Malicki Jan

Malicki Jan (1948-), historyk literatury, dyrektor Biblioteki Śląskiej

Urodził się w 1948 roku jako syn Ignacego i Benigny z d. Patalas. W latach 1962–1967 był uczniem Technikum Teletransmisyjnego w Katowicach, a następnie studentem polonistyki Uniwersytetu Śląskiego. Po jej ukończeniu w 1972 roku podjął pracę w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Śląskiego jako asystent-stażysta, by z czasem przejść wszystkie szczeble awansu uczelnianego od asystenta (1972–1976), przez adiunkta (1976–1983), docenta (1983–1990), do profesora nadzwyczajnego (1991–2003) i zwyczajnego (2003–nadal).

W 1976 roku doktoryzował się na podstawie dysertacji „Twórczość Wacława Potockiego wobec polskiej tradycji literackiej”, pisanej pod opieką naukową prof. dr. Jana Zaremby. W 1980 roku po półrocznym pobycie w IBL PAN w Warszawie, w Pracowni prof. dr. hab. Janusza Pelca, Jan Malicki ukończył pisanie rozprawy habilitacyjnej „Mity narodowe. Lechiada” (Wrocław, 1982), obronionej w 1981 roku. Tytuł profesora otrzymał w 1995 roku.

Pełnił funkcje administracyjne w macierzystej uczelni: zastępcy dyrektora Instytutu Nauk o Literaturze (1974–1980), prodziekana Wydziału Filologicznego (1982–1985), dziekana Wydziału Filologicznego (1987–1990). Od 1991 roku do chwili obecnej jest kierownikiem Zakładu Historii Literatury Średniowiecza i Renesansu. Dotychczas wypromował 25 doktorów z Polski i Czech, z których 8 jest profesorami w Warszawie, Krakowie, Bielsku-Białej, Częstochowie i Katowicach. Był również recenzentem doktoratu honoris causa dla Tadeusza Różewicza oraz inicjatorem przyznania tegoż tytułu przez Uniwersytet Śląski Eugéne’owi Ionesco.

Współpracował lub współpracuje z Uniwersytetami w Ostrawie, Szczecinie oraz Akademią Muzyczną w Katowicach. Wykładał również m.in. w Pradze, Brnie, Ostrawie, Karwinie, Rzymie, Cambridge (Harvard University), Skopje, Neapolu, Herne, Granadzie, Sankt Petersburgu, Wilnie.

Jest laureatem nagrody Ministra Edukacji Narodowej, Ministra Kultury i Sztuki oraz rektora Uniwersytetu Śląskiego. Ponadto jest laureatem nagrody Lux ex Silesia przyznanej przez Arcybiskupa Metropolitę Katowickiego Damiana Zimonia (2011), Śląskiego Szmaragdu przyznanego przez Biskupa Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego Tadeusza Szurmana (2009), Lauru Górnośląskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (1999), Złotego Lauru Umiejętności i Kompetencji (1999), Nagrody im. Z. Glogera, W. Korfantego, K. Miarki, J. Ligonia.

Pełnił lub pełni szereg funkcji, m.in. przewodniczącego (wiceprzewodniczącego lub członka) Krajowej Rady Bibliotecznej przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego (1998–nadal) oraz także przy Ministrze – wiceprzewodniczącego lub członka Rady do spraw Narodowego Zasobu Bibliotecznego, wiceprzewodniczącego lub członka Rady Naukowej Biblioteki Narodowej. Uczestniczy w Radzie Naukowej Głównej Biblioteki Lekarskiej w Warszawie, Regionalnej Konferencji Rektorów Uczelni Akademickich województwa śląskiego i opolskiego, Radzie Konsultacyjnej Związku Górnośląskiego, w Radzie Programowej Regionalnego Ośrodka Kultury w Katowicach oraz w Radzie Programowej Muzeum Prasy Śląskiej w Pszczynie. Przewodniczy też Forum Dyrektorów Bibliotek Samorządowych Województwa Śląskiego.

Jest redaktorem naczelnym „Guliwera. Kwartalnika o książce dla dziecka”, „Książnicy Śląskiej” oraz „Zarania Śląskiego. Seria nowa”. Pod jego redakcją ukazują się serie wydawnicze: „Staropolskie teksty i konteksty”, „Śląskie miscellanea", „Folia Scientica Bibliothecae Silesianae”, ponadto: „Biblioteka Piśmiennictwa Śląskiego”, „Epizody”, „Śląski Wawrzyn Literacki” oraz seria „Śląscy uczeni. O tych, co odeszli”.

Od 1991 roku Jan Malicki jest dyrektorem Biblioteki Śląskiej w Katowicach. Jako inwestor doprowadził do wybudowania i otwarcia 24 października 1998 roku nowego gmachu, jednego z najnowocześniejszych w Europie.

Jest Honorowym Członkiem Business Centre Club, Towarzystwa Miłośników Książki i Grafiki, Polskiego Związku Chórów i Orkiestr (Oddział Śląski). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką Zasłużony Działacz Kultury, Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2006)[1], Odznaką Honorową Zasłużony dla Kultury Polskiej, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2009)[2], Złotą Odznaką Honorową za Zasługi dla Województwa Śląskiego.