Innocenty IV: Różnice pomiędzy wersjami
(nowe) |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Sinibald Fieschi urodził się ok. 1195 w Genui, w rodzinie hrabiego Ugo Fieschi. Był studentem obojga praw w Bolonii. W 1227 został kardynałem, a w 1235 – biskupem Albengi. Wybrano go na papieża 25 VI 1243, po dwuletnim okresie sediswakancji, wywołanej sporem pomiędzy senatorem rzymskim Mateuszem Rubensem a cesarzem Fryderykiem II (w wyniku pertraktacji cesarz uwolnił dwóch członków kolegium kardynalskiego). Po wyborze przyjął imię Innocentego IV. Był zwolennikiem niezależności i wolności Kościoła oraz rzecznikiem zakończenia konfliktu z cesarzem. Z powodu wzajemnych nieufności nie doszło do zawarcia pokoju w 1244 i zdjęcia ekskomuniki, nałożonej na cesarza przez papieża Grzegorza IX oraz uwolnienia więzionych duchownych i powrotu zagarniętych terytoriów Państwa Kościelnego. Po utracie Jerozolimy przez krzyżowców, Innocenty IV zwołał trzynasty Sobór Powszechny do Lyonu (24 VI 1245), który zajął się reformą Kościoła, uzyskaniem pomocy dla Ziemi Świętej, schizmą wschodnią, prześladowaniem Kościoła przez cesarza i upadkiem wiary, i obyczajów wśród kleru i ludu. Fryderyka II uznano za zdetronizowanego oraz pozbawionego godności i zaszczytów, co sprawiło zwolnienie jego podwładnych z przysięgi wierności. W ten sposób doszło do otwartej walki papiestwa z cesarstwem. 13 XII 1250, po śmierci cesarza papież odmawiał jego następcy, Konradowi IV Hohenstaufowi tytułu króla niemieckiego aż do jego śmierci. Dopiero jego przyrodni brat, Manfred, który uznał zwierzchność papieską nad Sycylią, chciał pojednać się z papieżem. Wystąpił jednak przeciwko Innocentemu IV, zadając klęskę jego wojskom. Wyprawa krzyżowa króla Francji, św. Ludwika IX, konsultowana z papieżem, zakończyła się niepowodzeniem. Innocenty IV zmarł 7 XII 1254 w Neapolu. | Sinibald Fieschi urodził się ok. 1195 w Genui, w rodzinie hrabiego Ugo Fieschi. Był studentem obojga praw w Bolonii. W 1227 został kardynałem, a w 1235 – biskupem Albengi. Wybrano go na papieża 25 VI 1243, po dwuletnim okresie sediswakancji, wywołanej sporem pomiędzy senatorem rzymskim Mateuszem Rubensem a cesarzem Fryderykiem II (w wyniku pertraktacji cesarz uwolnił dwóch członków kolegium kardynalskiego). Po wyborze przyjął imię Innocentego IV. Był zwolennikiem niezależności i wolności Kościoła oraz rzecznikiem zakończenia konfliktu z cesarzem. Z powodu wzajemnych nieufności nie doszło do zawarcia pokoju w 1244 i zdjęcia ekskomuniki, nałożonej na cesarza przez papieża Grzegorza IX oraz uwolnienia więzionych duchownych i powrotu zagarniętych terytoriów Państwa Kościelnego. Po utracie Jerozolimy przez krzyżowców, Innocenty IV zwołał trzynasty Sobór Powszechny do Lyonu (24 VI 1245), który zajął się reformą Kościoła, uzyskaniem pomocy dla Ziemi Świętej, schizmą wschodnią, prześladowaniem Kościoła przez cesarza i upadkiem wiary, i obyczajów wśród kleru i ludu. Fryderyka II uznano za zdetronizowanego oraz pozbawionego godności i zaszczytów, co sprawiło zwolnienie jego podwładnych z przysięgi wierności. W ten sposób doszło do otwartej walki papiestwa z cesarstwem. 13 XII 1250, po śmierci cesarza papież odmawiał jego następcy, Konradowi IV Hohenstaufowi tytułu króla niemieckiego aż do jego śmierci. Dopiero jego przyrodni brat, Manfred, który uznał zwierzchność papieską nad Sycylią, chciał pojednać się z papieżem. Wystąpił jednak przeciwko Innocentemu IV, zadając klęskę jego wojskom. Wyprawa krzyżowa króla Francji, św. Ludwika IX, konsultowana z papieżem, zakończyła się niepowodzeniem. Innocenty IV zmarł 7 XII 1254 w Neapolu. | ||
= | ==Bibliografia== | ||
J. N. D. Kelly, Encyklopedia papieży, Warszawa 1997, s. 268-271; R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 1990, s. 105-107; K. Löffler, F. X. Seppelt, T. Silnicki, Dzieje papieży od początków Kościoła do czasów dzisiejszych, Poznań 1936, s. 256-261; K. Śmigiel, Innocenty IV, w: Encyklopedia katolicka, t. 7, Lublin 1993, kol. 250. | J. N. D. Kelly, Encyklopedia papieży, Warszawa 1997, s. 268-271; R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 1990, s. 105-107; K. Löffler, F. X. Seppelt, T. Silnicki, Dzieje papieży od początków Kościoła do czasów dzisiejszych, Poznań 1936, s. 256-261; K. Śmigiel, Innocenty IV, w: Encyklopedia katolicka, t. 7, Lublin 1993, kol. 250. | ||
{{Noty biograficzne}} | |||
[[Kategoria:Biografie - I]] | |||
[[Kategoria:Papieże|Innocenty IV]] | |||
Wersja z 17:02, 16 cze 2017
Innocenty IV (ok. 1195-1254), papież
Sinibald Fieschi urodził się ok. 1195 w Genui, w rodzinie hrabiego Ugo Fieschi. Był studentem obojga praw w Bolonii. W 1227 został kardynałem, a w 1235 – biskupem Albengi. Wybrano go na papieża 25 VI 1243, po dwuletnim okresie sediswakancji, wywołanej sporem pomiędzy senatorem rzymskim Mateuszem Rubensem a cesarzem Fryderykiem II (w wyniku pertraktacji cesarz uwolnił dwóch członków kolegium kardynalskiego). Po wyborze przyjął imię Innocentego IV. Był zwolennikiem niezależności i wolności Kościoła oraz rzecznikiem zakończenia konfliktu z cesarzem. Z powodu wzajemnych nieufności nie doszło do zawarcia pokoju w 1244 i zdjęcia ekskomuniki, nałożonej na cesarza przez papieża Grzegorza IX oraz uwolnienia więzionych duchownych i powrotu zagarniętych terytoriów Państwa Kościelnego. Po utracie Jerozolimy przez krzyżowców, Innocenty IV zwołał trzynasty Sobór Powszechny do Lyonu (24 VI 1245), który zajął się reformą Kościoła, uzyskaniem pomocy dla Ziemi Świętej, schizmą wschodnią, prześladowaniem Kościoła przez cesarza i upadkiem wiary, i obyczajów wśród kleru i ludu. Fryderyka II uznano za zdetronizowanego oraz pozbawionego godności i zaszczytów, co sprawiło zwolnienie jego podwładnych z przysięgi wierności. W ten sposób doszło do otwartej walki papiestwa z cesarstwem. 13 XII 1250, po śmierci cesarza papież odmawiał jego następcy, Konradowi IV Hohenstaufowi tytułu króla niemieckiego aż do jego śmierci. Dopiero jego przyrodni brat, Manfred, który uznał zwierzchność papieską nad Sycylią, chciał pojednać się z papieżem. Wystąpił jednak przeciwko Innocentemu IV, zadając klęskę jego wojskom. Wyprawa krzyżowa króla Francji, św. Ludwika IX, konsultowana z papieżem, zakończyła się niepowodzeniem. Innocenty IV zmarł 7 XII 1254 w Neapolu.
Bibliografia
J. N. D. Kelly, Encyklopedia papieży, Warszawa 1997, s. 268-271; R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 1990, s. 105-107; K. Löffler, F. X. Seppelt, T. Silnicki, Dzieje papieży od początków Kościoła do czasów dzisiejszych, Poznań 1936, s. 256-261; K. Śmigiel, Innocenty IV, w: Encyklopedia katolicka, t. 7, Lublin 1993, kol. 250.
| |||||