Maroń Franciszek: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Grafika:Maron Franciszek1.jpg|thumb|left]] | [[Grafika:Maron Franciszek1.jpg|thumb|left]] | ||
[[Plik:Maron nagrobek1.jpg|right|thumb|Grób na cmentarzu w Brzęczkowicach]] | [[Plik:Maron nagrobek1.jpg|right|thumb|Grób na cmentarzu w Brzęczkowicach]] | ||
Urodził się 28 marca 1904 w rodzinie rolnika Kaspra i Julianny z d. Obcina | Urodził się 28 marca 1904 w Kielczy (powiat strzelecki) w rodzinie rolnika Kaspra i Julianny z d. Obcina. W 1914 roku rozpoczął naukę w gimnazjum w Królewskiej Hucie (Chorzów). Przed maturą pracował w kopalni "Richterschaechte" k. Siemianowic. W 1924 roku zdał egzamin dojrzałości. Następnie podjął pracę w warsztatach naprawczych Huty "Kościuszko". W 1924 roku został przyjęty do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. 26 czerwca 1929 przyjął święcenia kapłańskie. | ||
W czasie wakacji pomagał w pracy duszpasterskiej w [[Parafia św. Marii Magdaleny w Bielszowicach| | W czasie wakacji pomagał w pracy duszpasterskiej w parafiach: [[Parafia św. Marii Magdaleny w Bielszowicach|św. Marii Magdaleny w Bielszowicach]] i [[Parafia św. Augustyna w Lipinach|św. Augustyna w Lipinach]]. Był wikariuszem w parafii św. Mikołaja w Bielsku (od 1 września 1929 do sierpnia 1931 roku). Od września 1931 roku był notariuszem Sądu Biskupiego w Katowicach. W latach 1934–1939 zajmował się redagowaniem [[Wiadomości Diecezjalne (Katowickie)|„Wiadomości Diecezjalnych" (katowickie)]]. W 1938 roku został mianowany dyrektorem stowarzyszenia misyjnego - [[Dzieło Dziecięctwa Jezusowego|"Papieskie Dzieło Dziecięctwa Pana Jezusa"]]. Po wybuchu wojny zastępował proboszcza w Ochojcu, a od 9 października 1939 został skierowany do Mysłowic z poleceniem zorganizowania parafii i budowy kościoła w Brzęczkowicach. | ||
W pierwszych po wojnie wyborach do gminnych rad narodowych skrytykował publicznie kandydata komunistycznego za co stanął przed sądem. 18 listopada 1952 został zmuszony przez [[Bednorz Filip|wikariusza kapitulnego F. Bednorza]] do opuszczenia Brzęczkowic i zamieszkania w Kończycach Wielkich. 10 stycznia 1955 otrzymał pozwolenie na powrót do Brzęczkowic. 20 grudnia 1956, po powrocie bpów katowickich z wygnania, został mianowany pełnoprawnym proboszczem w Brzęczkowicach. Budowę kościoła ukończył w 1960 roku. | W pierwszych po wojnie wyborach do gminnych rad narodowych skrytykował publicznie kandydata komunistycznego za co stanął przed sądem. 18 listopada 1952 został zmuszony przez [[Bednorz Filip|wikariusza kapitulnego F. Bednorza]] do opuszczenia Brzęczkowic i zamieszkania w Kończycach Wielkich. 10 stycznia 1955 otrzymał pozwolenie na powrót do Brzęczkowic. 20 grudnia 1956, po powrocie bpów katowickich z wygnania, został mianowany pełnoprawnym proboszczem w [[Parafia Matki Bożej Bolesnej w Brzęczkowicach|Brzęczkowicach]]. Budowę kościoła ukończył w 1960 roku. | ||
Po zakończeniu budowy poświęcił się pracy naukowej. Posiadał bardzo bogatą bibliotekę silesiaków. W katowickich "Wiadomościach Diecezjalnych" opublikował liczne nekrologi księży. Był autorem kilkunastu artykułów monograficznych poświęconych historii Kościoła na Górnym Śląsku. Był dziekanem dekanatu mysłowickiego, kanonikiem [[Kapituła Katedralna w Katowicach|kapituły katedralnej w Katowicach]], redaktorem działu historycznego [[Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne|Śląskich Studiów Historyczno-Teologicznych]]. W 1969 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 31 stycznia 1984 w Brzęczkowicach i tam został pochowany. | Po zakończeniu budowy poświęcił się pracy naukowej. Posiadał bardzo bogatą bibliotekę silesiaków. W katowickich "Wiadomościach Diecezjalnych" opublikował liczne nekrologi księży. Był autorem kilkunastu artykułów monograficznych poświęconych historii Kościoła na Górnym Śląsku. Był dziekanem dekanatu mysłowickiego, kanonikiem [[Kapituła Katedralna w Katowicach|kapituły katedralnej w Katowicach]], redaktorem działu historycznego [[Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne|Śląskich Studiów Historyczno-Teologicznych]]. W 1969 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 31 stycznia 1984 w Brzęczkowicach i tam został pochowany. | ||
Patrz: [[Maroń Franciszek - bibliografia|Bibliografia podmiotowa]] | ==Patrz:== | ||
[[Maroń Franciszek - bibliografia|Bibliografia podmiotowa]] | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
AAKat, Akta personalne ks. Franciszka Maronia; Schematyzm (1955-1986); Grajewski, Wygnanie, s. 164; Myszor, Historia diecezji, s. 8 i nn.; J. Myszor, Ks. Kanonik Franciszek Maroń (1904-1984). Pierwsza karta z dziejów par. Brzęczkowice, Mysłowice-Brzęczkowice 1994; Myszor, Maroń Franciszek (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s. 258-259; Myszor, Stosunki Kościół, s. 236; P. Piwowarczyk, Dzieje par. Brzęczkowice od chwili powstania do roku 1990, Katowice, mps w Bibliotece WTL, s. 75-77; Represje wobec duchowieństwa, s. 37, 93 241; Skworc, Budownictwo kościołów, s. 162; Krzyżanowski, Kościół katolicki wobec mniejszości niemieckiej, s. 10 i nn.; Macała, Duszpasterstwo a narodowość wiernych, s. 10 i nn.; A. Grajewski, Twój Gość, s. 83; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 27, 215. | AAKat, Akta personalne ks. Franciszka Maronia; Schematyzm (1955-1986); Grajewski, Wygnanie, s. 164; Myszor, Historia diecezji, s. 8 i nn.; J. Myszor, Ks. Kanonik Franciszek Maroń (1904-1984). Pierwsza karta z dziejów par. Brzęczkowice, Mysłowice-Brzęczkowice 1994; Myszor, Maroń Franciszek (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s. 258-259; Myszor, Stosunki Kościół-państwo okupacyjne w diecezji katowickiej 1939-1945, Katowice, s. 236; P. Piwowarczyk, Dzieje par. Brzęczkowice od chwili powstania do roku 1990, Katowice, mps w Bibliotece WTL, s. 75-77; Represje wobec duchowieństwa, s. 37, 93, 241; Skworc, Budownictwo kościołów, s. 162; Krzyżanowski, Kościół katolicki wobec mniejszości niemieckiej, s. 10 i nn.; Macała, Duszpasterstwo a narodowość wiernych, s. 10 i nn.; A. Grajewski, Twój Gość, s. 83; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 27, 215; A. Piwowarczyk, Maroń Franciszek (hasło), Słownik biograficzny ziemi pszczyńskiej, s. 176; J. Myszor, Maroń Franciszek (hasło), SPTK, t. 8, Warszawa 1995, s. 382-384. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
| Linia 20: | Linia 21: | ||
[[Kategoria:Naukowcy]] | [[Kategoria:Naukowcy]] | ||
[[Kategoria:Historia]] | [[Kategoria:Historia]] | ||
[[Kategoria:Pracownicy kurii]] | |||
Aktualna wersja na dzień 11:57, 27 lut 2021
Maroń Franciszek (1904-1984), proboszcz w Brzęczkowicach, kanonik gremialny
Urodził się 28 marca 1904 w Kielczy (powiat strzelecki) w rodzinie rolnika Kaspra i Julianny z d. Obcina. W 1914 roku rozpoczął naukę w gimnazjum w Królewskiej Hucie (Chorzów). Przed maturą pracował w kopalni "Richterschaechte" k. Siemianowic. W 1924 roku zdał egzamin dojrzałości. Następnie podjął pracę w warsztatach naprawczych Huty "Kościuszko". W 1924 roku został przyjęty do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 26 czerwca 1929 przyjął święcenia kapłańskie.
W czasie wakacji pomagał w pracy duszpasterskiej w parafiach: św. Marii Magdaleny w Bielszowicach i św. Augustyna w Lipinach. Był wikariuszem w parafii św. Mikołaja w Bielsku (od 1 września 1929 do sierpnia 1931 roku). Od września 1931 roku był notariuszem Sądu Biskupiego w Katowicach. W latach 1934–1939 zajmował się redagowaniem „Wiadomości Diecezjalnych" (katowickie). W 1938 roku został mianowany dyrektorem stowarzyszenia misyjnego - "Papieskie Dzieło Dziecięctwa Pana Jezusa". Po wybuchu wojny zastępował proboszcza w Ochojcu, a od 9 października 1939 został skierowany do Mysłowic z poleceniem zorganizowania parafii i budowy kościoła w Brzęczkowicach.
W pierwszych po wojnie wyborach do gminnych rad narodowych skrytykował publicznie kandydata komunistycznego za co stanął przed sądem. 18 listopada 1952 został zmuszony przez wikariusza kapitulnego F. Bednorza do opuszczenia Brzęczkowic i zamieszkania w Kończycach Wielkich. 10 stycznia 1955 otrzymał pozwolenie na powrót do Brzęczkowic. 20 grudnia 1956, po powrocie bpów katowickich z wygnania, został mianowany pełnoprawnym proboszczem w Brzęczkowicach. Budowę kościoła ukończył w 1960 roku.
Po zakończeniu budowy poświęcił się pracy naukowej. Posiadał bardzo bogatą bibliotekę silesiaków. W katowickich "Wiadomościach Diecezjalnych" opublikował liczne nekrologi księży. Był autorem kilkunastu artykułów monograficznych poświęconych historii Kościoła na Górnym Śląsku. Był dziekanem dekanatu mysłowickiego, kanonikiem kapituły katedralnej w Katowicach, redaktorem działu historycznego Śląskich Studiów Historyczno-Teologicznych. W 1969 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 31 stycznia 1984 w Brzęczkowicach i tam został pochowany.
Patrz:
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Franciszka Maronia; Schematyzm (1955-1986); Grajewski, Wygnanie, s. 164; Myszor, Historia diecezji, s. 8 i nn.; J. Myszor, Ks. Kanonik Franciszek Maroń (1904-1984). Pierwsza karta z dziejów par. Brzęczkowice, Mysłowice-Brzęczkowice 1994; Myszor, Maroń Franciszek (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s. 258-259; Myszor, Stosunki Kościół-państwo okupacyjne w diecezji katowickiej 1939-1945, Katowice, s. 236; P. Piwowarczyk, Dzieje par. Brzęczkowice od chwili powstania do roku 1990, Katowice, mps w Bibliotece WTL, s. 75-77; Represje wobec duchowieństwa, s. 37, 93, 241; Skworc, Budownictwo kościołów, s. 162; Krzyżanowski, Kościół katolicki wobec mniejszości niemieckiej, s. 10 i nn.; Macała, Duszpasterstwo a narodowość wiernych, s. 10 i nn.; A. Grajewski, Twój Gość, s. 83; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 27, 215; A. Piwowarczyk, Maroń Franciszek (hasło), Słownik biograficzny ziemi pszczyńskiej, s. 176; J. Myszor, Maroń Franciszek (hasło), SPTK, t. 8, Warszawa 1995, s. 382-384.
| |||||