Hejnoł Pius: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
|||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Hejnoł (Heynoł) Pius OH (1893-1970), w zakonie Doroteusz == | == Hejnoł (Heynoł) Pius OH (1893-1970), w zakonie Doroteusz == | ||
[[Plik:Hejnol Pius.jpg|left]] | [[Plik:Hejnol Pius.jpg|left|thumb]] | ||
Urodził się 7 grudnia 1893 w Krzyżowicach | Urodził się 7 grudnia 1893 w Krzyżowicach w rodzinie rolniczej Jana i Zofii z d. Odróbka. Do [[Bonifratrzy|zakonu bonifratrów]] wstąpił w 1921 roku. Ukończył szkołę średnią i zdobył tytuł magistra farmacji. | ||
W 1937 we Wrocławiu objął stanowisko prowincjała Prowincji Śląskiej. Równolegle z pełnioną funkcją zakonną został zwierzchnikiem wszystkich aptek zakonnych. Prowadził aptekę szpitalną oo. | W 1937 roku we Wrocławiu objął stanowisko prowincjała Prowincji Śląskiej. Równolegle z pełnioną funkcją zakonną został zwierzchnikiem wszystkich aptek zakonnych. Prowadził aptekę szpitalną oo. bonifratrów do 1969 roku. | ||
W czasie II wojny światowej | W czasie II wojny światowej szpital bonifratrów we Wrocławiu został przekształcony przez władze niemieckie w szpital wojskowy. Br. Hejnoł zasłużył się w czasie wojny opieką nad pacjentami zlikwidowanego w 1941 roku szpitala żydowskiego. W 1944 roku w obliczu zbliżającego się frontu, w porozumieniu z przeorem i przy pomocy kilku braci, przysposobił kryptę znajdującą się w podziemiach klasztornego kościoła na szpital dla jeńców sowieckich, gdzie ukrywało się 98 Rosjan. Przez cały okres wojny ukrywał również w klasztorze rodzinę żydowskiego lekarza dentysty. 25 czerwca 1968 przyjął święcenia kapłańskie. Zmarł we Wrocławiu 15 grudnia 1970, został pochowany w krypcie kościoła oo. bonifratrów przy ul. Traugutta. | ||
Rada Państwa przyznała mu Złoty Krzyż Zasługi, a władze miasta nadały mu odznakę | Rada Państwa przyznała mu Złoty Krzyż Zasługi, a władze miasta nadały mu odznakę ''Budowniczemu miasta Wrocławia''. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
J. Wąsik, Pius Hejnoł | J. Wąsik, Pius Hejnoł (hasło), [w:] Centrum Dokumentacji Dziejów Medycyny i Farmacji Górnego Śląska (internet); J. Grzegorzek, Z kart historii wsi i parafii Krzyżowice. Zapiski z okazji 700-lecia, Krzyżowice 2006, s. 149; Foto: zezwolenie Redakcji Centrum Dokumentacji Dziejów Medycyny i Farmacji Górnego Śląska (22 XI 2009). | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
[[Kategoria:Zakonnicy]] | [[Kategoria:Zakonnicy]] | ||
[[Kategoria:Bonifratrzy]] | [[Kategoria:Bonifratrzy]] | ||
[[Kategoria:Caritas]] | |||
[[Kategoria:Społecznicy]] | |||
Aktualna wersja na dzień 10:22, 22 gru 2019
Hejnoł (Heynoł) Pius OH (1893-1970), w zakonie Doroteusz
Urodził się 7 grudnia 1893 w Krzyżowicach w rodzinie rolniczej Jana i Zofii z d. Odróbka. Do zakonu bonifratrów wstąpił w 1921 roku. Ukończył szkołę średnią i zdobył tytuł magistra farmacji.
W 1937 roku we Wrocławiu objął stanowisko prowincjała Prowincji Śląskiej. Równolegle z pełnioną funkcją zakonną został zwierzchnikiem wszystkich aptek zakonnych. Prowadził aptekę szpitalną oo. bonifratrów do 1969 roku.
W czasie II wojny światowej szpital bonifratrów we Wrocławiu został przekształcony przez władze niemieckie w szpital wojskowy. Br. Hejnoł zasłużył się w czasie wojny opieką nad pacjentami zlikwidowanego w 1941 roku szpitala żydowskiego. W 1944 roku w obliczu zbliżającego się frontu, w porozumieniu z przeorem i przy pomocy kilku braci, przysposobił kryptę znajdującą się w podziemiach klasztornego kościoła na szpital dla jeńców sowieckich, gdzie ukrywało się 98 Rosjan. Przez cały okres wojny ukrywał również w klasztorze rodzinę żydowskiego lekarza dentysty. 25 czerwca 1968 przyjął święcenia kapłańskie. Zmarł we Wrocławiu 15 grudnia 1970, został pochowany w krypcie kościoła oo. bonifratrów przy ul. Traugutta.
Rada Państwa przyznała mu Złoty Krzyż Zasługi, a władze miasta nadały mu odznakę Budowniczemu miasta Wrocławia.
Bibliografia
J. Wąsik, Pius Hejnoł (hasło), [w:] Centrum Dokumentacji Dziejów Medycyny i Farmacji Górnego Śląska (internet); J. Grzegorzek, Z kart historii wsi i parafii Krzyżowice. Zapiski z okazji 700-lecia, Krzyżowice 2006, s. 149; Foto: zezwolenie Redakcji Centrum Dokumentacji Dziejów Medycyny i Farmacji Górnego Śląska (22 XI 2009).
| |||||