Nagy Stanisław: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 17: Linia 17:
[[Kategoria:Naukowcy]]
[[Kategoria:Naukowcy]]
[[Kategoria:Sercanie]]
[[Kategoria:Sercanie]]
[[Kategoria:Biskupi]]

Wersja z 10:11, 21 maj 2010

Nagy Stanisław (1921-), kardynał, teolog

Nagy Stanislaw.jpg

Urodził się 30 września 1921 w Bieruniu Starym w śląskiej, górniczej rodzinie. 8 lipca 1945 otrzymał święcenia kapłańskie w Zgromadzeniu Najświętszego Serca Jezusowego z rąk ówczesnego biskupa pomocniczego Krakowa Stanisława Rosponda. W latach 1952-1958 był rektorem seminarium zakonnego w Tarnowie, a następnie kierownikiem Studium Teologicznego w Krakowie, powstałego z jego inicjatywy. Od początku swej drogi naukowej był związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim; w 1952 roku obronił tam pracę doktorską, w 1968 roku uzyskał habilitację, w 1979 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, zaś w 1985 roku profesora zwyczajnego.

Od 1958 roku aż do przejścia na emeryturę wykładał teologię fundamentalną na KUL. W latach 1972/1973 i 1973/1974 był prodziekanem Wydziału Teologii, kierownikiem Katedry Eklezjologii Fundamentalnej, Sekcji Teologii Porównawczej i Ekumenicznej, przewodniczącym Senackiej Komisji Stypendialnej, Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II. Przez kolejne kadencje przewodniczył Sekcji Wykładowców Teologii Fundamentalnej przy Komisji Episkopatu ds. Nauki. Z nominacji Jana Pawła II przez dwie kadencje był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Brał udział w pracach Komisji Episkopatu do Spraw Ekumenizmu, był także członkiem Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej powołanej przez watykański Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan i Światową Federację Luterańską.

Dwukrotnie brał udział w charakterze eksperta w Synodach Biskupów w Rzymie (1985 i 1991). Zamieszkały w Krakowie, prowadził wykłady w Lublinie i Wrocławiu na tamtejszym Papieskim Wydziale Teologicznym. W pociągu relacji Kraków-Lublin poznał podobno Karola Wojtyłę, z którym łączyła go później przyjaźń, wyprawy po górach i bliska współpraca. 13 października 2003 wyświęcony na arcybiskupa ze stolicą tytularną Holarensis. Konsekrator - kard. Franciszek Macharski, współkonsekratorzy: kard. Marian Jaworski i abp Józef Kowalczyk. 21 października 2003 podniesiony został do godności kardynalskiej przez papieża Jana Pawła II z diakonią kościoła Santa Maria della Scala.

Odznaczenia: medal "Za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego" (2007), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2008).

Bibliografia

W. M. Zarębczan, Polacy w Watykanie. Instytucje i urzędy oraz Polacy w nich pracujący. Historia i współczesność, Pelplin 2004, s. 482-483.