Janik Alfons: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 10:54, 2 wrz 2011

Janik Alfons (1944-2011), proboszcz w Mikołowie

Urodził się 29 marca 1944 w Kórnicy k. Głogówka, na terenie diecezji opolskiej, jako syn Aleksandra i Marii z d. Sobek. Jego ojciec zmarł w obozie w 1945 roku. W swojej rodzinnej miejscowości uczęszczał w latach 1951-1958 do szkoły podstawowej. Następnie uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Głogówku, które ukończył zdaniem matury w 1962 roku . Wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownym w Krakowie . Interesował się szczególnie socjologią religii; wiedzę z tej dziedziny pogłębiał także później, jako ksiądz, studiując w Papieskim Instytucie Teologicznym w Wrocławiu. 4 czerwca 1967 przyjął w Krakowie z rąk bp. Juliusza Bieńka święcenia diakonatu. Święceń prezbiteratu udzielił mu 2 czerwca 1968 w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach bp Herbert Bednorz . Pracę duszpasterską rozpoczął na zastępstwach wakacyjnych w Katowicach-Ochojcu i Krzyżowicach. Następnie był wikariuszem w parafiach: Św. Szczepana w Katowicach-Bogucicach (1968-1971), Św. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach (1971-1974) i Św. Anny w Katowicach-Janowie (1974-1978), gdzie sprawował opiekę duchową na chorymi w miejscowym szpitalu. W latach 1978-1980 pełnił posługę kapelana szpitalnego w klinikach przy ul. Francuskiej i Reymonta w Katowicach. Mieszkał na probostwie parafii Niepokalanego Poczęcia NMP i uczestniczył także w parafialnej pracy duszpasterskiej. 11 października 1979 został mianowany diecezjalnym Duszpasterzem Chorych i Służby Zdrowia. Funkcję tę pełnił do 1982 roku. Od lipca 1980 posługiwał w Mikołowie, najpierw jako wikariusz-ekonom, a od 24 września 1980 jako proboszcz parafii św. Wojciecha . Już w październiku 1980 został dziekanem dekanatu mikołowskiego; urząd ten sprawował przez dwie kadencje, do 1992 roku. Był także duszpasterzem akademickim na terenie miasta Mikołów. W latach 1992-2011 był członkiem Archidiecezjalnej Komisji Ekumenicznej. Postarał się o przeprowadzenie znaczących prac renowacyjnych i konserwatorskich oraz o wybudowanie domu parafialnego. Za jego czasów kościół parafialny św. Wojciecha został podniesiony do godności bazyliki mniejszej. W uznaniu zasług dla Kościoła Katowickiego otrzymał w 2003 roku godność kanonika honorowego Kapituły Metropolitalnej Katowickiej. Z dniem 31 lipca 2010 został zwolniony z urzędu proboszcza i przeszedł na emeryturę. Pozostał w Mikołowie i zamieszkał w domu przy probostwie gdzie pomagał w posłudze duszpasterskiej. Zmarł 25 lipca 2011 w Mikołowie, pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym.

Bibliografia

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 [[Plik:Janik Alfons.jpg|150px|thumb|left]]
-Urodził się 29 marca 1944 w Kórnicy k. Głogówka, na terenie diecezji opolskiej, jako syn Aleksandra i Marii z d. Sobek. Jego ojciec zmarł w obozie w 1945 r.
+Urodził się 29 marca 1944 w Kórnicy k. Głogówka, na terenie diecezji opolskiej, jako syn Aleksandra i Marii z d. Sobek. Jego ojciec zmarł w obozie w 1945 roku.
-W swojej rodzinnej miejscowości uczęszczał w latach 1951-1958 do szkoły podstawowej. Następnie uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Głogówku, które ukończył zdaniem matury w 1962 r. Wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownym w Krakowie. Interesował się szczególnie socjologią religii; wiedzę z tej dziedziny pogłębiał także później, jako ksiądz, studiując w Papieskim Instytucie Teologicznym w Wrocławiu. 4 czerwca 1967 przyjął w Krakowie z rąk bp. Juliusza Bieńka święcenia diakonatu. Święceń prezbiteratu udzielił mu 2 czerwca 1968 w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach bp Herbert Bednorz. Pracę duszpasterską rozpoczął na zastępstwach wakacyjnych w Katowicach-Ochojcu i Krzyżowicach. Następnie był wikariuszem w parafiach: Św. Szczepana w Katowicach-Bogucicach (1968-1971), Św. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach (1971-1974) i Św. Anny w Katowicach-Janowie (1974-1978), gdzie sprawował opiekę duchową na chorymi w miejscowym szpitalu. W latach 1978-1980 pełnił posługę kapelana szpitalnego w klinikach przy ul. Francuskiej i Reymonta w Katowicach. Mieszkał na probostwie parafii Niepokalanego Poczęcia NMP i uczestniczył także w parafialnej pracy duszpasterskiej. 11 października 1979 został mianowany diecezjalnym Duszpasterzem Chorych i Służby Zdrowia; funkcję tę pełnił do 1982 r. Od lipca 1980 posługiwał w Mikołowie; najpierw jako wikariusz-ekonom, a od 24 września 1980 jako proboszcz parafii św. Wojciecha. Już w październiku 1980 został dziekanem dekanatu mikołowskiego; urząd ten sprawował przez dwie kadencje, do 1992 r. Był także duszpasterzem akademickim na terenie miasta Mikołów. W latach 1992-2011 był członkiem Archidiecezjalnej Komisji Ekumenicznej. Postarał się o przeprowadzenie znaczących prac renowacyjnych i konserwatorskich oraz o wybudowanie domu parafialnego. Za jego czasów kościół parafialny św. Wojciecha został podniesiony do godności bazyliki mniejszej. W uznaniu zasług dla Kościoła Katowickiego otrzymał w 2003 r. godność kanonika honorowego Kapituły Metropolitalnej Katowickiej. Z dniem 31 lipca 2010 został zwolniony z urzędu proboszcza i przeszedł na emeryturę. Pozostał w Mikołowie; zamieszkał w domu przy probostwie i, jak długo pozwalało mu słabnące zdrowie, pomagał w posłudze duszpasterskiej. Zmarł 25 lipca 2011 w Mikołowie, pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym.
+W swojej rodzinnej miejscowości uczęszczał w latach 1951-1958 do szkoły podstawowej. Następnie uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Głogówku, które ukończył zdaniem matury w 1962 roku . Wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne |Śląskiego Seminarium Duchownym w Krakowie]] . Interesował się szczególnie socjologią religii; wiedzę z tej dziedziny pogłębiał także później, jako ksiądz, studiując w Papieskim Instytucie Teologicznym w Wrocławiu. 4 czerwca 1967 przyjął w Krakowie z rąk[[Bieniek Juliusz| bp. Juliusza Bieńka ]] święcenia diakonatu. Święceń prezbiteratu udzielił mu 2 czerwca 1968 w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach[[Bednorz Herbert| bp Herbert Bednorz]] . Pracę duszpasterską rozpoczął na zastępstwach wakacyjnych w Katowicach-Ochojcu i Krzyżowicach. Następnie był wikariuszem w parafiach: Św. Szczepana w Katowicach-Bogucicach (1968-1971), Św. Apostołów Piotra i Pawła w Świętochłowicach (1971-1974) i Św. Anny w Katowicach-Janowie (1974-1978), gdzie sprawował opiekę duchową na chorymi w miejscowym szpitalu. W latach 1978-1980 pełnił posługę kapelana szpitalnego w klinikach przy ul. Francuskiej i Reymonta w Katowicach. Mieszkał na probostwie parafii Niepokalanego Poczęcia NMP i uczestniczył także w parafialnej pracy duszpasterskiej. 11 października 1979 został mianowany diecezjalnym Duszpasterzem Chorych i Służby Zdrowia.  Funkcję tę pełnił do 1982 roku. Od lipca 1980 posługiwał w Mikołowie,  najpierw jako wikariusz-ekonom, a od 24 września 1980 jako proboszcz [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie| parafii św. Wojciecha]] . Już w październiku 1980 został dziekanem dekanatu mikołowskiego; urząd ten sprawował przez dwie kadencje, do 1992 roku. Był także duszpasterzem akademickim na terenie miasta Mikołów. W latach 1992-2011 był członkiem Archidiecezjalnej Komisji Ekumenicznej. Postarał się o przeprowadzenie znaczących prac renowacyjnych i konserwatorskich oraz o wybudowanie domu parafialnego. Za jego czasów kościół parafialny św. Wojciecha został podniesiony do godności bazyliki mniejszej. W uznaniu zasług dla Kościoła Katowickiego otrzymał w 2003 roku  godność kanonika honorowego Kapituły Metropolitalnej Katowickiej. Z dniem 31 lipca 2010 został zwolniony z urzędu proboszcza i przeszedł na emeryturę. Pozostał w Mikołowie  i  zamieszkał w domu przy probostwie  gdzie   pomagał w posłudze duszpasterskiej. Zmarł 25 lipca 2011 w Mikołowie, pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym.
 == Bibliografia ==