Elżbietanki cieszyńskie: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 10:43, 17 lis 2019

Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka (Elżbietanki cieszyńskie)

łac. Congregatio Sororum a Sancta Elisabeth Tertii Ordinis Sancti Fracisci.

W XIV wieku wśród świeckich członków III Zakonu św. Franciszka zrodziło się pragnienie doskonalszego życia chrześcijańskiego. Aby ten cel osiągnąć, tercjarze i tercjarki zaczęli zrzeszać się i prowadzić życie wspólne. W rodzinie franciszkańskiej obok III Zakonu świeckiego powstały najpierw pojedyncze klasztory, a następnie coraz liczniejsze wspólnoty III Zakonu regularnego. Instytuty te nosiły różne nazwy. Wiele z nich, chcąc naśladować św. Elżbietę Węgierską w ubóstwie i pielęgnowaniu chorych, obrało ją sobie za patronkę i poświęciło się służbie ubogim i chorym w przyklasztornych szpitalach i przytułkach. W celu wprowadzenia jedności wśród tych licznych zrzeszeń papież Leon X wydał w 1521 roku osobną regułę przeznaczoną dla zgromadzeń III Zakonu św. Franciszka żyjących wspólnie i składających zasadnicze śluby zakonne. W oparciu o tę regułę Apolonia Radermecher założyła w 1622 roku w Aachen w Niemczech klasztor św. Elżbiety dla opieki nad chorymi i ubogimi. W niedługim czasie zgromadzenie się rozszerzyło i podobne klasztory powstały w sąsiednich i dalekich diecezjach.

Elżbietanki cieszyńskie w Polsce

W 1736 roku siostry przybyły do Polski i założyły dom we Wrocławiu, który w 1754 roku dał początek domowi w Cieszynie. Siostry zachowywały ścisłą klauzurę, zajmując się równocześnie pielęgnowaniem chorych w szpitalu mieszczącym się w budynku klasztornym. Pod koniec XIX wieku elżbietanki rozpoczęły budowę nowego szpitala w Cieszynie. W 1903 roku został on oddany do użytku wraz z klasztorem. 7 września 1963 dekretem prymasa Stefana Wyszyńskiego samoistny klasztor św. Elżbiety w Cieszynie został przekształcony w zgromadzenie o tej samej nazwie, na prawie papieskim, z zachowaniem wszystkich łask i przywilejów.

Placówki w diecezji katowickiej

Bibliografia

B. Łoziński, Leksykon zakonów w Polsce, Warszawa 1998, s. 190-191.

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 łac. Congregatio Sororum a Sancta Elisabeth Tertii Ordinis Sancti Fracisci.
-W XIV wieku wśród świeckich członków III Zakonu św. Franciszka zrodziło się pragnienie doskonalszego życia chrześcijańskiego. Aby ten cel osiągnąć, tercjarze i tercjarki zaczęli zrzeszać się i prowadzić życie wspólne. W rodzinie franciszkańskiej obok III Zakonu świeckiego powstały najpierw pojedyncze klasztory, a następnie coraz liczniejsze wspólnoty III Zakonu regularnego. Instytuty te nosiły różne nazwy. Wiele z nich, chcąc naśladować św. Elżbietę Węgierską w ubóstwie i pielęgnowaniu chorych, obrało ją sobie za patronkę i poświęciło się służbie ubogim i chorym w przyklasztornych szpitalach i przytułkach. W celu wprowadzenia jedności wśród tych licznych zrzeszeń papież Leon X wydał w 1521 roku osobną regułę przeznaczoną dla zgromadzeń III Zakonu św. Franciszka żyjących wspólnie i składających zasadnicze śluby zakonne. W oparciu o tę regułę Apolonia Radermecher założyła w 1622 roku w Aachen w Niemczech klasztor św. Elżbiety dla opieki nad chorymi i ubogimi. W niedługim czasie zgromadzenie się rozszerzyło i podobne klasztory powstały w sąsiednich i dalekich diecezjach.
+W XIV wieku wśród świeckich członków [[Trzeci Zakon Franciszkański|III Zakonu św. Franciszka]] zrodziło się pragnienie doskonalszego życia chrześcijańskiego. Aby ten cel osiągnąć, tercjarze i tercjarki zaczęli zrzeszać się i prowadzić życie wspólne. W rodzinie franciszkańskiej obok III Zakonu świeckiego powstały najpierw pojedyncze klasztory, a następnie coraz liczniejsze wspólnoty III Zakonu regularnego. Instytuty te nosiły różne nazwy. Wiele z nich, chcąc naśladować [[Św. Elżbieta|św. Elżbietę Węgierską]] w ubóstwie i pielęgnowaniu chorych, obrało ją sobie za patronkę i poświęciło się służbie ubogim i chorym w przyklasztornych szpitalach i przytułkach. W celu wprowadzenia jedności wśród tych licznych zrzeszeń [[Leon X|papież Leon X]] wydał w 1521 roku osobną regułę przeznaczoną dla zgromadzeń III Zakonu św. Franciszka żyjących wspólnie i składających zasadnicze śluby zakonne. W oparciu o tę regułę Apolonia Radermecher założyła w 1622 roku w Aachen w Niemczech klasztor św. Elżbiety dla opieki nad chorymi i ubogimi. W niedługim czasie zgromadzenie się rozszerzyło i podobne klasztory powstały w sąsiednich i dalekich diecezjach.
 == Elżbietanki cieszyńskie w Polsce ==
 W 1736 roku siostry przybyły do Polski i założyły dom we Wrocławiu, który w 1754 roku dał początek domowi w Cieszynie. Siostry zachowywały ścisłą klauzurę, zajmując się równocześnie pielęgnowaniem chorych w szpitalu mieszczącym się w budynku klasztornym.
-Pod koniec XIX wieku elżbietanki rozpoczęły budowę nowego szpitala w Cieszynie. W 1903 roku został on oddany do użytku wraz z klasztorem. 7 września 1963 roku dekretem prymasa Stefana Wyszyńskiego samoistny klasztor św. Elżbiety w Cieszynie został przekształcony w zgromadzenie o tej samej nazwie, na prawie papieskim, z zachowaniem wszystkich łask i przywilejów.
+Pod koniec XIX wieku elżbietanki rozpoczęły budowę nowego szpitala w Cieszynie. W 1903 roku został on oddany do użytku wraz z klasztorem. 7 września 1963 dekretem [[Wyszyński Stefan|prymasa Stefana Wyszyńskiego]] samoistny klasztor św. Elżbiety w Cieszynie został przekształcony w zgromadzenie o tej samej nazwie, na prawie papieskim, z zachowaniem wszystkich łask i przywilejów.
 == Placówki w diecezji katowickiej ==
-*[[Elżbietanki cieszyńskie - Katowice, Dom Księży Emerytów|Elżbietanki cieszyńskie w Katowicach, Dom Księży Emerytów]]
+*[[Elżbietanki cieszyńskie - Dom Księży Emerytów|Elżbietanki cieszyńskie w Katowicach, Dom Księży Emerytów]]
 *[[Elżbietanki cieszyńskie - Łagiewniki Śląskie|Elżbietanki cieszyńskie w Łagiewnikach Śląskich]]
+*[[Klasztor Sióstr Elżbietanek w Cieszynie]]
 == Bibliografia ==
+B. Łoziński, Leksykon zakonów w Polsce, Warszawa 1998, s. 190-191.
-[[Kategoria:Zakony i zgromadzenia|Elżbietanki cieszyńskie]]
+[[Kategoria:Elżbietanki|Cieszyn]]