Malorny Franciszek

Malorny Franciszek SDB (1892-1939)

Urodził się 1 grudnia 1892 w Janowie koło Mysłowic, w rodzinie Kaspra, przedsiębiorcy budowlanego i matki Marii z Pogrzebów. Od 1909 roku uczył się w zakładzie salezjańskim w Daszawie. Z Daszawy po trzech latach pojechał do Oświęcimia — macierzystego zakładu salezjańskiego w Polsce, a stąd do zakładu w Radnej (Jugosławia), gdzie znajdował się wtedy nowicjat salezjański. Odbywał go w 1912/13 roku. Z klasy ósmej, odbywanej po nowicjacie, został powołany do służby wojskowej. Służba w wojsku trwała od 1915 do 1918 roku. W czasie służby nabawił się choroby serca i trzy tygodnie przeleżał w szpitalu w Monachium. Pracował też jako sanitariusz w formacjach bawarskich. Po powrocie z wojny przygotował się do egzaminu dojrzałości w studentacie w Pleszewie, a maturę zdał przed nadzwyczajną komisją w Bytomiu 24 sierpnia 1920. Przełożeni zauważyli jego zdolności i zdecydowali posłać go na studia specjalistyczne w Uniwersytecie Jagiellońskim. Przez dwa lata studiował na wydziale filozoficznym w Krakowie. Przerwano mu te studia ze względu na teologię, którą ukończył i w 1924 roku przyjął sakrament kapelaństwa.

Kolejno zlecano mu szereg ważnych zajęć; w latach 1924-1939 był nauczycielem kleryków i katechetą zakładu w Sokołowie, a w końcu dyrektorem gimnazjum i zakładu w Aleksandrowie Kujawskim. Odznaczał się wybitnymi zdolnościami dydaktycznymi. Po wybuchu wojny oddał zakład na szpital dla rannych żołnierzy i ofiar bombardowania. W październiku Niemcy aresztowali 17 duchownych w powiecie, w tym również ks. Franciszka Malornego. Po kilku tygodniach pobytu w więzieniu w Aleksandrowie wywieziono księży do Torunia do tzw. fortów, a stamtąd pieszo pognano do Górnej Grupy i 17 listopada 1939, wywleczono w nocy do lasu i rozstrzelano. Nie znaleziono dotąd miejsca ich doczesnego spoczynku.

Bibliografia

• Materiały dostarczone przez rodzinę z Imielina.