Dudek Alojzy
Dudek Alojzy TChr (1913-2006), kapelan wojska polskiego, misjonarz ludowy
Urodził się 14 grudnia 1913 w Tychach w rodzinie Jana i Katarzyny z d. Anderko. Po ukończeniu ośmioklasowej szkoły powszechnej uczył się w Państwowym Gimnazjum im. B. Chrobrego Pszczynie, gdzie w 1932 roku zdał maturę. Należał do pierwszej grupy kandydatów do nowo tworzonego Zgromadzenia chrystusowców. Odpowiednie podanie napisał bezpośrednio do założyciela prymasa Polski kard. Augusta Hlonda. Po rekolekcjach rozpoczął 15 października 1932 kanoniczny nowicjat, pierwszy w dziejach Zgromadzenia. Jego przełożonym (magistrem) był ks. Ignacy Posadzy. Pierwsza profesję zakonna złożył 19 marca 1934 w Potulicach, by następnie rozpocząć studia filozoficzno-teologiczne. Dwuletni kurs filozofii odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie, a czteroletnie studia teologiczne kontynuował w seminarium poznańskim. Będą jeszcze alumnem złożył wieczystą profesję 19 marca 1937 w Potulicach. Święcenia kapłańskie przyjął 3 czerwca 1939 w Poznaniu z rąk kard. Hlonda. Po prymicjach został skierowany jako wikariusz do parafii katedralnej w Łucku na Wołyniu, gdzie pracował do momentu wkroczenia we wrześniu 1939 roku żołnierzy sowieckich. Wraz z przybyłym do niego z Estonii ks. Pawłem Kontnym, na polecenie bpa Adolfa Szelążka, wyjechali 15 października z Łucka do Tychów. Tam pracował jako rezydent w rodzinnej parafii pomagają w okolicznych stacjach duszpasterskich. 21 czerwca 1942 został wcielony do wojska niemieckiego. Jako sanitariusz został skierowany na front wschodni. Tam 5 września 1943 dostał się do niewoli sowieckiej, w której przebywał do końca roku. Z dniem 1 stycznia 1944 otrzymał przydział kapelański do 3 Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta formowanej w Sielcach n. Oka z jednoczesnym awansem do stopnia kapitana. W ramach służby odwiedzał każdego dnia inną jednostkę dywizji sprawując sakramenty. Wraz z 3 Dywizją przeszedł cały szlak bojowy przez Wołyń, Lublin, Warszawę, walki o Wał Pomorski aż do Berlina, gdzie przebywał w dniach kapitulacji Niemiec. Z służbę kapelańska otrzymał w maju 1945 roku Krzyż Zasługi. Został zdemobilizowany 15 września 1948, a odchodząc z wojska posiadał stopień majora, a w kolejnych latach został awansowany do rangi pułkownika. Jeszcze w 1945 roku przyjechał do Domu Generalnego w Poznaniu, gdzie uczestniczył w rekolekcjach, gdzie w jednej z nauk kard. Hlond nakreślił wizje rozwoju Zgromadzenia. 13 października 1948 został wikariuszem w parafii św. Jana Chrzciciela w Szczecinie, a od 25 marca 1957 był administratorem parafii św. Ottona w Pyrzycach. Od 10 września 1958 do 1 września 1960 był administratorem parafii Matki Bożej Bolesnej w Chociwelu. Stamtąd został odwołany i ustanowiony kierownikiem Grupy Misyjnej Towarzystwa Chrystusowego w Ziębicach. Oprócz rocznej przerwy (lipiec 1972-lipiec 1973), gdy był penitencjarzem w parafii św. Jana Chrzciciela w Szczecinie, do końca życia był związany a Ziębicami. Tam rozwinął działalność misjonarska i rekolekcyjną jeżdżąc po całej Polsce. Pomagał także w zastępstwach w parafiach. Zmarł 29 czerwca 2006 w Ziębicach, będąc 73 lata z Zgromadzeniu oraz 67 lat kapłanem. Mszy św. pogrzebowej przewodniczył przełożony generalny ks. Tadeusz Winnicki. Ks. Dudek został pochowany na cmentarzu w Ziębicach.