Nagy Stanisław: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Grynjoanna (dyskusja | edycje) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Nagy Stanisław (1921-), kardynał, teolog == | == Nagy Stanisław (1921-), kardynał, teolog == | ||
[[Grafika:Nagy Stanislaw.jpg|left]] | [[Grafika:Nagy Stanislaw.jpg|left]] | ||
Urodził się 30 września 1921 w Bieruniu Starym w śląskiej, górniczej rodzinie. 8 lipca 1945 otrzymał święcenia kapłańskie | Urodził się 30 września 1921 w Bieruniu Starym w śląskiej, górniczej rodzinie. W roku 1937 wstąpił do Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusowego. Śluby wieczyste złożył w 1941 roku, a 8 lipca 1945 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego biskupa pomocniczego Krakowa Stanisława Rosponda. W latach 1952-1958 był rektorem seminarium zakonnego w Tarnowie, a następnie kierownikiem Studium Teologicznego w Krakowie, powstałego z jego inicjatywy. Od początku swej drogi naukowej był związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim; w 1952 roku obronił tam pracę doktorską, w 1968 roku uzyskał habilitację, w 1979 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, zaś w 1985 roku profesora zwyczajnego. | ||
Od 1958 roku aż do przejścia na emeryturę wykładał teologię fundamentalną na KUL. W latach 1972/1973 i 1973/1974 był prodziekanem Wydziału Teologii, kierownikiem Katedry Eklezjologii Fundamentalnej, Sekcji Teologii Porównawczej i Ekumenicznej, przewodniczącym Senackiej Komisji Stypendialnej, Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II. Przez kolejne kadencje przewodniczył Sekcji Wykładowców Teologii Fundamentalnej przy Komisji Episkopatu ds. Nauki. Z nominacji [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]] przez dwie kadencje był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Brał udział w pracach Komisji Episkopatu do Spraw Ekumenizmu, był także członkiem Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej powołanej przez watykański Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan i Światową Federację Luterańską. | Od 1958 roku aż do przejścia na emeryturę wykładał teologię fundamentalną na KUL. W latach 1972/1973 i 1973/1974 był prodziekanem Wydziału Teologii, kierownikiem Katedry Eklezjologii Fundamentalnej, Sekcji Teologii Porównawczej i Ekumenicznej, przewodniczącym Senackiej Komisji Stypendialnej, Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II. Przez kolejne kadencje przewodniczył Sekcji Wykładowców Teologii Fundamentalnej przy Komisji Episkopatu ds. Nauki. Z nominacji [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]] przez dwie kadencje był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Brał udział w pracach Komisji Episkopatu do Spraw Ekumenizmu, był także członkiem Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej powołanej przez watykański Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan i Światową Federację Luterańską. | ||
Dwukrotnie brał udział w charakterze eksperta w Synodach Biskupów w Rzymie (1985 i 1991). Zamieszkały w Krakowie, prowadził wykłady w Lublinie i Wrocławiu na tamtejszym Papieskim Wydziale Teologicznym. W pociągu relacji Kraków-Lublin poznał podobno [[Jan Paweł II|Karola Wojtyłę]], z którym łączyła go później przyjaźń, wyprawy po górach i bliska współpraca. 13 października 2003 wyświęcony na arcybiskupa ze stolicą tytularną Holarensis. | Dwukrotnie brał udział w charakterze eksperta w Synodach Biskupów w Rzymie (1985 i 1991). Zamieszkały w Krakowie, prowadził wykłady w Lublinie i Wrocławiu na tamtejszym Papieskim Wydziale Teologicznym. W pociągu relacji Kraków-Lublin poznał podobno [[Jan Paweł II|Karola Wojtyłę]], z którym łączyła go później przyjaźń, wyprawy po górach i bliska współpraca. | ||
W niedzielę 28 września 2003 roku Ojciec Święty Jan Paweł II mianował ks. prof. Stanisława Nagy’ego kardynałem. 13 października 2003 roku został wyświęcony na arcybiskupa ze stolicą tytularną Holarensis. Konsekracja miała miejsce w Katedrze na Wawelu. Konsekratorem był [[Franciszek Macharski|kard. Franciszek Macharski]], a współkonsekratorami: [[Marian Jaworski|kard. Marian Jaworski]] i [[Józef Kowalczyk |abp Józef Kowalczyk]]. 21 października 2003 podniesiony został do godności kardynalskiej przez papieża Jana Pawła II z diakonią kościoła Santa Maria della Scala. Za motto arcybiskupie i kardynalskie przyjął słowa: "In Te Cor Iesu speravi" - "W Tobie, Serce Jezusa, złożyłem swą ufność". W kardynalskim herbie znajdują się symbole Serca Jezusa, Biblia, kotwica - symbol nadziei i wiary oraz monogram słów "Ave Maria". | |||
Kapelusz kardynalski ks. kard. Nagy otrzymał podczas uroczystego konsystorza w dniu 21 października 2003 roku w Watykanie. | |||
Odznaczenia: medal "Za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego" (2007), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2008). | Odznaczenia: medal "Za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego" (2007), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2008). | ||
Wersja z 21:38, 5 lis 2010
Nagy Stanisław (1921-), kardynał, teolog
Urodził się 30 września 1921 w Bieruniu Starym w śląskiej, górniczej rodzinie. W roku 1937 wstąpił do Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusowego. Śluby wieczyste złożył w 1941 roku, a 8 lipca 1945 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego biskupa pomocniczego Krakowa Stanisława Rosponda. W latach 1952-1958 był rektorem seminarium zakonnego w Tarnowie, a następnie kierownikiem Studium Teologicznego w Krakowie, powstałego z jego inicjatywy. Od początku swej drogi naukowej był związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim; w 1952 roku obronił tam pracę doktorską, w 1968 roku uzyskał habilitację, w 1979 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, zaś w 1985 roku profesora zwyczajnego.
Od 1958 roku aż do przejścia na emeryturę wykładał teologię fundamentalną na KUL. W latach 1972/1973 i 1973/1974 był prodziekanem Wydziału Teologii, kierownikiem Katedry Eklezjologii Fundamentalnej, Sekcji Teologii Porównawczej i Ekumenicznej, przewodniczącym Senackiej Komisji Stypendialnej, Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II. Przez kolejne kadencje przewodniczył Sekcji Wykładowców Teologii Fundamentalnej przy Komisji Episkopatu ds. Nauki. Z nominacji Jana Pawła II przez dwie kadencje był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Brał udział w pracach Komisji Episkopatu do Spraw Ekumenizmu, był także członkiem Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej powołanej przez watykański Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan i Światową Federację Luterańską.
Dwukrotnie brał udział w charakterze eksperta w Synodach Biskupów w Rzymie (1985 i 1991). Zamieszkały w Krakowie, prowadził wykłady w Lublinie i Wrocławiu na tamtejszym Papieskim Wydziale Teologicznym. W pociągu relacji Kraków-Lublin poznał podobno Karola Wojtyłę, z którym łączyła go później przyjaźń, wyprawy po górach i bliska współpraca.
W niedzielę 28 września 2003 roku Ojciec Święty Jan Paweł II mianował ks. prof. Stanisława Nagy’ego kardynałem. 13 października 2003 roku został wyświęcony na arcybiskupa ze stolicą tytularną Holarensis. Konsekracja miała miejsce w Katedrze na Wawelu. Konsekratorem był kard. Franciszek Macharski, a współkonsekratorami: kard. Marian Jaworski i abp Józef Kowalczyk. 21 października 2003 podniesiony został do godności kardynalskiej przez papieża Jana Pawła II z diakonią kościoła Santa Maria della Scala. Za motto arcybiskupie i kardynalskie przyjął słowa: "In Te Cor Iesu speravi" - "W Tobie, Serce Jezusa, złożyłem swą ufność". W kardynalskim herbie znajdują się symbole Serca Jezusa, Biblia, kotwica - symbol nadziei i wiary oraz monogram słów "Ave Maria". Kapelusz kardynalski ks. kard. Nagy otrzymał podczas uroczystego konsystorza w dniu 21 października 2003 roku w Watykanie.
Odznaczenia: medal "Za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego" (2007), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2008).
Bibliografia
W. M. Zarębczan, Polacy w Watykanie. Instytucje i urzędy oraz Polacy w nich pracujący. Historia i współczesność, Pelplin 2004, s. 482-483.
| |||||