Nagy Stanisław: Różnice pomiędzy wersjami
(→Nagy Stanisław (1921-2013), kardynał, teolog: uzupełnienie) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Urodził się 30 września 1921 w Bieruniu Starym w śląskiej, górniczej rodzinie. W 1937 roku wstąpił do Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusowego. Śluby wieczyste złożył w 1941 roku, a 8 lipca 1945 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego biskupa pomocniczego Krakowa Stanisława Rosponda. W latach 1952-1958 był rektorem seminarium zakonnego w Tarnowie, a następnie kierownikiem - powstałego z jego inicjatywy - Studium Teologicznego w Krakowie. Od początku swojej drogi naukowej był związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim - w 1952 roku obronił tam pracę doktorską, w 1968 roku uzyskał habilitację, w 1979 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1985 roku profesora zwyczajnego. | Urodził się 30 września 1921 w Bieruniu Starym w śląskiej, górniczej rodzinie. W 1937 roku wstąpił do Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusowego. Śluby wieczyste złożył w 1941 roku, a 8 lipca 1945 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego biskupa pomocniczego Krakowa Stanisława Rosponda. W latach 1952-1958 był rektorem seminarium zakonnego w Tarnowie, a następnie kierownikiem - powstałego z jego inicjatywy - Studium Teologicznego w Krakowie. Od początku swojej drogi naukowej był związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim - w 1952 roku obronił tam pracę doktorską, w 1968 roku uzyskał habilitację, w 1979 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1985 roku profesora zwyczajnego. | ||
Od 1958 roku, aż do przejścia na emeryturę wykładał teologię fundamentalną na KUL-u. W latach 1972/1973 i 1973/1974 był prodziekanem Wydziału Teologii, kierownikiem Katedry Eklezjologii Fundamentalnej, Sekcji Teologii Porównawczej i Ekumenicznej, przewodniczącym Senackiej Komisji Stypendialnej, Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II. Przez kolejne kadencje przewodniczył Sekcji Wykładowców Teologii Fundamentalnej przy Komisji Episkopatu ds. Nauki. Z nominacji [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]] przez dwie kadencje był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Brał udział w pracach Komisji Episkopatu do Spraw Ekumenizmu, był także członkiem Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej powołanej przez watykański Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan i Światową Federację Luterańską. | Od 1958 roku, aż do przejścia na emeryturę wykładał teologię fundamentalną na KUL-u. W latach 1972/1973 i 1973/1974 był prodziekanem Wydziału Teologii, kierownikiem Katedry Eklezjologii Fundamentalnej, Sekcji Teologii Porównawczej i Ekumenicznej, przewodniczącym Senackiej Komisji Stypendialnej, Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II. Przez kolejne kadencje przewodniczył Sekcji Wykładowców Teologii Fundamentalnej przy Komisji [[Konferencja Episkopatu Polski|Episkopatu]] ds. Nauki. Z nominacji [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]] przez dwie kadencje był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Brał udział w pracach Komisji Episkopatu do Spraw Ekumenizmu, był także członkiem Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej powołanej przez watykański Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan i Światową Federację Luterańską. | ||
Dwukrotnie, w charakterze eksperta brał udział w Synodach Biskupów w Rzymie (1985 i 1991). Mieszkając w Krakowie, prowadził wykłady w Lublinie i Wrocławiu na znajdującym się tam Papieskim Wydziale Teologicznym. W pociągu relacji Kraków-Lublin poznał podobno [[Jan Paweł II|Karola Wojtyłę]], z którym łączyła go później przyjaźń, wyprawy po górach i bliska współpraca. | Dwukrotnie, w charakterze eksperta brał udział w [[Synod|Synodach]] Biskupów w Rzymie (1985 i 1991). Mieszkając w Krakowie, prowadził wykłady w Lublinie i Wrocławiu na znajdującym się tam Papieskim Wydziale Teologicznym. W pociągu relacji Kraków - Lublin poznał podobno [[Jan Paweł II|Karola Wojtyłę]], z którym łączyła go później przyjaźń, wyprawy po górach i bliska współpraca. | ||
W niedzielę 28 września 2003 Ojciec Święty Jan Paweł II mianował ks. prof. Stanisława Nagy’ego kardynałem. 13 października 2003 został wyświęcony na arcybiskupa ze stolicą tytularną Holarensis. Konsekracja miała miejsce w Katedrze na Wawelu. Konsekratorem był [[Macharski Franciszek|kard. Franciszek Macharski]], a współkonsekratorami: [[Jaworski Marian|kard. Marian Jaworski]] i [[Kowalczyk Józef|abp Józef Kowalczyk]]. 21 października 2003 został podniesiony do godności kardynalskiej przez papieża Jana Pawła II z diakonią kościoła Santa Maria della Scala. Za motto arcybiskupie i kardynalskie przyjął słowa: | W niedzielę 28 września 2003 Ojciec Święty Jan Paweł II mianował ks. prof. Stanisława Nagy’ego kardynałem. 13 października 2003 został wyświęcony na arcybiskupa ze stolicą tytularną Holarensis. Konsekracja miała miejsce w Katedrze na Wawelu. Konsekratorem był [[Macharski Franciszek|kard. Franciszek Macharski]], a współkonsekratorami: [[Jaworski Marian|kard. Marian Jaworski]] i [[Kowalczyk Józef|abp Józef Kowalczyk]]. 21 października 2003 został podniesiony do godności kardynalskiej przez papieża Jana Pawła II z diakonią kościoła Santa Maria della Scala. Za motto arcybiskupie i kardynalskie przyjął słowa: ''In Te Cor Iesu speravi'' - ''W Tobie, Serce Jezusa, złożyłem swą ufność''. W kardynalskim herbie znajdują się symbole Serca Jezusa, Biblia, kotwica - symbol nadziei i wiary oraz monogram słów ''Ave Maria''. | ||
Kapelusz kardynalski ks. kard. Nagy otrzymał podczas uroczystego konsystorza 21 października 2003 w Watykanie. | Kapelusz kardynalski ks. kard. Nagy otrzymał podczas uroczystego konsystorza 21 października 2003 w Watykanie. | ||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
W. M. Zarębczan, Polacy w Watykanie. Instytucje i urzędy oraz Polacy w nich pracujący. Historia i współczesność, Pelplin 2004, s. 482-483. | W. M. Zarębczan, Polacy w Watykanie. Instytucje i urzędy oraz Polacy w nich pracujący. Historia i współczesność, Pelplin 2004, s. 482-483. | ||
{{Biskup}} | |||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - N]] | [[Kategoria:Biografie - N]] | ||
[[Kategoria:Biskupi - N]] | |||
[[Kategoria:Kardynałowie]] | |||
[[Kategoria:Zakonnicy]] | [[Kategoria:Zakonnicy]] | ||
[[Kategoria:Sercanie]] | |||
[[Kategoria:Naukowcy]] | [[Kategoria:Naukowcy]] | ||
Aktualna wersja na dzień 00:07, 23 lip 2017
Nagy Stanisław (1921-2013), kardynał, teolog
Urodził się 30 września 1921 w Bieruniu Starym w śląskiej, górniczej rodzinie. W 1937 roku wstąpił do Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusowego. Śluby wieczyste złożył w 1941 roku, a 8 lipca 1945 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego biskupa pomocniczego Krakowa Stanisława Rosponda. W latach 1952-1958 był rektorem seminarium zakonnego w Tarnowie, a następnie kierownikiem - powstałego z jego inicjatywy - Studium Teologicznego w Krakowie. Od początku swojej drogi naukowej był związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim - w 1952 roku obronił tam pracę doktorską, w 1968 roku uzyskał habilitację, w 1979 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1985 roku profesora zwyczajnego.
Od 1958 roku, aż do przejścia na emeryturę wykładał teologię fundamentalną na KUL-u. W latach 1972/1973 i 1973/1974 był prodziekanem Wydziału Teologii, kierownikiem Katedry Eklezjologii Fundamentalnej, Sekcji Teologii Porównawczej i Ekumenicznej, przewodniczącym Senackiej Komisji Stypendialnej, Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II. Przez kolejne kadencje przewodniczył Sekcji Wykładowców Teologii Fundamentalnej przy Komisji Episkopatu ds. Nauki. Z nominacji Jana Pawła II przez dwie kadencje był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Brał udział w pracach Komisji Episkopatu do Spraw Ekumenizmu, był także członkiem Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej powołanej przez watykański Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan i Światową Federację Luterańską.
Dwukrotnie, w charakterze eksperta brał udział w Synodach Biskupów w Rzymie (1985 i 1991). Mieszkając w Krakowie, prowadził wykłady w Lublinie i Wrocławiu na znajdującym się tam Papieskim Wydziale Teologicznym. W pociągu relacji Kraków - Lublin poznał podobno Karola Wojtyłę, z którym łączyła go później przyjaźń, wyprawy po górach i bliska współpraca.
W niedzielę 28 września 2003 Ojciec Święty Jan Paweł II mianował ks. prof. Stanisława Nagy’ego kardynałem. 13 października 2003 został wyświęcony na arcybiskupa ze stolicą tytularną Holarensis. Konsekracja miała miejsce w Katedrze na Wawelu. Konsekratorem był kard. Franciszek Macharski, a współkonsekratorami: kard. Marian Jaworski i abp Józef Kowalczyk. 21 października 2003 został podniesiony do godności kardynalskiej przez papieża Jana Pawła II z diakonią kościoła Santa Maria della Scala. Za motto arcybiskupie i kardynalskie przyjął słowa: In Te Cor Iesu speravi - W Tobie, Serce Jezusa, złożyłem swą ufność. W kardynalskim herbie znajdują się symbole Serca Jezusa, Biblia, kotwica - symbol nadziei i wiary oraz monogram słów Ave Maria. Kapelusz kardynalski ks. kard. Nagy otrzymał podczas uroczystego konsystorza 21 października 2003 w Watykanie.
Odznaczenia: medal "Za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego" (2007), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2008); Złota Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Śląskiego (2012).
Zmarł 5 czerwca 2013 w Krakowie. Ceremonie pogrzebowe odbyły się 11 czerwca w sanktuarium Jana Pawła II w Krakowie-Łagiewnikach. Uroczystościom przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz; homilię zaś wygłosił abp Józef Michalik.
Bibliografia
W. M. Zarębczan, Polacy w Watykanie. Instytucje i urzędy oraz Polacy w nich pracujący. Historia i współczesność, Pelplin 2004, s. 482-483.
| |||||
| |||||