Korczok Antoni: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 22:27, 11 mar 2013

Korczok Antoni, ks.(1891-1941) proboszcz w Gliwcach

Urodził się 1 czerwca 1891 w Starej Wsi n. Raciborza w chłopskiej rodzinie Antoniego i Pauliny z d. Komorek . Po ukończeniu czterech klas szkoły ludowej w 1901 roku rozpoczął naukę w Królewskim Gimnazjum Ewangelickim w Raciborzu, gdzie w 1910 roku złożył egzamin dojrzałości. Następnie rozpoczął studia teologiczne i filozoficzne na Uniwersytecie Wrocławskim. Dnia 18 czerwca 1914 otrzymał świecenia kapłańskie . Po świeceniach pracował jako kapelan lazaretu w Raciborzu. W latach 1916-1918 był wikarym w parafii Katowice-Dąb. W październiku 1918 rozpoczął swoje posługę duszpasterską w parafii św. Piotra i Pawła w Gliwicach. W 1919 roku obronił pracę doktorską na Uniwersytecie Wrocławskim pt. „ Die griechisch-katholische Kirche in Galizien”. Jego zainteresowania naukowe dotyczące obrządku unickiego ujawniły się podczas I wojny światowej gdy pracował jako duszpasterz wśród jeńców rosyjskich i ukraińskich przebywających w Raciborzu. Z Gliwic ks. Korczok otrzymał dekret jako wikary do parafii św. Franciszka w Zabrzu (1922-1928). Dnia 4 kwietnia 1929 otrzymał nominację na proboszcza parafii MB Królowej Pokoju Gliwicach Sośnicy. Dokończył budowę nowego kościoła, wybudował plebanię i założył przyparafialny ogród. Od 1926 roku dzielnica Gliwic miała charakter pograniczny. Typową społecznością pogranicza byli jej mieszkańcy tworzący mieszaną grupę polsko-niemiecką. Wraz z wybuchem II wojny światowej pomagał w biedzie ludziom, bez względu na ich narodowość. Był często prześladowany za swoją działalność i niezłomną postawę obrońcy ludu Bożego. W 1940 roku został aresztowany przez gestapu i więziony początkowo w Gliwicach i Wrocławiu , a później przewieziony do Dachau . Kiedy sąd nie mógł mu udowodnić winy został zwolniony, ale w przeddzień wyjścia z obozu został zastrzelony na rozkaz gestapo 5 lutego 1941 roku. Urna z prochami została sprowadzona przez jego bratanka ks. Franciszka Korczoka do kościoła Chrystusa Króla w Gliwicach. Ponieważ ludzie z okolicznych miejscowości zaczęli pielgrzymować do tej świątyni, prochy przeniesiono do Raciborza na Starą Wieś i pochowano między grobami jego rodziców. Po wojnie urnę przewieziono do Gliwic-Sośnicy i pochowano w parafii, gdzie przez ostatnie lata swego życia był proboszczem. Do dziś jego grób odwiedzają rzesze wiernych i wypraszają łaski wstawiennictwa u Boga. Ks. dr Antoni Nikodem Korczok zyskał przydomek jałmużnika i niezwykle oddanego kapłana ludziom potrzebującym pomocy. Często przyrównuje się życie i działalność ks. Korczoka do postępowania Świętego Alojzego.

Bibliografia

S. Rosenbau, O Korczoku”duszołapie”, ks. Antoni Korczok i kosciół katolicki na niemieckim Górnym Śląsku pod rządami nazistów” CzasyPismo” nr 2(2012), s. 39-52; http://www.raciborz.com.pl/art13094.html

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Korczok Antoni, ks.(1891-1941) proboszcz w Gliwcach  ==
-Urodził się 1 czerwca 1891 w Starej Wsi n. Raciborza w chłopskiej rodzinie Antoniego i Pauliny  z d. Komorek . Po ukończeniu  czterech klas szkoły ludowej w 1901 roku rozpoczął  naukę w Królewskim Gimnazjum Ewangelickim w Raciborzu, gdzie w 1910 roku złożył egzamin dojrzałości. Następnie rozpoczął studia teologiczne i filozoficzne na Uniwersytecie Wrocławskim. Dnia 18 czerwca  1914 otrzymał świecenia kapłańskie . Po świeceniach pracował jako kapelan lazaretu w Raciborzu. W latach 1916-1918 był wikarym w parafii Katowice-Dąb. W październiku 1918 rozpoczął swoje posługę duszpasterską w parafii św. Piotra i Pawła w Gliwicach. W 1919  roku obronił pracę doktorską na Uniwersytecie Wrocławskim pt. „ Die griechisch-katholische Kirche in Galizien”. Jego zainteresowania naukowe dotyczące obrządku unickiego ujawniły się podczas I wojny światowej gdy pracował jako duszpasterz wśród jeńców rosyjskich i ukraińskich  przebywających w Raciborzu. Z Gliwic ks. Korczok otrzymał dekret jako wikary do parafii  św. Franciszka w Zabrzu (1922-1928).  Dnia 4 kwietnia  1929 otrzymał nominację na proboszcza parafii MB Królowej Pokoju Gliwicach Sośnicy.  Dokończył budowę nowego kościoła, wybudował plebanię i  założył przyparafialny ogród. Od 1926 roku dzielnica Gliwic miała charakter pograniczny. Typową społecznością pogranicza byli  jej mieszkańcy tworzący mieszaną grupę polsko-niemiecką. Wraz z wybuchem II wojny światowej pomagał w biedzie ludziom, bez względu na ich narodowość. Był często prześladowany za swoją działalność i niezłomną postawę obrońcy ludu Bożego.  W 1940 roku został aresztowany przez gestapu i  więziony początkowo w Gliwicach i Wrocławiu ,  a później przewieziony do [[Dachau]] . Kiedy sąd nie mógł mu udowodnić winy został zwolniony, ale w przeddzień wyjścia z obozu został zastrzelony na rozkaz gestapo 5 lutego 1941 roku. Urna z prochami została sprowadzona przez jego bratanka ks. Franciszka Korczoka do kościoła Chrystusa Króla w Gliwicach. Ponieważ ludzie z okolicznych miejscowości  zaczęli pielgrzymować do tej świątyni, prochy przeniesiono do Raciborza na Starą Wieś i pochowano między grobami jego rodziców.
+Urodził się 1 czerwca 1891 w Starej Wsi n. Raciborza w chłopskiej rodzinie Antoniego i Pauliny  z d. Komorek . Po ukończeniu  czterech klas szkoły ludowej w 1901 roku rozpoczął  naukę w Królewskim Gimnazjum Ewangelickim w Raciborzu, gdzie w 1910 roku złożył egzamin dojrzałości. Następnie rozpoczął studia teologiczne i filozoficzne na Uniwersytecie Wrocławskim. Dnia 18 czerwca  1914 otrzymał świecenia kapłańskie . Po świeceniach pracował jako kapelan lazaretu w Raciborzu. W latach 1916-1918 był wikarym w parafii Katowice-Dąb. W październiku 1918 rozpoczął swoje posługę duszpasterską w parafii św. Piotra i Pawła w Gliwicach. W 1919  roku obronił pracę doktorską na Uniwersytecie Wrocławskim pt. „ Die griechisch-katholische Kirche in Galizien”. Jego zainteresowania naukowe dotyczące obrządku unickiego ujawniły się podczas I wojny światowej gdy pracował jako duszpasterz wśród jeńców rosyjskich i ukraińskich  przebywających w Raciborzu. Z Gliwic ks. Korczok otrzymał dekret jako wikary do parafii  św. Franciszka w Zabrzu (1922-1928).  Dnia 4 kwietnia  1929 otrzymał nominację na proboszcza parafii MB Królowej Pokoju Gliwicach Sośnicy.  Dokończył budowę nowego kościoła, wybudował plebanię i  założył przyparafialny ogród. Od 1926 roku dzielnica Gliwic miała charakter pograniczny. Typową społecznością pogranicza byli  jej mieszkańcy tworzący mieszaną grupę polsko-niemiecką. Wraz z wybuchem II wojny światowej pomagał w biedzie ludziom, bez względu na ich narodowość. Był często prześladowany za swoją działalność i niezłomną postawę obrońcy ludu Bożego.  W 1940 roku został aresztowany przez gestapu i  więziony początkowo w Gliwicach i Wrocławiu ,  a później przewieziony do [[Obóz koncentracyjny - Dachau |Dachau]] . Kiedy sąd nie mógł mu udowodnić winy został zwolniony, ale w przeddzień wyjścia z obozu został zastrzelony na rozkaz gestapo 5 lutego 1941 roku. Urna z prochami została sprowadzona przez jego bratanka ks. Franciszka Korczoka do kościoła Chrystusa Króla w Gliwicach. Ponieważ ludzie z okolicznych miejscowości  zaczęli pielgrzymować do tej świątyni, prochy przeniesiono do Raciborza na Starą Wieś i pochowano między grobami jego rodziców.
 Po wojnie urnę przewieziono do Gliwic-Sośnicy i pochowano w parafii, gdzie przez ostatnie lata swego życia był proboszczem. Do dziś jego grób odwiedzają rzesze wiernych i wypraszają łaski wstawiennictwa u Boga. Ks. dr Antoni Nikodem Korczok zyskał przydomek jałmużnika i niezwykle oddanego kapłana ludziom potrzebującym pomocy. Często przyrównuje się życie i działalność ks. Korczoka do postępowania Świętego Alojzego.
 ==Bibliografia==
 S. Rosenbau, O Korczoku”duszołapie”, ks. Antoni Korczok i kosciół katolicki na niemieckim Górnym Śląsku pod rządami nazistów” CzasyPismo” nr 2(2012), s. 39-52; http://www.raciborz.com.pl/art13094.html