Myszor Wincenty

Myszor Wincenty (1941-), dziekan Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego

Urodził się 22 maja 1941 w Chełmie Śląskim. Po ukończeniu liceum mysłowickiego im. T. Kościuszki, (w 1959) rozpoczął studia teologiczne w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk bpa Herberta Bednorza 6 czerwca 1965 w katedrze katowickiej. W latach 1965-67 był wikariuszem w parafii św. Jana i Pawła w Katowicach-Dębie. W latach 1965−1970 odbył studia specjalistyczne, najpierw na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, następnie na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, sfinalizowane doktoratem w 1973 na podstawie dysertacji Gnostycyzm w tekstach z Nag Hammadi (ed. Studia Antiquitatis Christianae 1/2, 1977, s. 121−266.). Pracę naukowo-dydaktyczną na Wydziale Teologicznym ATK rozpoczął jako asystent w Katedrze Patrologii, w roku 1969. Tam też zdobywał kolejne stopnie naukowe: habilitację w 1983 roku, na podstawie rozprawy: Anapausis w teologii chrześcijańskich gnostyków, (ed. „L'anapausis dans la theologie chretienne gnostique”, Studia Antiquitatis Christianae 5, 1984, s. 287). W latach 1984-1990 pracował na stanowisku docenta, w 1990 uzyskał tytuł profesora i pracował na stanowisku profesora nadzwyczajnego a od 1996 na stanowisku profesora zwyczajnego. Z chwilą powstania w 1987 roku Wydziału Kościelnych Nauk Historycznych i Społecznych ATK, przeszedł na ten wydział w grupie pracowników kierunku Historii Kościoła (specjalności: patrologia) Na tym wydziale pracował do roku 2001.

W Akademii Teologii Katolickiej (w Warszawie pracował jedenaście lat w administracji uczelnianej, jako : prodziekan Wydziału Teologicznego ATK (1984−1987); prodziekan (1987−1988) a następnie (po rezygnacji dziekana) dziekan Wydziału Kościelnych Nauk Historycznych i Społecznych ATK (1988−1993); i jako prorektor ATK (1993−1995). Na Wydziale Kościelnych Nauk Historycznych i Społecznych był kierownikiem Katedry Historii Kościoła w Starożytności ATK (1990−2001); dyrektorem Instytutu Nauk Historycznych i Społecznych ATK (1999−2001).

Równolegle prowadził także działalność dydaktyczną w ramach formacji intelektualnej przyszłych duszpasterzy, wykładając od 1972 roku patrologię w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym, najpierw w Krakowie, później w Katowicach. Jako patrolog i znawca tekstów gnostyckich należy do Association International d'Etudes Patristiques (od 1984 roku), International Association of Byzantine Studies (od 1996) i do Komitetu Nauk Teologicznych PAN. W Warszawie założył Studia Antiquitatis Christianae i przewodniczył redakcji w latach 1977−2001. Od wielu lat należy także do grona Kolegium Redakcyjnego Śląskich Studiów Historyczno-Teologicznych, w latach 1981 –1995 był redaktorem naczelnym, Studiów.

W 1998 roku abp Damian Zimoń zlecił mu przygotowanie i organizację Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Zatrudniony na Uniwersytecie w Katowicach (w 2001 roku) na stanowisku profesora nadzwyczajnego, w roku akademickim 2000/2001 był dziekanem-organizatorem, a w latach 2001-2008 dziekanem Wydziału Teologicznego UŚ. W 2002 roku został zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego Uniwersytecie Śląskim.

Jego badania dotyczą głównie historii chrześcijaństwa w II i III wieku, w tym zwłaszcza ostatnio, historii społecznej. W tej dziedzinie opracował obszerny wybór źródeł. W szczególności Jubilat od wielu lat pracuje nad źródłami gnostyckimi II i III wieku, bada koptyjskie teksty z Nag Hammadi. Opublikował szereg tłumaczeń gnostyckich utworów z czasów wczesnochrześcijańskich, a także tekstów chrześcijańskiej literatury polemicznej. Jego autorstwa są przekłady pism Ireneusza z Lyonu (z II wieku). W ramach pracy dydaktycznej prowadzi nauczanie języka koptyjskiego. Opracował pierwszy polski podręcznik do nauki tego języka: Język koptyjski – kurs podstawowy dialektu saidzkiego, Warszawa 1998, i jest współautorem słownika koptyjsko-polskiego i koptyjskiej chrestomatii (przy współudziale prof. A. Dembskiej z Uniwersytetu Warszawskiego). Opublikował polski przekład Ewangelii Judasza, Katowice 2006.

Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 300 publikacji, w tym: 10 prac zwartych, 4 skrypty, 19 redakcji dzieł zbiorowych, 121 artykułów, 6 tłumaczeń z języków nowożytnych, 48 recenzji i omówień, 90 haseł w słownikach i encyklopediach, 10 bibliografii i sprawozdań naukowych. Wypromował kilku doktorów, a także recenzował liczne prace naukowe, w tym dysertacje doktorskie i rozprawy habilitacyjne.

Odznaczenia: nagrodę zespołową II stopnia za osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych (nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, w 1983), Medal Komisji Edukacji Narodowej (Ministerstwa Edukacji Narodowej - 1990) i Złoty Krzyż Zasługi (Prezydenta RP z dnia 11 czerwca 2001). W 2003 roku wyróżniony został przez Stolicę Apostolską godnością Kapelana Jego Świątobliwości. Rektor Uniwersytetu Śląskiego w 2005 roku przyznał mu Złotą Odznakę Za zasługi dla Uniwersytetu Śląskiego; nagroda zespołowa Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za współautorstwo syntezy Literatura Grecji starożytnej (t. I i II), w roku 2006.