Hanke Henryk: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Hanke Henryk (1807-1874)== | ==Hanke Henryk (1807-1874)== | ||
Urodził się w 1 maja 1807 w Popielowie. Studia teologiczne odbywał w Wrocławiu i Pelplinie, a święcenia kapłańskie przyjął 14 marca 1835. Jako kapelan biskupi przeszło rok kierował szkółką pelplińską, ale już w 1836 roku przeszedł do duszpasterstwa jako wikariusz w Chełmnie. W 1838 otrzymał probostwo w Przysiersku, gdzie był jeszcze w 1841 roku. Później był lokalnym wikariuszem w Lubiszewie i wikariuszem w Czersku. W latach 1849-1854 był proboszczem w Dzierzążnie, którego się zrzekł. Następnie był wikariuszem lub administratorem w Łasinie, Unisławiu i Leśnie. Potem wyjechał do Ameryki, gdzie został przyjęty do diecezji St. Paul. Wrócił i pomagał w duszpasterstwie w Lidzbarku i Topólnie. W 1864 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 24 maja 1874 w Świeciu. Jest autorem broszurki opublikowanej w Kwidzyniu w 1854 roku w obronie jezuitów. | Urodził się w 1 maja 1807 w Popielowie. Studia teologiczne odbywał w Wrocławiu i Pelplinie, a święcenia kapłańskie przyjął 14 marca 1835. Jako kapelan biskupi przeszło rok kierował szkółką pelplińską, ale już w 1836 roku przeszedł do duszpasterstwa jako wikariusz w Chełmnie. W 1838 roku otrzymał probostwo w Przysiersku, gdzie był jeszcze w 1841 roku. Później był lokalnym wikariuszem w Lubiszewie i wikariuszem w Czersku. W latach 1849-1854 był proboszczem w Dzierzążnie, którego się zrzekł. Następnie był wikariuszem lub administratorem w Łasinie, Unisławiu i Leśnie. Potem wyjechał do Ameryki, gdzie został przyjęty do diecezji St. Paul. Wrócił i pomagał w duszpasterstwie w Lidzbarku i Topólnie. W 1864 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 24 maja 1874 w Świeciu. Jest autorem broszurki opublikowanej w Kwidzyniu w 1854 roku w obronie jezuitów. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Wersja z 11:04, 13 sie 2013
Hanke Henryk (1807-1874)
Urodził się w 1 maja 1807 w Popielowie. Studia teologiczne odbywał w Wrocławiu i Pelplinie, a święcenia kapłańskie przyjął 14 marca 1835. Jako kapelan biskupi przeszło rok kierował szkółką pelplińską, ale już w 1836 roku przeszedł do duszpasterstwa jako wikariusz w Chełmnie. W 1838 roku otrzymał probostwo w Przysiersku, gdzie był jeszcze w 1841 roku. Później był lokalnym wikariuszem w Lubiszewie i wikariuszem w Czersku. W latach 1849-1854 był proboszczem w Dzierzążnie, którego się zrzekł. Następnie był wikariuszem lub administratorem w Łasinie, Unisławiu i Leśnie. Potem wyjechał do Ameryki, gdzie został przyjęty do diecezji St. Paul. Wrócił i pomagał w duszpasterstwie w Lidzbarku i Topólnie. W 1864 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 24 maja 1874 w Świeciu. Jest autorem broszurki opublikowanej w Kwidzyniu w 1854 roku w obronie jezuitów.
Bibliografia
A. Mańkowski, Księża Ślązacy w diecezji chełmińskiej, Pelplin 1932.
| |||||