Golli Wilhelm: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Golli Wilhelm, CM, misjonarz (1916-1994)== | ==Golli Wilhelm, CM, misjonarz (1916-1994)== | ||
Ks. Wilhelm Golli (Goli) CM, urodził się 10 grudnia 1916 w Studzionce (k. Pszczyny) w rodzinie rolnika Franciszka i Anny z d. Łakota. Po ukończeniu szkoły powszechnej 18 sierpnia 1934 kontynuował naukę w gimnazjum Księży Misjonarzy w Krakowie Nowej Wsi, a następnie gimnazjum w Wilnie. Dnia 28 października 1934 Wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego | Ks. Wilhelm Golli (Goli) CM, urodził się 10 grudnia 1916 w Studzionce (k. Pszczyny) w rodzinie rolnika Franciszka i Anny z d. Łakota. Po ukończeniu szkoły powszechnej 18 sierpnia 1934 kontynuował naukę w gimnazjum Księży Misjonarzy w Krakowie Nowej Wsi, a następnie gimnazjum w Wilnie. Dnia 28 października 1934 Wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego à Paulo Prowincji Krakowskiej, gdzie 8 grudnia 1936złożył śluby wieczyste. Egzamin dojrzałości zdał 24 maja 1938. Po maturze rozpoczął studia w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie ( 1938-1943). Dnia 18 lipca 1943 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa sandomierskiego J.K. Korka CM. Po odbyciu krótkiego stażu w Krakowie na Stradomiu został skierowany do parafii Świętego Krzyża w Warszawie. | ||
Ks. Golli uczestniczył aktywnie w powstaniu warszawskim, gdzie pełnił posługę kapelana i sanitariusza. W maju 1945 roku powrócił do rodzinnej Studzionki gdzie odprawił swoją mszę prymicyjną. W styczniu 1947 roku wyjechał na misje do Chin do miejscowości Shuntehfu, gdzie oprócz chrystianizacji udzielał pomocy medycznej i charytatywnej. W 1947 roku podjął studia medyczne na francuskim uniwersytecie „Aurora University in Shanghai. W 1949 roku zmuszony został przerwać studia i opuścił Chiny. Studia medyczne ukończył w Stanach Zjednoczonych tam też otrzymał obywatelstwo amerykańskie. | Ks. Golli uczestniczył aktywnie w powstaniu warszawskim, gdzie pełnił posługę kapelana i sanitariusza. W maju 1945 roku powrócił do rodzinnej Studzionki gdzie odprawił swoją mszę prymicyjną. W styczniu 1947 roku wyjechał na misje do Chin do miejscowości Shuntehfu, gdzie oprócz chrystianizacji udzielał pomocy medycznej i charytatywnej. W 1947 roku podjął studia medyczne na francuskim uniwersytecie „Aurora University in Shanghai. W 1949 roku zmuszony został przerwać studia i opuścił Chiny. Studia medyczne ukończył w Stanach Zjednoczonych tam też otrzymał obywatelstwo amerykańskie. | ||
Dnia 24 grudnia 1956 powrócił na Daleki Wschód do Tajwanu gdzie pracował jako misjonarz i lekarz katolicki. Budował szpitale i otaczał opieką lekarską tubylców. W 1961 roku był rezydentem w Domu Misyjnym przy Park Aveneue w Nowym Jorku, stamtąd wysłany został do Szkoły Świętego Jana Kantego w Erie gdzie pomagał w parafii. W 1962 roku powierzono mu misje zbudowania szpitala w Afryce w diecezji Ijebu-Odo. Jako jedyny lekarz w okolicy wdrażał miejscowy personel do dyscypliny sanitarnej. | Dnia 24 grudnia 1956 powrócił na Daleki Wschód do Tajwanu gdzie pracował jako misjonarz i lekarz katolicki. Budował szpitale i otaczał opieką lekarską tubylców. W 1961 roku był rezydentem w Domu Misyjnym przy Park Aveneue w Nowym Jorku, stamtąd wysłany został do Szkoły Świętego Jana Kantego w Erie gdzie pomagał w parafii. W 1962 roku powierzono mu misje zbudowania szpitala w Afryce w diecezji Ijebu-Odo. Jako jedyny lekarz w okolicy wdrażał miejscowy personel do dyscypliny sanitarnej. | ||
W dowód uznania dla jego wybitnych zasług medycznych i poświecenia dla tubylców, ówczesny król Oba Adesanya podniósł go do rangi Wodza nadając mu imię Bobajolu. Stamtąd przeniósł się na północ Nigerii do diecezji Markudi gdzie wybudował jeszcze trzy szpitale . W 1977 roku powrócił do USA i został kapelanem wojskowym szpitala dla kombatantów w Syracuse. W 1990 roku przeniósł się do Domu misyjnego w św. Wincentego | W dowód uznania dla jego wybitnych zasług medycznych i poświecenia dla tubylców, ówczesny król Oba Adesanya podniósł go do rangi Wodza nadając mu imię Bobajolu. Stamtąd przeniósł się na północ Nigerii do diecezji Markudi gdzie wybudował jeszcze trzy szpitale . W 1977 roku powrócił do USA i został kapelanem wojskowym szpitala dla kombatantów w Syracuse. W 1990 roku przeniósł się do Domu misyjnego w św. Wincentego à Paulo w Deerfield. Po doznanym w 1991 roku wylewie krwi do mózgu stan jego zdrowia stale się pogarszał. Zmarł 17 kwietnia 1994 w szpitalu św. Elżbiety w Utica. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 20 kwietnia . Spoczął na cmentarzu św. Michała w Derby w stanie Connecticut. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
J. Wydra, Ks. Wilhelm Golii-misjonarz ze Studzionki, "Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 2013", Katowice 2013, s. 169-173. | J. Wydra, Ks. Wilhelm Golii-misjonarz ze Studzionki, "Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 2013", Katowice 2013, s. 169-173. | ||
Wersja z 11:53, 15 paź 2013
Golli Wilhelm, CM, misjonarz (1916-1994)
Ks. Wilhelm Golli (Goli) CM, urodził się 10 grudnia 1916 w Studzionce (k. Pszczyny) w rodzinie rolnika Franciszka i Anny z d. Łakota. Po ukończeniu szkoły powszechnej 18 sierpnia 1934 kontynuował naukę w gimnazjum Księży Misjonarzy w Krakowie Nowej Wsi, a następnie gimnazjum w Wilnie. Dnia 28 października 1934 Wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego à Paulo Prowincji Krakowskiej, gdzie 8 grudnia 1936złożył śluby wieczyste. Egzamin dojrzałości zdał 24 maja 1938. Po maturze rozpoczął studia w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie ( 1938-1943). Dnia 18 lipca 1943 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa sandomierskiego J.K. Korka CM. Po odbyciu krótkiego stażu w Krakowie na Stradomiu został skierowany do parafii Świętego Krzyża w Warszawie. Ks. Golli uczestniczył aktywnie w powstaniu warszawskim, gdzie pełnił posługę kapelana i sanitariusza. W maju 1945 roku powrócił do rodzinnej Studzionki gdzie odprawił swoją mszę prymicyjną. W styczniu 1947 roku wyjechał na misje do Chin do miejscowości Shuntehfu, gdzie oprócz chrystianizacji udzielał pomocy medycznej i charytatywnej. W 1947 roku podjął studia medyczne na francuskim uniwersytecie „Aurora University in Shanghai. W 1949 roku zmuszony został przerwać studia i opuścił Chiny. Studia medyczne ukończył w Stanach Zjednoczonych tam też otrzymał obywatelstwo amerykańskie. Dnia 24 grudnia 1956 powrócił na Daleki Wschód do Tajwanu gdzie pracował jako misjonarz i lekarz katolicki. Budował szpitale i otaczał opieką lekarską tubylców. W 1961 roku był rezydentem w Domu Misyjnym przy Park Aveneue w Nowym Jorku, stamtąd wysłany został do Szkoły Świętego Jana Kantego w Erie gdzie pomagał w parafii. W 1962 roku powierzono mu misje zbudowania szpitala w Afryce w diecezji Ijebu-Odo. Jako jedyny lekarz w okolicy wdrażał miejscowy personel do dyscypliny sanitarnej. W dowód uznania dla jego wybitnych zasług medycznych i poświecenia dla tubylców, ówczesny król Oba Adesanya podniósł go do rangi Wodza nadając mu imię Bobajolu. Stamtąd przeniósł się na północ Nigerii do diecezji Markudi gdzie wybudował jeszcze trzy szpitale . W 1977 roku powrócił do USA i został kapelanem wojskowym szpitala dla kombatantów w Syracuse. W 1990 roku przeniósł się do Domu misyjnego w św. Wincentego à Paulo w Deerfield. Po doznanym w 1991 roku wylewie krwi do mózgu stan jego zdrowia stale się pogarszał. Zmarł 17 kwietnia 1994 w szpitalu św. Elżbiety w Utica. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 20 kwietnia . Spoczął na cmentarzu św. Michała w Derby w stanie Connecticut.
Bibliografia
J. Wydra, Ks. Wilhelm Golii-misjonarz ze Studzionki, "Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 2013", Katowice 2013, s. 169-173.