Galikowski Wincenty: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(uzupełnienie - kategoria) |
||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Wincenty | == Galikowski Wincenty OFM (1879-1950), imię zakonne Antoni Maria, prowincjał == | ||
Urodził się 22 stycznia 1879 w Łęgu koło Czerska w rodzinie Jana i Marii z d. Żynda. Ukończył | Urodził się 22 stycznia 1879 w Łęgu koło Czerska w rodzinie Jana i Marii z d. Żynda. Ukończył szkołę powszechną w 1893 roku. W 1898 roku wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Nysie prowadzonego przez [[Werbiści|werbistów]]. Naukę kontynuował w Mödling koło Wiednia. W 1904 roku o. Antoni Maria został przyjęty do [[Franciszkanie|franciszkanów]] przez o. Anastazego Szpręgę OFM. Nowicjat odbywał w Leżajsku w Galicyjskiej Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP (zwanej bernardyńską). Po złożeniu pierwszej profesji i uzupełnieniu wykształcenia w Sokalu, studiował filozofię i teologię w Krakowie i Lwowie w latach 1907-1911. Święcenia kapłańskie przyjął 2 lutego 1910 we Lwowie z rąk bpa Władysława Bandurskiego. | ||
Bibliografia | Po powrocie do macierzystej prowincji pracował najpierw we Wronkach, a później w Miejskiej Górce na Goruszkach. Studiował filozofię w Berlinie, Wrocławiu oraz ostatecznie w Poznaniu, uzyskując w 1921 roku stopień doktora. Gdy w 1923 roku odrodziła się Franciszkańska Prowincja Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach Wschodnich i w Wielkim Księstwie Poznańskim, o. Antoni Maria został profesorem studium zakonnego w klasztorze we Wronkach. W latach 1926-1929 studiował w Rzymie w Instytucie Archeologii Chrześcijańskiej, uzyskując stopień doktora teologii. Po powrocie do Polski wykładał we Wronkach. Od 1932-1935 roku był kustoszem prowincji, która w roku 1932 stała się Prowincją Wniebowzięcia NMP. Kongregacja dla Zakonników powołała 2 maja 1938 nowy jej zarząd i o. Antoni Maria został wybrany prowincjałem. W sierpniu 1939 roku wyjechał na Polesie i Wołyń, by zbadać możliwości założenia klasztoru w obrządku wschodnio - słowiańskim. Tam zastała go druga wojna światowa. W czasie okupacji przebywał w klasztorach Prowincji Matki Bożej Anielskiej we Lwowie, Bieczu, Pilicy oraz Zakliczynie. W czasie wojny prowadził tajne wykłady dla alumnów franciszkańskich. W 1945 roku powrócił do prowincji macierzystej na Górnym Śląsku i w Wielkopolsce. Do 1950 roku był prowincjałem. Za jego rządów przejęto placówki w Wejherowie, [[Kościół pw. Trójcy Świętej i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Opolu|Opolu]], Wschowie i Poznaniu. W 1950 roku władze zakonne wybrały nowy zarząd prowincji, w którym o. Antoni Maria był kustoszem. Zmarł 30 października 1950 w szpitalu w Siemianowicach Śląskich. Spoczął w kwaterze franciszkanów na [[Cmentarz - Ligota|cmentarzu panewnickim w Ligocie]]. | ||
==Bibliografia== | |||
S. Janicki, Prowincjałowie Prowincji Wniebowzięcia NMP w Polsce w latach 1923-1973, "Szkoła Seraficka. Seria Nowa", t. 1 (2008), s. 160-161. | |||
{{Noty biograficzne}} | |||
[[Kategoria:Biografie - G]] | |||
[[Kategoria:Zakonnicy]] | |||
[[Kategoria:Franciszkanie]] | |||
[[Kategoria:Naukowcy]] | |||
Aktualna wersja na dzień 23:32, 3 sie 2017
Galikowski Wincenty OFM (1879-1950), imię zakonne Antoni Maria, prowincjał
Urodził się 22 stycznia 1879 w Łęgu koło Czerska w rodzinie Jana i Marii z d. Żynda. Ukończył szkołę powszechną w 1893 roku. W 1898 roku wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Nysie prowadzonego przez werbistów. Naukę kontynuował w Mödling koło Wiednia. W 1904 roku o. Antoni Maria został przyjęty do franciszkanów przez o. Anastazego Szpręgę OFM. Nowicjat odbywał w Leżajsku w Galicyjskiej Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP (zwanej bernardyńską). Po złożeniu pierwszej profesji i uzupełnieniu wykształcenia w Sokalu, studiował filozofię i teologię w Krakowie i Lwowie w latach 1907-1911. Święcenia kapłańskie przyjął 2 lutego 1910 we Lwowie z rąk bpa Władysława Bandurskiego.
Po powrocie do macierzystej prowincji pracował najpierw we Wronkach, a później w Miejskiej Górce na Goruszkach. Studiował filozofię w Berlinie, Wrocławiu oraz ostatecznie w Poznaniu, uzyskując w 1921 roku stopień doktora. Gdy w 1923 roku odrodziła się Franciszkańska Prowincja Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach Wschodnich i w Wielkim Księstwie Poznańskim, o. Antoni Maria został profesorem studium zakonnego w klasztorze we Wronkach. W latach 1926-1929 studiował w Rzymie w Instytucie Archeologii Chrześcijańskiej, uzyskując stopień doktora teologii. Po powrocie do Polski wykładał we Wronkach. Od 1932-1935 roku był kustoszem prowincji, która w roku 1932 stała się Prowincją Wniebowzięcia NMP. Kongregacja dla Zakonników powołała 2 maja 1938 nowy jej zarząd i o. Antoni Maria został wybrany prowincjałem. W sierpniu 1939 roku wyjechał na Polesie i Wołyń, by zbadać możliwości założenia klasztoru w obrządku wschodnio - słowiańskim. Tam zastała go druga wojna światowa. W czasie okupacji przebywał w klasztorach Prowincji Matki Bożej Anielskiej we Lwowie, Bieczu, Pilicy oraz Zakliczynie. W czasie wojny prowadził tajne wykłady dla alumnów franciszkańskich. W 1945 roku powrócił do prowincji macierzystej na Górnym Śląsku i w Wielkopolsce. Do 1950 roku był prowincjałem. Za jego rządów przejęto placówki w Wejherowie, Opolu, Wschowie i Poznaniu. W 1950 roku władze zakonne wybrały nowy zarząd prowincji, w którym o. Antoni Maria był kustoszem. Zmarł 30 października 1950 w szpitalu w Siemianowicach Śląskich. Spoczął w kwaterze franciszkanów na cmentarzu panewnickim w Ligocie.
Bibliografia
S. Janicki, Prowincjałowie Prowincji Wniebowzięcia NMP w Polsce w latach 1923-1973, "Szkoła Seraficka. Seria Nowa", t. 1 (2008), s. 160-161.
| |||||