Kaplica pw. św. Katarzyny Sieneńskiej w Rybniku: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
(Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
Dawna drewniana kaplica pw. [[Św. Katarzyna ze Sieny|św. Katarzyny Sieneńskiej]] została wybudowana przy Zamku Rybnickim w 1648 roku przez właściciela miasta hrabiego Jana Bernarda Prażmę. Była niewielkich rozmiarów – 7 x 7 łokci, a wewnątrz znajdował się jedynie rzeźbiony i pozłacany niekonsekrowany ołtarz. Posiadała 4 okna i jedne drzwi. Miała także wieżę z jednym dzwonem. Wokół niej mieścił się cmentarz ogrodzony drewnianym płotem wielkości 31 x 36 łokci. Kaplica służyła jedynie hrabiemu i jego rodzinie, nie była konsekrowana. Nabożeństwa, odprawiane przez kapelana zamkowego, odbywały się jedynie na jej zamówienie, jednak według protokołu wizytacyjnego z 1679 roku od czterech lat nie była w niej odprawiana msza święta. | |||
Dawna drewniana kaplica pw. [[Św. Katarzyna ze Sieny|św. Katarzyny Sieneńskiej]] została wybudowana przy Zamku Rybnickim w 1648 roku przez właściciela miasta hrabiego Jana Bernarda Prażmę. Była niewielkich rozmiarów – 7 x 7 łokci a wewnątrz znajdował się jedynie rzeźbiony i pozłacany niekonsekrowany ołtarz. Posiadała 4 okna i jedne drzwi. Miała także wieżę z jednym dzwonem. Wokół niej mieścił się cmentarz ogrodzony drewnianym płotem wielkości 31 x 36 łokci. Kaplica służyła jedynie hrabiemu i jego rodzinie, nie była konsekrowana. Nabożeństwa, odprawiane przez kapelana zamkowego, odbywały się jedynie na jej zamówienie, jednak według protokołu wizytacyjnego z 1679 roku od czterech lat nie była w niej odprawiana msza święta. | |||
Jej pierwszym kapelanem był Georgius Adam Vanetius, natomiast od 1675 roku nie było w nim kapelana. Za czasów kolejnego właściciela miasta - hrabiego Karola Węgierskiego służył w nim przez 10 lat [[Keker Wawrzyniec|Wawrzyniec Dominik Keker]] z Raciborza, za którego czasów kaplica znów odżyła. | Jej pierwszym kapelanem był Georgius Adam Vanetius, natomiast od 1675 roku nie było w nim kapelana. Za czasów kolejnego właściciela miasta - hrabiego Karola Węgierskiego służył w nim przez 10 lat [[Keker Wawrzyniec|Wawrzyniec Dominik Keker]] z Raciborza, za którego czasów kaplica znów odżyła. | ||
Linia 7: | Linia 6: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
E. Drobny, „Ziemia Rybnicka” 3 (1934); L. Musioł, Parafia Matki Boskiej Bolesnej w Rybniku – monografia historyczna, mps 1963; | E. Drobny, „Ziemia Rybnicka” 3 (1934); L. Musioł, Parafia Matki Boskiej Bolesnej w Rybniku – monografia historyczna, mps 1963; | ||
Visitationsberichte der Diözese Breslau. Archidiakonat Oppeln, 4 Teil, wyd. J. Jungnitz, Breslau 1904 | Visitationsberichte der Diözese Breslau. Archidiakonat Oppeln, 4 Teil, wyd. J. Jungnitz, Breslau 1904. | ||
[[Kategoria:Kościoły i kaplice|Rybnik]] | [[Kategoria:Kościoły i kaplice|Rybnik]] | ||
[[Kategoria:Rybnik]] | [[Kategoria:Rybnik]] |
Aktualna wersja na dzień 20:45, 22 maj 2022
Dawna drewniana kaplica pw. św. Katarzyny Sieneńskiej została wybudowana przy Zamku Rybnickim w 1648 roku przez właściciela miasta hrabiego Jana Bernarda Prażmę. Była niewielkich rozmiarów – 7 x 7 łokci, a wewnątrz znajdował się jedynie rzeźbiony i pozłacany niekonsekrowany ołtarz. Posiadała 4 okna i jedne drzwi. Miała także wieżę z jednym dzwonem. Wokół niej mieścił się cmentarz ogrodzony drewnianym płotem wielkości 31 x 36 łokci. Kaplica służyła jedynie hrabiemu i jego rodzinie, nie była konsekrowana. Nabożeństwa, odprawiane przez kapelana zamkowego, odbywały się jedynie na jej zamówienie, jednak według protokołu wizytacyjnego z 1679 roku od czterech lat nie była w niej odprawiana msza święta. Jej pierwszym kapelanem był Georgius Adam Vanetius, natomiast od 1675 roku nie było w nim kapelana. Za czasów kolejnego właściciela miasta - hrabiego Karola Węgierskiego służył w nim przez 10 lat Wawrzyniec Dominik Keker z Raciborza, za którego czasów kaplica znów odżyła.
Po przeniesieniu Węgierskich do Pilchowic, kaplica pozostała bez opieki, do tego stanu, iż ok. 1800 roku groziła zawaleniem. Urzędnicy dworscy używali jej na skład ziemniaków i sprzętów gospodarskich. W 1790 roku planowano zaadaptować ją jako kaplicę dla inwalidów wojennych, którzy zostali mieszkańcami nowego Zamku, co zostało zaaprobowane przez Kurię Wrocławską. Kaplica jednak, bez żadnych remontów, w dalszym ciągu niszczała – podłogi i ściany były spróchniałe, a dach podziurawiony. W 1804 roku wikariat generalny we Wrocławiu zgodził się na rozebranie budynku. Postanowiono więc sprzedać parcelę, na której znajdowała się kaplica. W 1805 roku jej nowym właścicielem stała się Teresa Wencelowa i prawdopodobnie rozebrała budynek. Kolejny właściciel działki Jan Kummer zbudował w jego miejscu dom mieszkalny.
Bibliografia
E. Drobny, „Ziemia Rybnicka” 3 (1934); L. Musioł, Parafia Matki Boskiej Bolesnej w Rybniku – monografia historyczna, mps 1963; Visitationsberichte der Diözese Breslau. Archidiakonat Oppeln, 4 Teil, wyd. J. Jungnitz, Breslau 1904.