. W 1811 roku założył nowy cmentarz przy ul. Mikołowskiej, a 1827 roku wybudował nową szkołę. Ks. Nyga należał do tych księży śląskich, którzy wyrazili na piśmie protest wobec postawy bpa Sedlnickiego w sprawie małżeństwa mieszanych.

Jest autorem łacińskich wierszy, napisanych w latach 1804 i 1813, a charakteryzujących w tzw. dystychach wszystkich księży z dekanatu bytomskiego i pszczyńskiego, niektórych świeckich, a także okolicznych pastorów. Dystychy ks. Nygi uległy zapomnieniu, przywróciła ich współczesnemu czytelnikowi publikacja w trzecim tomie roczników „Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku" (1930). Był znakomitym mówcą i kaznodzieją. Swój bogaty księgozbiór liczący ok. 400 pozycji przekazał po śmierci parafii. Zmarł w marcu 1839 roku po krótkiej chorobie. Pochowany na cmentarzu w Mysłowicach

Bibliografia

J. Kudera, Historia kościoła parafialnego w Bieruniu, Bieruń 1996, s. 132-134.