Mała Kalwaria w Pszowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(po korekcie, przed linkowaniem)
Linia 1: Linia 1:
==Mała Kalwaria – Pszów==
==Mała Kalwaria – Pszów==


Mała Kalwaria mieści się tuż przy kościele pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. W 1855 r. poświęcono kamienie węgielne pod kaplice Drogi Krzyżowej. Zostały one wmurowane w ogrodzenie dziedzińca roboty budowlane nad ich wznoszeniem prowadził mistrz murarski Jan Jaroszek. Obrazy do poszczególnych stacji namalował na blasze Franciszek Mayer z Rybnika. Kalwarię poświęcono w 1858 r. Od tej pory poddawana była kilkakrotnie renowacji. W 1913 r. trzy stacje przesunięto, czwartą zbudowano ponownie. W 1954 r drewniane, spróchniałe zasłony zastąpiono szkłem, a obrazy na blasze odnowił p. Kolorz z Pszowa. W czterech stacjach zniszczone obrazy zastąpiono figurami. Odnawiana w 1970 r. i w 2006 r. Do Kalwarii należy również kaplica św. Krzyża, która została tak nazwana na pamiątkę pierwszego pszowskiego kościoła. Powstała w latach 1855 – 1858. Wybudował ją mistrz Jan Jaroszek z Rybnika według własnego projektu. Ołtarz przestawiający Jezusa w czasie modlitwy w Ogrójcu i Anioła podającego kielich męki  ufundował radca rządowy Józef Połomski, urzędujący przez kilka lat w Rybniku. Poświecona 24 maja 1858 r. przez ks. dziekana Gawendę z Pstrążnej. W kaplicy pochowani są pszowscy proboszczowie ks. Paweł Skwara i ks. Augustyn Wolczyk. Na bocznej ścianie kaplicy znajduje się ambona, z której głosił kazania m. in. Ks. Mikołaj Knosała. Po prawej stronie od wejścia do kaplicy na bocznej ścianie umieszczone jest epitafium informujące o Boromeuszkach pochowanych przy kaplicy. Kaplica niegdyś posiadała pięć wieżyczek (co można spotkać na starych rycinach), które miały symbolizować pięć ran Jezusa. Razem z 14 kaplicami Małej Kalwarii (na każdej kaplicy dwie wieżyczki) tworzyła zespół 33 wież na pamiątkę trzydziestu trzech lat życia Jezusa. Budynek służy obecnie jako kaplica przedpogrzebowa.  
Mała Kalwaria mieści się tuż przy kościele pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. W 1855 roku poświęcono kamienie węgielne pod kaplice Drogi Krzyżowej. Zostały one wmurowane w ogrodzenie dziedzińca roboty budowlane nad ich wznoszeniem prowadził mistrz murarski Jan Jaroszek. Obrazy do poszczególnych stacji namalował na blasze Franciszek Mayer z Rybnika. Kalwarię poświęcono w 1858 roku. Od tej pory poddawana była kilkakrotnie renowacji. W 1913 roku trzy stacje przesunięto, czwartą zbudowano ponownie. W 1954 roku drewniane, spróchniałe zasłony zastąpiono szkłem, a obrazy na blasze odnowił p. Kolorz z Pszowa. W czterech stacjach zniszczone obrazy zastąpiono figurami. Odnawiana była pnownie w 1970 i w 2006 roku.  
 
Do Kalwarii należy również kaplica św. Krzyża, która została tak nazwana na pamiątkę pierwszego pszowskiego kościoła. Powstała w latach 1855 – 1858. Wybudował ją mistrz Jan Jaroszek z Rybnika według własnego projektu. Ołtarz przestawiający Jezusa w czasie modlitwy w Ogrójcu i Anioła podającego kielich męki  ufundował radca rządowy Józef Połomski, urzędujący przez kilka lat w Rybniku. Poświęcona została 24 maja 1858 przez ks. dziekana Gawendę z Pstrążnej.  
 
W kaplicy pochowani są pszowscy proboszczowie ks. Paweł Skwara i ks. Augustyn Wolczyk. Na bocznej ścianie kaplicy znajduje się ambona, z której głosił kazania m. in. ks. Mikołaj Knosała. Po prawej stronie od wejścia do kaplicy na bocznej ścianie umieszczone jest epitafium informujące o siostrach boromeuszkach pochowanych przy kaplicy. Kaplica niegdyś posiadała pięć wieżyczek (co można spotkać na starych rycinach), które miały symbolizować pięć ran Jezusa. Razem z 14 kaplicami Małej Kalwarii (na każdej kaplicy dwie wieżyczki) tworzyła zespół 33 wież na pamiątkę trzydziestu trzech lat życia Jezusa. Budynek służy obecnie jako kaplica przedpogrzebowa.  


==Bibliografia==
==Bibliografia==
A. Matuszczyk – Kotulska, Pszów – sanktuarium nadziei, Pszów 2006, s. 33.
A. Matuszczyk – Kotulska, Pszów – sanktuarium nadziei, Pszów 2006, s. 33.


[[Kategoria:Kapliczki i krzyże przydrożne|Piekary]]
[[Kategoria:Kapliczki i krzyże przydrożne|Piekary]]
[[Kategoria:Sanktuaria|Piekary]]
[[Kategoria:Sanktuaria|Piekary]]

Wersja z 12:09, 22 cze 2010

Mała Kalwaria – Pszów

Mała Kalwaria mieści się tuż przy kościele pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. W 1855 roku poświęcono kamienie węgielne pod kaplice Drogi Krzyżowej. Zostały one wmurowane w ogrodzenie dziedzińca roboty budowlane nad ich wznoszeniem prowadził mistrz murarski Jan Jaroszek. Obrazy do poszczególnych stacji namalował na blasze Franciszek Mayer z Rybnika. Kalwarię poświęcono w 1858 roku. Od tej pory poddawana była kilkakrotnie renowacji. W 1913 roku trzy stacje przesunięto, czwartą zbudowano ponownie. W 1954 roku drewniane, spróchniałe zasłony zastąpiono szkłem, a obrazy na blasze odnowił p. Kolorz z Pszowa. W czterech stacjach zniszczone obrazy zastąpiono figurami. Odnawiana była pnownie w 1970 i w 2006 roku.

Do Kalwarii należy również kaplica św. Krzyża, która została tak nazwana na pamiątkę pierwszego pszowskiego kościoła. Powstała w latach 1855 – 1858. Wybudował ją mistrz Jan Jaroszek z Rybnika według własnego projektu. Ołtarz przestawiający Jezusa w czasie modlitwy w Ogrójcu i Anioła podającego kielich męki ufundował radca rządowy Józef Połomski, urzędujący przez kilka lat w Rybniku. Poświęcona została 24 maja 1858 przez ks. dziekana Gawendę z Pstrążnej.

W kaplicy pochowani są pszowscy proboszczowie ks. Paweł Skwara i ks. Augustyn Wolczyk. Na bocznej ścianie kaplicy znajduje się ambona, z której głosił kazania m. in. ks. Mikołaj Knosała. Po prawej stronie od wejścia do kaplicy na bocznej ścianie umieszczone jest epitafium informujące o siostrach boromeuszkach pochowanych przy kaplicy. Kaplica niegdyś posiadała pięć wieżyczek (co można spotkać na starych rycinach), które miały symbolizować pięć ran Jezusa. Razem z 14 kaplicami Małej Kalwarii (na każdej kaplicy dwie wieżyczki) tworzyła zespół 33 wież na pamiątkę trzydziestu trzech lat życia Jezusa. Budynek służy obecnie jako kaplica przedpogrzebowa.

Bibliografia

A. Matuszczyk – Kotulska, Pszów – sanktuarium nadziei, Pszów 2006, s. 33.