Dwucet Juliusz

Dwucet Juliusz (1867 – 1956)

Urodził się 1 lipca 1867 w Łonach w powiecie kozielskim. Był starszym bratem ks. Józefa Dwuceta. Formację seminaryjną odbył w Bukareszcie, gdzie również otrzymał wszystkie wymagane wówczas stopnie święceń (subdiakonat 2 kwietnia 1892). 11 lipca 1893 przyjął święcenia kapłańskie. Około 1910 został ustanowiony proboszczem w Ploeszti na południu Rumunii. Był ważną postacią zarówno dla parafii, której był rządcą, jak i w Kościele rumuńskim. W 1939 roku wybudował przy współpracy z parafianami nowy, większy kościół w stylu neoromańskim. Kościół ten został uszkodzony w 1943 roku podczas alianckich intensywnych nalotów dywanowych mających na celu zniszczenie infrastruktury służącej do wydobycia ropy naftowej, gdyż okrę Ploeszti był ważnym ośrodkiem wydobywczym zaopatrującym armię niemiecką w ten surowiec. Wcześniej zaangażował się w reorganizację tamtejszej szkoły wchodząc m.in. Do grona jej Rady, tworząc de facto szkołę katolicką z językiem rumuńskim jako wykładowym. Był spowiednikiem rodziny królewskiej do 1945 roku oraz został uhonorowany godnością kanonika archidiecezji w Bukareszcie. W nowej komunistycznej rzeczywistości został wybrany 4 kwietnia 1951 na wikariusza kapitulnego grekokatolików na terenie archidiecezji bukaresztańskiej. Zmarł 17 lutego 1956 i został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu w Ploeszti.

Bibliografia

"Katolik" 1892, nr 28; GN 1928, nr 6, s. 7; M. R. Birtz, Cronologia ordinarilor diecezani greco-catolici (uniti) 1948 – 1989, Clui – Napoca 2007, s. 61; [1]; [2]; [3].