Mazur Alojzy

Mazur Alojzy (1948-1995), misjonarz w Kamerunie

Urodził się 14 kwietnia 1948 w Gołkowicach w rodzinie górniczej Franciszka i Anny z d. Serwotka. Został ochrzczony 25 kwietnia 1948 w kościele w Gołkowicach. Tam też 26 kwietnia 1959 przyjął sakrament bierzmowania. Po ukończeniu w 1962 roku Szkoły Podstawowej im. Stanisława Staszica w Gołkowicach kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. 14 Pułku Powstańców Śląskich w Wodzisławiu Śląskim, gdzie w 1966 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Jako kleryk powołany został do służby wojskowej, którą odbył (październik 1967 - październik 1969) w Szczednie Podjuchach, w specjalnej kleryckiej jednostce wojskowej podległej bezpośrednio jurysdykcji Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego. Wróciwszy do seminarium zorganizował Zespół Homiletyczny. Święcenia diakonatu przyjął 29 czerwca 1972 w Siemianowicach Śląskich, a kapłańskie 19 kwietnia 1973.

Po zastępstwach wakacyjnych w Bogucicach, gdzie był przez miesiąc kapelanem sióstr św. Jadwigi, rodzinnych Gołkowicach i Suszcu został wikariuszem w Katowicach-Dębie. 28 maja 1974 zwrócił się do bpa z prośbą o skierowanie do pracy misyjnej. Wyznał wtedy, że z myślą o misjach nosił się już od czasu pobytu w seminarium duchownym. Ze względu na braki personalne w diecezji bp H. Bednorz powstrzymał się czasowo od decyzji. Po kilkakrotnie ponawianych prośbach w powyższej sprawie, mocą dekretu bpa Herberta Bednorza i prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego, 27 października 1975 otrzymał razem z kolegą rocznikowym ks. Wojciechem Grzywoczem stypendium dla przygotowania się pod względem języka w Polskim Seminarium Duchownym w Paryżu, gdzie przebywali obaj od stycznia do czerwca 1976 roku. Następnie otrzymali skierowanie do pracy w diecezji Sangmelina w Kamerunie. W związku z tym 10 listopada 1977 z diecezją przeznaczenia podpisano trzyletni kontrakt. Tam dołączyli do konfratra z katowickiej diecezji, ks. Arnolda Szuły, pracując w Oveng, następnie w Djoum. W 1989 roku ks. Alojzy przeniósł się do Melongo, gdzie zorganizował od podstaw placówkę misyjną oraz wybudował kościół. W czasie pracy w Kamerunie zżył się emocjonalnie z krajem swojej misyjnej pracy do tego stopnia, że nawet w czasie choroby nie dopuszczał myśli o powrocie do Polski. Utrzymując stały kontakt ze swoim biskupem oraz widząc ogromne potrzeby, zabiegał o posyłanie z rodzinnej diecezji kolejnych księży do pracy w Kamerunie. Owocem jego starań byli młodsi od niego kapłani z diecezji, którzy pracowali w Kamerunie: ks. Benedykt Roj, ks. Zenon Zając i ks. Józef Frelich. Pozostał tam tylko ks. Wojciech Grzywocz (w 2014 roku po posłudze misyjnej powrócił do Polski). Dla owoców swojej posługi, zwłaszcza na misjach, trzeba być gotowym do niesienia za Chrystusem własnego krzyża, głównie związanego ze zdrowiem. I do niesienia tego krzyża dopuszczony był ks. Alojzy, zwłaszcza w latach 1988-1990. W czasie pobytu w rodzinnych Gołkowicach 27 maja 1988 był hospitalizowany w szpitalu w Wodzisławiu w związku z ostrym atakiem malarii i zaburzeniami krążenia, co ponowiło się w styczniu następnego roku. Wtedy lekarze stwierdzili u niego poważne uszkodzenie wątroby i zalecili pozostanie w kraju. W związku z tym poważnie rozpatrywano możliwość jego odwołania z pracy na misjach. Po częściowym odzyskaniu zdrowia, wrócił do swoich wiernych w Melondo, gdzie pełnił posługę nadal. Ruina organizmu, jako owoc chorób tropikalnych, które go dotknęły, postępowała. Charakterystyczne jest to, że w okresie największych problemów ze zdrowiem, na swojej placówce wybudował wiernym kościół. Ks. Alojzy, po kolejnym ataku choroby, zmarł 20 listopada 1995 w szpitalu na stole operacyjnym i został pochowany wśród swoich wiernych w Melondo, gdzie był twórcą stacji misyjnej.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Alojzego Mazura; J. Krętosz, Nekrolog, WA 1995, nr 11, s. 511-513; Homilia ks. Jana Noconia na pogrzebie ks. A. Mazura, WA 1995, nr 11, s. 513-517; M. Piesiur, Kościół katowicki dla misji. Misyjne dzieło Kościoła katowickiego w świetle dokumentów papieskich od Maximum illud do Redemptoris missio, Katowice 2009, s. 101-102; H. Olszar, Ludzie tej ziemi. Studium biograficzne, Krzyżanowice 2013, s. 55-57; Archiwum WŚSD.