Klemens IX: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
(dr) |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
Giulio Rospigliosi urodził się 27 lub 28 stycznia 1600 roku w Pistoi we Włoszech. Pochodził z rodziny szlacheckiej trudniącej się hodowlą owiec. Studiował sztuki wyzwolone w kolegium jezuickim w Rzymie oraz teologię i prawo w Pizie. Jego zamiłowania artystyczne zwróciły uwagę rodziny Barberinich oraz papieża Urbana VIII. Dzięki ich protekcji mógł pracować w kurii rzymskiej. Pełnił funkcje: referendarza, nuncjusza papieskiego w Hiszpanii, tytularnego arcybiskupa Tarsu, gubernatora Rzymu, sekretarza stanu oraz kardynała. | Giulio Rospigliosi urodził się 27 lub 28 stycznia 1600 roku w Pistoi we Włoszech. Pochodził z rodziny szlacheckiej trudniącej się hodowlą owiec. Studiował sztuki wyzwolone w kolegium jezuickim w Rzymie oraz teologię i prawo w Pizie. Jego zamiłowania artystyczne zwróciły uwagę rodziny Barberinich oraz papieża Urbana VIII. Dzięki ich protekcji mógł pracować w kurii rzymskiej. Pełnił funkcje: referendarza, nuncjusza papieskiego w Hiszpanii, tytularnego arcybiskupa Tarsu, gubernatora Rzymu, sekretarza stanu oraz kardynała. | ||
W 1667 roku po śmierci Aleksandra VII został wybrany papieżem. Poparła go Francja, Hiszpania oraz kardynałowie, którym zależało na naprawieniu stosunków z Paryżem. Giulio Rospigliosi przyjął imię Klemens (łac. clemens - łagodny) mające oznaczać chęć prowadzenia polityki uspokojenia. Charakteryzował się skromnością, dobrocią i czystością obyczajów. Zerwał prawie całkowicie z tradycyjnym nepotyzmem oraz ze zwyczajem dokonywania wymiany urzędników po wyborze nowego papieża. Dużą część pontyfikatu spędził na rozwiązywaniu istniejących napięć: poprawił stosunki z Francją, odegrał rolę w negocjacjach związanych z pokojem akwizgrańskim, ogłosił pokój klementyński, pomógł Kościołowi w Portugalii, chciał udzielić pomocy Wenecji w odzyskaniu Krety. | W 1667 roku po śmierci Aleksandra VII został wybrany papieżem. Poparła go Francja, Hiszpania oraz kardynałowie, którym zależało na naprawieniu stosunków z Paryżem. Giulio Rospigliosi przyjął imię Klemens (łac. clemens - łagodny) mające oznaczać chęć prowadzenia polityki uspokojenia. Charakteryzował się skromnością, dobrocią i czystością obyczajów. Zerwał prawie całkowicie z tradycyjnym nepotyzmem oraz ze zwyczajem dokonywania wymiany urzędników po wyborze nowego papieża. Dużą część pontyfikatu spędził na rozwiązywaniu istniejących napięć: poprawił stosunki z Francją, odegrał rolę w negocjacjach związanych z pokojem akwizgrańskim, ogłosił pokój klementyński, pomógł Kościołowi w Portugalii, chciał udzielić pomocy Wenecji w odzyskaniu Krety. | ||
Za jego pontyfikatu w Polsce abdykował Jan II Kazimierz Waza. Papież nieskutecznie próbował nakłonić króla do zmiany decyzji. Mianował go opatem komendatoryjnym klasztoru benedyktyńskiego Saint-Germain-des-Prés w Paryżu. | Za jego pontyfikatu w Polsce abdykował Jan II Kazimierz Waza. Papież nieskutecznie próbował nakłonić króla do zmiany decyzji. Mianował go opatem komendatoryjnym klasztoru benedyktyńskiego Saint-Germain-des-Prés w Paryżu. | ||
Interesował się sprawami misji: zabronił misjonarzom jezuickim tolerowania chińskich zwyczajów pogańskich, a także uznał ponownie zgromadzenie pijarów. | Interesował się sprawami misji: zabronił misjonarzom jezuickim tolerowania chińskich zwyczajów pogańskich, a także uznał ponownie zgromadzenie pijarów. | ||
Kanonizował karmelitankę Marię Maddalenę de’Pazzi i franciszkanina Piotra z Alkantary. Beatyfikował Różę z Limy. | Kanonizował karmelitankę Marię Maddalenę de’Pazzi i franciszkanina Piotra z Alkantary. Beatyfikował Różę z Limy. | ||
Giulio Rospigliosi zostając papieżem nie porzucił swoich zainteresowań artystycznych. Pisał wiersze i dramaty religijne. Lubił muzyką operową. Był twórcą opery "Chi soffre speri". Ponadto pomógł przy budowie teatru muzycznego w Rzymie. | Giulio Rospigliosi zostając papieżem nie porzucił swoich zainteresowań artystycznych. Pisał wiersze i dramaty religijne. Lubił muzyką operową. Był twórcą opery "Chi soffre speri". Ponadto pomógł przy budowie teatru muzycznego w Rzymie. | ||
Zmarł | Zmarł 9 grudnia 1669 roku w Rzymie. Pochowano go w bazylice św. Piotra. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== |
Wersja z 05:23, 17 lut 2014
Klemens IX (1600-1669), papież
Giulio Rospigliosi urodził się 27 lub 28 stycznia 1600 roku w Pistoi we Włoszech. Pochodził z rodziny szlacheckiej trudniącej się hodowlą owiec. Studiował sztuki wyzwolone w kolegium jezuickim w Rzymie oraz teologię i prawo w Pizie. Jego zamiłowania artystyczne zwróciły uwagę rodziny Barberinich oraz papieża Urbana VIII. Dzięki ich protekcji mógł pracować w kurii rzymskiej. Pełnił funkcje: referendarza, nuncjusza papieskiego w Hiszpanii, tytularnego arcybiskupa Tarsu, gubernatora Rzymu, sekretarza stanu oraz kardynała.
W 1667 roku po śmierci Aleksandra VII został wybrany papieżem. Poparła go Francja, Hiszpania oraz kardynałowie, którym zależało na naprawieniu stosunków z Paryżem. Giulio Rospigliosi przyjął imię Klemens (łac. clemens - łagodny) mające oznaczać chęć prowadzenia polityki uspokojenia. Charakteryzował się skromnością, dobrocią i czystością obyczajów. Zerwał prawie całkowicie z tradycyjnym nepotyzmem oraz ze zwyczajem dokonywania wymiany urzędników po wyborze nowego papieża. Dużą część pontyfikatu spędził na rozwiązywaniu istniejących napięć: poprawił stosunki z Francją, odegrał rolę w negocjacjach związanych z pokojem akwizgrańskim, ogłosił pokój klementyński, pomógł Kościołowi w Portugalii, chciał udzielić pomocy Wenecji w odzyskaniu Krety.
Za jego pontyfikatu w Polsce abdykował Jan II Kazimierz Waza. Papież nieskutecznie próbował nakłonić króla do zmiany decyzji. Mianował go opatem komendatoryjnym klasztoru benedyktyńskiego Saint-Germain-des-Prés w Paryżu. Interesował się sprawami misji: zabronił misjonarzom jezuickim tolerowania chińskich zwyczajów pogańskich, a także uznał ponownie zgromadzenie pijarów.
Kanonizował karmelitankę Marię Maddalenę de’Pazzi i franciszkanina Piotra z Alkantary. Beatyfikował Różę z Limy. Giulio Rospigliosi zostając papieżem nie porzucił swoich zainteresowań artystycznych. Pisał wiersze i dramaty religijne. Lubił muzyką operową. Był twórcą opery "Chi soffre speri". Ponadto pomógł przy budowie teatru muzycznego w Rzymie. Zmarł 9 grudnia 1669 roku w Rzymie. Pochowano go w bazylice św. Piotra.
Bibliografia
K. Dopierała, Księga papieży, Poznań 1996, s. 344-346; R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 1998, s. 102.
|