Helm Antoni: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 23:39, 29 maj 2012

Helm Antoni (1786-1872), wikariusz generalny dla Śląska Cieszyńskiego

Urodził się 27 marca 1786 w Brawancicach (pow. opawski). Świecenia kapłańskie przyjął 13 sierpnia 1809. W latach 1809-1814 był wikariuszem w rodzinnych Brawancicach. Dzięki pośrednictwu hr. Henryka Larisch-Mönnicha został inkardynowany do diecezji wrocławskiej. Tutaj został wikariuszem we Frysztacie (1814-1819), administratorem w Zebrzydowicach (1819-1822) i kuratusem w Ropicy (1822-1826). W 1826 roku został ustanowiony proboszczem w Skalicy, a w 1832 rządcą parafii w Strumieniu. Obok funkcji proboszcza był mianowany dziekanem i wizytatorem szkolnym. Po śmierci wikariusza generalnego dla Śląska Cieszyńskiego ks. Mateusza Opolskiego został ustanowiony jego następcą dekretem z 28 sierpnia 1850. Do 1855 roku piastował dodatkowo urząd proboszcza w Strumieniu lecz w efekcie zamienił beneficja z ks. Paduchem, przechodzą do parafii w Cieszynie. Ks. Helm był z pochodzenia Niemcem, ale, jak ocenia go ks. Londzin, był przychylnie nastawiony do Polaków. Wprawdzie nie rozwinął w tym względzie tak szerokiej działalności jak poprzednik, ale cieszył się wielka estymą wśród Cieszynian. W 1854 roku wydał zarządzenie nakazujące wszystkim alumnom wrocławskim studiującym w Ołomuńcu zdawanie języka polskiego i to bez względu na narodowość. Jako wikariusz generalny otrzymał godność kanonika honorowego katedry wrocławskiej, tajnego podkomorzego Jego Świątobliwości (1859), a w 1869 roku został mianowany prałatem i protonotariuszem apostolskim. Również władza świecka była mu przychylna. Otrzymał od cesarza Austrii Złoty Krzyż Zasługi z Koroną oraz Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa, a władze Cieszyna nadały ks. Helmowi honorowe obywatelstwo. Zmarł 18 czerwca 1872. W pogrzebie obok wiernych uczestniczyło ponad stu kapłanów. Został pochowany na cmentarzu Świętej Trójcy w Cieszynie.

==Bibliografia==. J. Londzin, Historia Generalnego Wikariatu w Cieszynie, Cieszyn, s. 21-23; Schematismus 1828, s. 14; Shematismus 1849, 125, 127, 133; Schematismus 1953, s. 156, 165; Schematismus 1855, s. 2, 135, 145; Schematismus 1859, 178-179, 188, 195, 197; Schematismus 1971, 6, 224, 225, 236, 245-146.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Helm Antoni (1786-1872), wikariusz generalny dla Śląska Cieszyńskiego==
-Urodził się 27 marca 1786 w Brawancicach (pow. opawski). Świecenia kapłańskie przyjął 13 sierpnia 1809. W latach 1809-1814 był wikariuszem w rodzinnych Brawancicach. Dzięki pośrednictwu hr. Henryka Larisch-Mönnicha został inkardynowany do diecezji wrocławskiej. Tutaj został wikariuszem we Frysztacie (1814-1819), administratorem w Zebrzydowicach (1819-1822) i kuratusem w Ropicy (1822-1826). W 1826 roku został ustanowiony proboszczem w Skalicy, a w 1832 rządcą parafii w Strumieniu. Obok funkcji proboszcza był mianowany dziekanem i wizytatorem szkolnym. Po śmierci wikariusza generalnego dla [[Wikariat Generalny dla Śląska Cieszyńskiego| Śląska Cieszyńskiego]] [[Opolski Mateusz|ks. Mateusza Opolskiego]] został ustanowiony jego następcą dekretem z 28 sierpnia 1850. Do 1855 roku piastował dodatkowo urząd proboszcza w Strumieniu lecz w efekcie zamienił beneficja z ks. Paduchem, przechodzą do parafii w Cieszynie. Ks. Helm był z pochodzenia Niemcem, ale, jak ocenia go [[Londzin Józef|ks. Londzin]], był przychylnie nastawiony do Polaków. Wprawdzie nie rozwinął w tym względzie tak szerokiej działalności jak poprzednik, ale cieszył się wielka estymą wśród Cieszynian. W 1854 roku wydał zarządzenie nakazujące wszystkim alumnom wrocławskim studiującym w Ołomuńcu zdawanie języka polskiego i to bez względu na narodowość.
+Urodził się 27 marca 1786 w Brawancicach (pow. opawski). Świecenia kapłańskie przyjął 13 sierpnia 1809. W latach 1809-1814 był wikariuszem w rodzinnych Brawancicach. Dzięki pośrednictwu hr. Henryka Larisch-Mönnicha został inkardynowany do diecezji wrocławskiej. Tutaj został wikariuszem we Frysztacie (1814-1819), administratorem w Zebrzydowicach (1819-1822) i kuratusem w Ropicy (1822-1826). W 1826 roku został ustanowiony proboszczem w Skalicy, a w 1832 rządcą parafii w Strumieniu. Obok funkcji proboszcza był mianowany dziekanem i wizytatorem szkolnym. Po śmierci wikariusza generalnego dla [[Wikariat Generalny dla Śląska Cieszyńskiego|Śląska Cieszyńskiego]] [[Opolski Mateusz|ks. Mateusza Opolskiego]] został ustanowiony jego następcą dekretem z 28 sierpnia 1850. Do 1855 roku piastował dodatkowo urząd proboszcza w Strumieniu lecz w efekcie zamienił beneficja z ks. Paduchem, przechodzą do parafii w Cieszynie. Ks. Helm był z pochodzenia Niemcem, ale, jak ocenia go [[Londzin Józef|ks. Londzin]], był przychylnie nastawiony do Polaków. Wprawdzie nie rozwinął w tym względzie tak szerokiej działalności jak poprzednik, ale cieszył się wielka estymą wśród Cieszynian. W 1854 roku wydał zarządzenie nakazujące wszystkim alumnom wrocławskim studiującym w Ołomuńcu zdawanie języka polskiego i to bez względu na narodowość.
 Jako wikariusz generalny otrzymał godność kanonika honorowego katedry wrocławskiej, tajnego podkomorzego Jego Świątobliwości (1859), a w 1869 roku został mianowany prałatem i protonotariuszem apostolskim. Również władza świecka była mu przychylna. Otrzymał od cesarza Austrii Złoty Krzyż Zasługi z Koroną oraz Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa, a władze Cieszyna nadały ks. Helmowi honorowe obywatelstwo.
 Zmarł 18 czerwca 1872. W pogrzebie obok wiernych uczestniczyło ponad stu kapłanów. Został pochowany na cmentarzu Świętej Trójcy w Cieszynie.
@@ Linia 8: / Linia 8: @@
 J. Londzin, Historia Generalnego Wikariatu w Cieszynie, Cieszyn, s. 21-23; Schematismus 1828, s. 14; Shematismus 1849, 125, 127, 133; Schematismus 1953, s. 156, 165; Schematismus 1855, s. 2, 135, 145; Schematismus 1859, 178-179, 188, 195, 197; Schematismus 1971, 6, 224, 225, 236, 245-146.
-[[Kategoria: Bibliografia - H]]
+[[Kategoria: Biografie - H]]