Marekwica Jerzy: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 21:19, 29 mar 2017

Marekwica Jerzy (1905-1970), proboszcz w Kończycach Małych

Urodził się 14 kwietnia 1905 w Istebnej w rodzinie rolnika Jerzego i Zuzanny z d. Motyka. W latach 1919-1927 uczęszczał do gimnazjum w Cieszynie. 8 czerwca 1927 zdał egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 26 czerwca 1932 przyjął święcenia kapłańskie.

Jako wikariusz pracował w parafiach: św. Jana Chrzciciela w Brennej (obecnie diecezja bielsko-żywiecka) i św. Bartłomieja w Bieruniu Starym. Następnie pełnił funkcję kapelana u oo. bonifratrów w Cieszynie. W 1933 roku został mianowany katechetą cieszyńskich szkół średnich. Po wybuchu II wojny światowej zadeklarował narodowość polską. 19 grudnia 1939 został aresztowany w Istebnej i osadzony w więzieniu w Cieszynie, a od 10 kwietnia 1940 w krakowskim więzieniu na Montelupich. Następnie, przez kilka miesięcy, był więźniem obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. 6 grudnia 1940 został przewieziony do Dachau. Przebywał tam do 29 kwietnia 1945.

Po zakończeniu wojny pracował jako wikariusz w parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie. 5 kwietnia 1946 został mianowany proboszczem w Kończycach Małych. Obecnie obydwie parafie należą do diecezji bielsko-żywieckiej. Pobyt w obozie, zwłaszcza przeprowadzane na nim eksperymenty medyczne, nadwątliły jego zdrowie. W 1953 roku zrezygnował z kierowania parafią i został mianowany kapelanem Szpitala Psychiatrycznego w Rybniku. Zmarł 11 marca 1970 w szpitalu w Cieszynie. Spoczął na cmentarzu parafialnym w Istebnej.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne Jerzego Marekwicy; Schematyzm (1938-1947); J. Gawor, Śp. Ks. Jerzy Marekwica, GN 1979, nr 25, s. 151; Martyrologium, s. 193; Represje wobec duchowieństwa, s. 18, 59, 257; Weiler, s. 437; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 106 i nn.

@@ Linia 4: / Linia 4: @@
 Urodził się 14 kwietnia 1905 w Istebnej w rodzinie rolnika Jerzego i Zuzanny z d. Motyka. W latach 1919-1927 uczęszczał do gimnazjum w Cieszynie. 8 czerwca 1927 zdał egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. 26 czerwca 1932 przyjął święcenia kapłańskie.
-Jako wikariusz pracował w parafiach: św. Jana Chrzciciela w Brennej (obecnie diecezja bielsko-żywiecka) i [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym|św. Bartłomieja w Bieruniu Starym]]. Następnie pełnił funkcję kapelana u [[Bonifratrzy - Cieszyn|oo. bonifratrów w Cieszynie]]. W 1933 roku został mianowany katechetą cieszyńskich szkół średnich. Po wybuchu II wojny światowej zadeklarował narodowość polską. 19 grudnia 1939 został aresztowany w Istebnej i osadzony w więzieniu w Cieszynie, a od 10 kwietnia 1940 w krakowskim więzieniu na Montelupich. Następnie, przez kilka miesięcy, był więźniem obozu koncentracyjnego w [[Obóz koncentracyjny - Sachsenhausen-Oranienburg|Sachsenhausen]]. 6 grudnia 1940 został przewieziony do [[Obóz koncentracyjny - Dachau|Dachau]]. Przebywał tam do 29 kwietnia 1945.
+Jako wikariusz pracował w parafiach: [[Parafia św. Jana Chrzciciela w Brennej|św. Jana Chrzciciela w Brennej]] (obecnie diecezja bielsko-żywiecka) i [[Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym|św. Bartłomieja w Bieruniu Starym]]. Następnie pełnił funkcję kapelana u [[Bonifratrzy - Cieszyn|oo. bonifratrów w Cieszynie]]. W 1933 roku został mianowany katechetą cieszyńskich szkół średnich. Po wybuchu II wojny światowej zadeklarował narodowość polską. 19 grudnia 1939 został aresztowany w Istebnej i osadzony w więzieniu w Cieszynie, a od 10 kwietnia 1940 w krakowskim więzieniu na Montelupich. Następnie, przez kilka miesięcy, był więźniem obozu koncentracyjnego w [[Obóz koncentracyjny - Sachsenhausen-Oranienburg|Sachsenhausen]]. 6 grudnia 1940 został przewieziony do [[Obóz koncentracyjny - Dachau|Dachau]]. Przebywał tam do 29 kwietnia 1945.
 Po zakończeniu wojny pracował jako wikariusz w parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie. 5 kwietnia 1946 został mianowany proboszczem w Kończycach Małych. Obecnie obydwie parafie należą do diecezji bielsko-żywieckiej. Pobyt w obozie, zwłaszcza przeprowadzane na nim eksperymenty medyczne, nadwątliły jego zdrowie. W 1953 roku zrezygnował z kierowania parafią i został mianowany kapelanem Szpitala Psychiatrycznego w Rybniku. Zmarł 11 marca 1970 w szpitalu w Cieszynie. Spoczął na cmentarzu parafialnym w Istebnej.