Lepich Leonard: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 21:02, 21 cze 2020

Lepich Jan SDS (1920-1965), imię zakonne Leonard, prefekt

Urodził się 3 września 1920 w Chebziu, na terenie parafii Godula. Jego ojciec Jan był kolejarzem, a matka Maria z d. Miętus zajmowała się wychowaniem dzieci. Na chrzcie św. otrzymał imię Jan. Mając 12 lat wstąpił do Małego Seminarium Duchownego Salwatorianów. Przez rok przybywał na Zakrzówku, a później był w Mikołowie. 14 sierpnia 1938 rozpoczął nowicjat w Krakowie, a pierwszą profesję zakonną złożył 15 sierpnia 1939 na ręce ks. Alfreda Grabowskiego . Gdy wybuchła wojna opuścił Kraków wraz z innymi współbraćmi, lecz po kilku tygodniach wrócił i rozpoczął studia na tajnych wykładach prowadzonych przez profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz oo. dominikanów z Krakowa. Święcenia kapłańskie przyjął 16 kwietnia 1944 w Krakowie z rąk bpa S. Rosponda.

Po wojnie pracował jako prefekt w Małym Seminarium Duchownym w Krakowie na Zakrzówku, a od 1950 roku w Mikołowie. W 1952 roku został wikariuszem w parafii Dobroszyce. Dla podratowania zdrowia skierowano go do domu zakonnego we Wrocławiu, gdzie prowadził rekolekcje i spowiadał siostry zakonne. Był również profesorem śpiewu w Wyższym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Bagnie. Pogarszający się stan zdrowia zmusił go do poddania się operacji. Jednak pomimo wysiłku lekarzy nie udało się uratować ks. Leonarda. Zmarł 7 lutego 1965 we Wrocławiu w wieku 44 lat, po 25 latach profesji i 20 latach kapłaństwa. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Bagnie, a trumna ze zwłokami została przewieziona do Krakowa i złożona w grobowcu salwatorianów.

Bibliografia

E. Kolatorowicz, Lepich Leonard (hasło), [w:] Księga zmarłych salwatorianów polskich 1900-1975, red. A. Kiełbasa, Rzym-Kraków 1975, s. 79-81.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Lepich Jan SDS (1920-1965), imię zakonne Leonard, prefekt ==
-Urodził się 3 września 1920 w Chebziu, na terenie parafii Godula. Jego ojciec Jan był kolejarzem; a matka Maria, z d. Miętus zajmowała się wychowaniem dzieci. Na chrzcie św. otrzymał imię Jan. Mając 12 lat wstąpił do Małego Seminarium Duchownego Salwatorianów. Przez rok przybywał na Zakrzówku, a później był w Mikołowie.
+Urodził się 3 września 1920 w Chebziu, na terenie [[Parafia Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Goduli|parafii Godula]]. Jego ojciec Jan był kolejarzem, a matka Maria z d. Miętus zajmowała się wychowaniem dzieci. Na chrzcie św. otrzymał imię Jan. Mając 12 lat wstąpił do Małego Seminarium Duchownego [[Salwatorianie|Salwatorianów]]. Przez rok przybywał na Zakrzówku, a później był w [[Salwatorianie - Mikołów|Mikołowie]].
-sierpnia 1938 rozpoczął nowicjat w Krakowie, a pierwszą profesję zakonną przyjął 15 sierpnia 1939 na ręce [[Grabowski Alfred| ks. Alfreda Grabowskiego ]]. Wraz z wybuchem wojny opuścił  Kraków wraz z innymi współbraćmi, lecz po kilku tygodniach wrócił i rozpoczął studia na tajnych wykładach prowadzonych przez profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz oo. dominikanów z Krakowa. Święcenia kapłańskie otrzymał 16 kwietnia 1944 w Krakowie z rąk bpa S. Rosponda.
+sierpnia 1938 rozpoczął nowicjat w Krakowie, a pierwszą profesję zakonną złożył 15 sierpnia 1939 na ręce [[Grabowski Alfred| ks. Alfreda Grabowskiego ]]. Gdy wybuchła wojna opuścił  Kraków wraz z innymi współbraćmi, lecz po kilku tygodniach wrócił i rozpoczął studia na tajnych wykładach prowadzonych przez profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz oo. dominikanów z Krakowa. Święcenia kapłańskie przyjął 16 kwietnia 1944 w Krakowie z rąk bpa S. Rosponda.
-Po wojnie pracował jako prefekt w Małym Seminarium Duchownym w Krakowie na Zakrzówku, a od 1950 roku w Mikołowie. W 1952 roku został wikariuszem w parafii Dobroszyce. Dla podratowania zdrowia przeniesiono go do domu zakonnego we Wrocławiu, gdzie prowadził  rekolekcje i spowiadał siostry zakonne. Był również profesorem śpiewu w Wyższym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Bagnie. Pogarszający się stan zdrowia zmusił go do poddania się operacji. Jednak pomimo wysiłku lekarzy nie udało się uratować ks. Leonarda.
+Po wojnie pracował jako prefekt w Małym Seminarium Duchownym w Krakowie na Zakrzówku, a od 1950 roku w Mikołowie. W 1952 roku został wikariuszem w parafii Dobroszyce. Dla podratowania zdrowia skierowano go do domu zakonnego we Wrocławiu, gdzie prowadził  rekolekcje i spowiadał siostry zakonne. Był również profesorem śpiewu w Wyższym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Bagnie. Pogarszający się stan zdrowia zmusił go do poddania się operacji. Jednak pomimo wysiłku lekarzy nie udało się uratować ks. Leonarda.
 Zmarł 7 lutego 1965 we Wrocławiu w wieku 44 lat, po 25 latach profesji i 20 latach kapłaństwa. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Bagnie, a trumna ze zwłokami została przewieziona do Krakowa i złożona w grobowcu salwatorianów.