Liberski January: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 17:46, 8 gru 2010

Liberski January (1934-), misjonarz

Urodził się 25 sierpnia 1934 w Lublińcu, jako szóste dziecko Stanisława i Heleny z d. Sztranc. Po zdaniu matury rozpoczął formację w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie, gdzie miał okazję być studentem ks. profesora Karola Wojtyły . Święcenia kapłańskie przyjął 14 sierpnia 1957 w Panewnikach z rąk bp Herberta Bednorza . Za hasło prymicyjne przyjął słowa świętego Pawła z listu do Filipian "Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia".

Po święceniach kapłańskich rozpoczął posługę jako wikary w parafii w Knurowie w latach 1957 do 1962, gdzie był również kapelanem szpitalnym. Następnie posługiwał w latach 1962 do 1965 w parafii w Rudzie Śląskiej - Halembie oraz w parafii św. Mikołaja w Bielsku Białej, gdzie również pełnił posługę kapelana szpitalnego. Do wyjazdu na misje skłoniły go dwie rzeczy encyklika Piusa XII "Fideli donum" oraz Sobór Watykański II . Skierował, więc list do bp Bednorza, który przebywał wówczas w Rzymie, dotyczący swojego wyjazdu na misje. Bp Bednorz w Rzymie poznał arcybiskupa Lusaki w Zambii Adama Kozłowieckiego, co wpłynęło na pozytywną decyzje wysłania ks. Liberskiego na misje. Po trzech latach przygotowań wyjechał na misję jako pierwszy ksiądz fideidonista.

W Zambii pracował jako duszpasterz pomocniczy, znając tylko język angielski i ucząc się języka tamtejszego szczepu. Z czasem jego funkcje posługi się zmieniały. Przez 20. lat był kapelanem szpitalnym, budował kościoły, probostwa, szkoły, ale przede wszystkim prowadził działalność duszpasterską. W 1988 roku na zaproszenie arcybiskupa Patricka Chakaipa przeniósł się do Harare w Zimbabwe, gdzie na samym początku swej służby musiał uczyć się nowego języka szona. Tam również posługiwał jako kapelan szpitalny oraz zajmował się sprawami administracyjnymi i duszpasterskimi. W 2008 roku z przyczyn zdrowotnych po 40 latach pracy w Afryce wrócił do kraju i zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Katowicach. W 2010 roku wyjechał na trzy miesiące na misje do Kazachstanu. Obecnie nadal mieszka w Domu Księży Emerytów w Katowicach.

Bibliografia

M. Piesiur, Kościół katowicki dla misji. Misyjne dzieło Kościoła katowickiego w świetle dokumentów papieskich od Maximum illud do Redemptoris missio, Katowice 2009, s. 190; E. Marszałek, Wspomnienie ks. Januarego Liberskiego, śląskiego felietonisty, "Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 2009", Katowice 2008, s. 153-160.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Liberski January (1934-), misjonarz==
-Urodził się 25 sierpnia 1934 w Lublińcu. Jak szóste dziecko Stanisława i  Heleny z d. Sztranc.  Po zdaniu matury rozpoczął formację w [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym]]  w Krakowie, gdzie miał okazję być studentem ks. profesora [[Jan Paweł II |Karola Wojtyły]] . Święcenia kapłańskie przyjął 14 sierpnia 1957 w Panewnikach z rąk bp[[Bednorz Herbert| Herberta Bednorza]] . Za hasło prymicyjne przyjął słowa świętego Pawła z listu do Filipian ''"Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia"''. Po święceniach kapłańskich rozpoczął posługę jako wikary w parafii w Knurowie w latach 1957 do 1962, gdzie był również kapelanem szpitalnym. Następnie posługiwał w latach 1962 do 1965 w parafii w Rudzie Śląskiej -  Halembie oraz w parafii św. Mikołaja w Bielsku Białej, gdzie również pełnił posługę kapelana szpitalnego. Do wyjazdu na misje skłoniły go dwie rzeczy encyklika [[Pius XII|Piusa XII]]  "Fideli donum" oraz [[Sobór Watykański II]] . Skierował, więc list do bp Bednorza, który przebywał wówczas w Rzymie, dotyczący swojego wyjazdu na misje. Bp Bednorz w Rzymie poznał arcybiskupa Lusaki w Zambii Adama Kozłowieckiego, co wpłynęło na pozytywną decyzje wysłania ks. Liberskiego na misje. Po trzech latach przygotowań wyjechał na misję jako pierwszy ksiądz fideidonista. W Zambii posługiwał na samym początku jako duszpasterz pomocniczy znając tylko język angielski i ucząc się języka tamtejszego szczepu. Z czasem jego funkcje posługi się zmieniały. Przez 20. lat służby pracował jako kapelan szpitalny, budował kościoły, probostwa, szkoły, ale przede wszystkim prowadził działalność duszpasterską. W 1988 roku na zaproszenie arcybiskupa Patricka Chakaipa przeniósł się do Harare w Zimbabwe, gdzie na samym początku swej służby musiał uczyć się nowego języka szona. Tam również posługiwał jako kapelan szpitalny oraz zajmował się sprawami administracyjnymi i duszpasterskimi. W 2008 roku z przyczyn zdrowotnych po 40 latach pracy w Afryce wrócił do kraju i zamieszkał w [[Dom Księży Emerytów|Domu Księży Emerytów]]  w Katowicach. W 2010 roku wyjechał na trzy miesiące na misje do Kazachstanu. Obecnie nadal mieszka w Domu Księży Emerytów w Katowicach.
+Urodził się 25 sierpnia 1934 w Lublińcu, jako szóste dziecko Stanisława i  Heleny z d. Sztranc.  Po zdaniu matury rozpoczął formację w [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym]]  w Krakowie, gdzie miał okazję być studentem ks. profesora [[Jan Paweł II |Karola Wojtyły]] . Święcenia kapłańskie przyjął 14 sierpnia 1957 w Panewnikach z rąk bp[[Bednorz Herbert| Herberta Bednorza]] . Za hasło prymicyjne przyjął słowa świętego Pawła z listu do Filipian ''"Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia"''.
+Po święceniach kapłańskich rozpoczął posługę jako wikary w parafii w Knurowie w latach 1957 do 1962, gdzie był również kapelanem szpitalnym. Następnie posługiwał w latach 1962 do 1965 w parafii w Rudzie Śląskiej -  Halembie oraz w parafii św. Mikołaja w Bielsku Białej, gdzie również pełnił posługę kapelana szpitalnego. Do wyjazdu na misje skłoniły go dwie rzeczy encyklika [[Pius XII|Piusa XII]]  "Fideli donum" oraz [[Sobór Watykański II]] . Skierował, więc list do bp Bednorza, który przebywał wówczas w Rzymie, dotyczący swojego wyjazdu na misje. Bp Bednorz w Rzymie poznał arcybiskupa Lusaki w Zambii Adama Kozłowieckiego, co wpłynęło na pozytywną decyzje wysłania ks. Liberskiego na misje. Po trzech latach przygotowań wyjechał na misję jako pierwszy ksiądz fideidonista.
+W Zambii pracował jako duszpasterz pomocniczy, znając tylko język angielski i ucząc się języka tamtejszego szczepu. Z czasem jego funkcje posługi się zmieniały. Przez 20. lat był kapelanem szpitalnym, budował kościoły, probostwa, szkoły, ale przede wszystkim prowadził działalność duszpasterską. W 1988 roku na zaproszenie arcybiskupa Patricka Chakaipa przeniósł się do Harare w Zimbabwe, gdzie na samym początku swej służby musiał uczyć się nowego języka szona. Tam również posługiwał jako kapelan szpitalny oraz zajmował się sprawami administracyjnymi i duszpasterskimi. W 2008 roku z przyczyn zdrowotnych po 40 latach pracy w Afryce wrócił do kraju i zamieszkał w [[Dom Księży Emerytów|Domu Księży Emerytów]]  w Katowicach. W 2010 roku wyjechał na trzy miesiące na misje do Kazachstanu. Obecnie nadal mieszka w Domu Księży Emerytów w Katowicach.
 == Bibliografia ==