Meozzi Laura: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
== Meozzi Laura (1873-1951) == | == Meozzi Laura (1873-1951) == | ||
[[Grafika:Meozzi laura.jpg|left|160px]] | [[Grafika:Meozzi laura.jpg|left|160px]] | ||
Córka Aleksandra i Anieli z | Córka Aleksandra i Anieli z d. Mazzoni urodziła się 5 stycznia 1873 we Florencji. Ukończyła kolegium Sacro Cuore w Rzymie prowadzone przez Siostry św. Doroty. W lipcu 1895 roku razem z Ritą, rodzoną siostrą, wstąpiła do Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki. W 1898 roku złożyła pierwsze śluby zakonne. Wkrótce została mianowana przełożoną - najpierw w Genui, a potem w Ali Marina, Catanii i Nunziata. Pracowała głównie na Sycylii aż do 1922 roku, kiedy to została wybrana, by stanąć na czele pierwszych sióstr salezjanek posłanych do Polski. W czasie II wojny światowej była namawiana przez konsula włoskiego do opuszczenia Polski zajętej przez dwóch okupantów. Nie zgodziła się na wyjazd i całą okupację przeżyła w Laurowie k. Wilna. | ||
Po wojnie mimo podeszłego wieku z dużą energią i zaangażowaniem reaktywowała przerwaną działalność, otwierając w krótkim czasie 12 domów na zachodnich i północnych terenach Polski. Zmarła w opinii świętości 30 sierpnia 1951 w [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Pogrzebieniu|Pogrzebieniu]], gdzie znajduje się jej grób. Pozostawiła 26 domów, 122 siostry i 30 nowicjuszek. Trwa proces beatyfikacyjny, prowadzony przez archidiecezję katowicką. | Po wojnie mimo podeszłego wieku z dużą energią i zaangażowaniem reaktywowała przerwaną działalność, otwierając w krótkim czasie 12 domów na zachodnich i północnych terenach Polski. Zmarła w opinii świętości 30 sierpnia 1951 w [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Pogrzebieniu|Pogrzebieniu]], gdzie znajduje się jej grób. Pozostawiła 26 domów, 122 siostry i 30 nowicjuszek. Trwa proces beatyfikacyjny, prowadzony przez archidiecezję katowicką. |
Wersja z 22:06, 5 paź 2010
Meozzi Laura (1873-1951)
Córka Aleksandra i Anieli z d. Mazzoni urodziła się 5 stycznia 1873 we Florencji. Ukończyła kolegium Sacro Cuore w Rzymie prowadzone przez Siostry św. Doroty. W lipcu 1895 roku razem z Ritą, rodzoną siostrą, wstąpiła do Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki. W 1898 roku złożyła pierwsze śluby zakonne. Wkrótce została mianowana przełożoną - najpierw w Genui, a potem w Ali Marina, Catanii i Nunziata. Pracowała głównie na Sycylii aż do 1922 roku, kiedy to została wybrana, by stanąć na czele pierwszych sióstr salezjanek posłanych do Polski. W czasie II wojny światowej była namawiana przez konsula włoskiego do opuszczenia Polski zajętej przez dwóch okupantów. Nie zgodziła się na wyjazd i całą okupację przeżyła w Laurowie k. Wilna.
Po wojnie mimo podeszłego wieku z dużą energią i zaangażowaniem reaktywowała przerwaną działalność, otwierając w krótkim czasie 12 domów na zachodnich i północnych terenach Polski. Zmarła w opinii świętości 30 sierpnia 1951 w Pogrzebieniu, gdzie znajduje się jej grób. Pozostawiła 26 domów, 122 siostry i 30 nowicjuszek. Trwa proces beatyfikacyjny, prowadzony przez archidiecezję katowicką.
Bibliografia
Dokumentacja w sprawie procesu beatyfikacyjnego na szczeblu diecezjalnym Matki Laury Meozzi, WD 1986,nr 7, s. 15-20; F. Socha, Relacja z ekshumacji zwłok Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 258-261; G. Bernacki, Homilia podczas Mszy św. o beatyfikację Sługi Bożej Matki Laury Meozzi. Pogrzebień, 26.04.1989, WD 1989, nr 7, s. 261-263; L. Zujko, Relacja z ostatniej Sesji Trybunału do Sprawy Beatyfikacji Sługi Bożej Laury Meozzi, WA 1994, nr 1, s. 38-40.