Gatner Maria

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 14:11, 15 maj 2023 autorstwa Carina (dyskusja | edycje) (→‎Gatner Maria CSSH (1889-1971), imię zakonne Renata)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Gatner Maria CSSH (1889-1971), imię zakonne Renata

Gatner2.jpg

Urodziła się w Józefowcu (Katowice). Mimo sprzeciwu ojca, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Jadwigi w domu macierzystym we Wrocławiu. Habit zakonny przyjęła 20 czerwca 1912. Pierwsze śluby złożyła 24 czerwca 1914, a wieczyste 2 lipca 1919. Do jadwiżanek dołączyła jej rodzona siostra Agnieszka (1906-1998) s. Tarcyzja.

Siostra Renata była wykwalifikowaną nauczycielką i wychowawczynią. Przebywała na placówkach: w Warcie Śl. (1914-1920) jako wychowawczyni, w Bogucicach (1920-1932) była przedszkolanką, następnie kierowniczką polskiej ochronki przy Sierocińcu ks. Markiefki w Bogucicach. W latach 1932-1941 była przełożoną sióstr i kierowniczką tegoż sierocińca.

Podczas okupacji niemieckiej s. Renata została uwięziona przez gestapo 13 października 1941. Przyczyną aresztowania i uwięzienia był fakt, że jako kierownik sierocińca, przeczuwając wysiedlenie sióstr i dzieci wydała polecenie wywiezienia części artykułów żywnościowych itp. Na wskutek donosów i kontroli wozu, nastąpiła konfiskata mienia, aresztowanie s. Renaty i osadzenie w więzieniu przy ul. Mikołowskiej w Katowicach.

W czasie Mszy św. w kaplicy więziennej pełniła funkcję zakrystianki. Spokojem, kulturą bycia, zyskała sobie przychylność władz więziennych tak dalece, że pozwolono jej przebywać w stroju zakonnym. W wolnych chwilach, za pozwoleniem nadzoru więziennego tłumaczyła na język polski wygłaszane przez księdza na mszach św. kazania i dostarczała je współwięźniom.

Po piętnastomiesięcznym pobycie w więzieniu, została zwolniona 15 stycznia 1943. Nie wolno jej było przebywać na terenie Katowic, gdyż uważana była przez gestapo za niebezpieczną organizatorkę i działaczkę polską. Na polecenie przełożonej generalnej m. Augustyny Schmidt udała się do Barda Śl. gdzie pracowała jako wychowawczyni dzieci niepełnosprawnych umysłowo w sierocińcu jadwiżańskim. Do końca wojny była pod nadzorem gestapo. Po zakończeniu wojny wróciła do domu prowincjalnego w Bogucicach, gdzie, pełniła urząd wikarii prowincjalnej. 8 lipca 1946 została mianowana przełożoną prowincjalną Prowincji Katowickiej. Urząd ten pełniła przez 14 lat, do 25 stycznia 1960. Była osobą o wysokiej kulturze osobistej, ciepłą i serdeczną.

Zmarła 29 maja 1971 w Cieplicach w 82 roku życia, po 60 latach życia zakonnego. Spoczęła na cmentarzu parafialnym w Bogucicach.

Bibliografia

AKPJ, Akta osobowe s. Renaty, nekrologi sióstr; H. Domagała, Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi Prowincja Katowicka w latach 1945-1989, Lublin 2014, s.253-258; M. Gorol, Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi Prowincja Katowicka, w latach 1939-1947, [w:] Żeńskie Zgromadzenia Zakonne w Polsce 1939-1947, Lublin 1995, s. 240; C. Gorol, 50 lat Katowickiej Prowincji Zgromadzenia Sióstr św. Jadwigi, mps, s. 61-87, [w:] Archiwum Prowincji Katowickiej Jadwiżanek (AKPJ).