Niższe Seminarium Duchowne Księży Salezjanów w Pogrzebieniu

Z e-ncyklopedia

Salezjanie w Pogrzebieniu

Salezjanie osiedlili się w Pogrzebieniu w 1930 roku, a rok później z "dóbr rycerskich" należących do przedsiębiorstwa osadniczego "Śląsk" zakupili za sumę 80 000 zł dom (z 1872 roku) zwany "Zamkiem", w którym zamieszkali oraz zabudowania gospodarcze na niewielkiej parceli. Za zgodą kurii katowickiej otworzyli zakład przeznaczony na małe seminarium. Zarówno władze szkolne, jak i duchowieństwo śląskie niechętnie patrzyły na nową placówkę zakonną. Katowickie kuratorium próbowało zamknąć tę szkołę. Kiedy w latach 1933-1936 uczniowie klasy IV zdawali egzamin państwowy (małą maturę) w Rybniku, bywali dziesiątkowani. Wobec tego Pogrzebień ograniczył się do trzech klas, a czwarta wysyłano do Daszawy. W czasie II wojny światowej salezjanie zostali wygnani z Pogrzebienia, a ich zakład został zlikwidowany. Po II wojnie światowej małe seminarium nie zostało wznowione. Dom przekazano Siostrom Salezjankom. W 1946 roku z powodu braku kapłanów w diecezji katowickiej przekazano Salezjanom w administrowanie parafię w Pogrzebieniu.

Księża dyrektorzy pracujący w Małym Seminarium Księży Salezjanów w Pogrzebieniu w latach 1930-1940

Bibliografia

A. Świda, Salezjańskie szkolnictwo w Polsce (zarys), w: 75 lat działalności Salezjanów w Polsce. Księga pamiątkowa, red. R. Popowski, S. Wilk, M. Lewko, Łódź-Kraków 1974, s.51; 11. Dzieje Salezjanów na Ziemi Raciborskiej. Działalność duszpastersko-wychowawcza Salezjanów w Pogrzebieniu w latach 1930-2006. Z historii Pogrzebienia, Kraków 2006.

Źródło: „https://silesia.edu.pl/index.php?title=Niższe_Seminarium_Duchowne_Księży_Salezjanów_w_Pogrzebieniu&oldid=20237”