Drozd Jan Gerard: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 18:19, 9 sie 2016

Drozd Jan Gerard SDS (1914-1996), biblista

Urodził się 10 października 1914 w Halembie w rodzinie Józefa i Antoniny z d. Janota. W 1928 roku rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Duchownym salwatorianów, a w 1933 roku wstąpił w Krakowie do nowicjatu. Studia teologiczne odbywał na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie otrzymał 12 maja 1940 w Krakowie z rąk bp. Michała Godlewskiego. Podczas okupacji studiował na tajnym UJ polonistykę i romanistykę. Pracę magisterską pt. Dramaty C.K. Norwida napisał pod kierunkiem prof. Stanisława Pigonia. Doktorat napisał pod kierunkiem ks. prof. A. Klawka. Tytuł pracy brzmiał: Wpływ epikureizmu na saduceizm. Obrona miała miejsce na UJ w 1948 roku. Prowadził zajęcia dydaktyczno-wychowawcze wśród młodzieży salwatoriańskiej i był redaktorem miesięcznika "Salwator". W 1951 roku zaczął dojeżdżać z wykładami Pisma Św. i literatury polskiej do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. W następnym roku przeniósł się tam jako wykładowca jeszcze innych dyscyplin, a przede wszystkim jako wychowawca i ojciec duchowny. W Nysie pracował do 1961 roku. W l. 1958-1968 prowadził wykłady z egzegezy Nowego Testamentu w Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu. Od 1953 roku był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym salwatorianów w Bagnie k. Wrocławia, pełniąc tam w 1957 roku funkcję dyrektora studiów. Włączył się w prace polskich biblistów tłumaczących księgi Pisma Świętego z języków oryginalnych. Jest tłumaczem na potrzeby Biblii Tysiąclecia następujących tekstów: Księgi Sędziów, Księgi Ezechiela i Ewangelii według św. Jana. W pracy nad wydaniem Biblii Poznańskiej dokonał tłumaczenia ksiąg Starego Testamentu: Barucha, Ezdrasza, Nehemiasza, Przysłów, Koheleta, Tobita, Judyty, Estery i Pieśni nad Pieśniami. Jest również autorem komentarzy do Pisma Świętego, licznych tekstów popularyzujących Biblię, a także dotyczących mariologii i hagiografii. Zmarł 29 listopada 1996 w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.

Bibliografia

A. Kiełbasa, J. Mandziuk, Drozd Jan Gerad (hasło), w: SPTK, t. 9, Warszawa 2006, s. 160-162; A. Kiełbasa, Salwatorianie na Ziemiach Zachodnich i Północnych 1945-1970, Rzym 1970, s. 35, 37-38, 43, 46; Salwatorianie w Polsce 1900-1975, red. A. Kiełbasa, Rzym-Kraków 1975, s. 143-145; A. Kiełbasa, Salwatorianie, w: Życie religijne w Polsce pod okupacją hitlerowską 1939-1945, red. Z. Zieliński, Warszawa 1982, s. 759; Pamięci ks. prof. dr. Jana Drozda SDA (1914-1996), Słowo. Dziennik Katolicki, R. 4 (1996), , nr 238; Śp. ks. Jan Drozd SDS (1914-1996), "Ruch Biblijny", R. 50 (1997), nr 3, s. 215-222; Wyższe Seminarium Duchowne w Nysie-Opolu 1949-1999, red. K. Dola, J. Waloszek, Opole 2000, s. 103, 106, 182.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Drozd Jan Gerard SDS (1914-1996), biblista==
-Ur. się 10 X 1914 w Halembie jako syn Józefa i Antoniny z d. Janota. W 1928 rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Duchownym salwatorianów, a w 1933 wstąpił w Krakowie do nowicjatu. Studia teologiczne odbywał na Wydziale Teologicznym UJ. Święcenia kapłańskie otrzymał 12 V 1940 w Krakowie z rąk bp. Michała Godlewskiego. Podczas okupacji studiował na tajnym UJ polonistykę i romanistykę. Pracę magisterską pt. "Dramaty C.K. Norwida" napisał pod kierunkiem prof. Stanisława Pigonia. Doktorat napisał pod kierunkiem ks. prof. A. Klawka. Tytuł pracy brzmiał "Wpływ epikureizmu na saduceizm". Obrona miała miejsce na UJ w 1948. Prowadził zajęcia dydaktyczno-wychowawcze wśród młodzieży salwatoriańskiej i był redaktorem miesięcznika "Salwator". W 1951 zaczął dojeżdżać z wykładami Pisma Św. i literatury polskiej do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. W następnym roku przeniósł się tam jako wykładowca jeszcze innych dyscyplin, a przede wszystkim jako wychowawca i ojciec duchowny. W Nysie pracował do 1961. W l. 1958-1968 prowadził wykłady z egzegezy Nowego Testamentu w Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu. Od 1953 był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym salwatorianów w Bagnie k. Wrocławia, pełniąc tam w 1957 funkcję dyrektora studiów. Włączył się w prace polskich biblistów tłumaczących księgi Pisma Świętego z języków oryginalnych. Jest tłumaczem na potrzeby Biblii Tysiąclecia następujących tekstów: Księgi Sędziów, Księgi Ezechiela i Ewangelii według św. Jana. W pracy nad wydaniem Biblii Poznańskiej dokonał tłumaczenia ksiąg Starego Testamentu: Barucha, Ezdrasza, Nehemiasza, Przysłów, Koheleta, Tobiasza, Judyty, Estery i Pieśni nad Pieśniami. Jest również autorem komentarzy do Pisma Świętego, licznych tekstów popularyzujących Biblię, a także dotyczących mariologii i hagiografii. Zmarł 29 XI 1996 w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.
+Urodził się 10 października 1914 w Halembie w rodzinie Józefa i Antoniny z d. Janota. W 1928 roku rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Duchownym [[Salwatorianie|salwatorianów]], a w 1933 roku wstąpił w Krakowie do nowicjatu. Studia teologiczne odbywał na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Święcenia kapłańskie otrzymał 12 maja 1940 w Krakowie z rąk bp. Michała Godlewskiego. Podczas okupacji studiował na tajnym UJ polonistykę i romanistykę. Pracę magisterską pt. ''Dramaty C.K. Norwida'' napisał pod kierunkiem prof. Stanisława Pigonia. Doktorat napisał pod kierunkiem ks. prof. A. Klawka. Tytuł pracy brzmiał:  ''Wpływ epikureizmu na saduceizm''. Obrona miała miejsce na UJ w 1948 roku. Prowadził zajęcia dydaktyczno-wychowawcze wśród młodzieży salwatoriańskiej i był redaktorem miesięcznika "Salwator". W 1951 roku zaczął dojeżdżać z wykładami Pisma Św. i literatury polskiej do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. W następnym roku przeniósł się tam jako wykładowca jeszcze innych dyscyplin, a przede wszystkim jako wychowawca i ojciec duchowny. W Nysie pracował do 1961 roku. W l. 1958-1968 prowadził wykłady z egzegezy Nowego Testamentu w Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu. Od 1953 roku był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym salwatorianów w Bagnie k. Wrocławia, pełniąc tam w 1957 roku funkcję dyrektora studiów. Włączył się w prace polskich biblistów tłumaczących księgi Pisma Świętego z języków oryginalnych. Jest tłumaczem na potrzeby Biblii Tysiąclecia następujących tekstów: Księgi Sędziów, Księgi Ezechiela i Ewangelii według św. Jana. W pracy nad wydaniem Biblii Poznańskiej dokonał tłumaczenia ksiąg Starego Testamentu: Barucha, Ezdrasza, Nehemiasza, Przysłów, Koheleta, Tobita, Judyty, Estery i Pieśni nad Pieśniami. Jest również autorem komentarzy do Pisma Świętego, licznych tekstów popularyzujących Biblię, a także dotyczących mariologii i hagiografii. Zmarł 29 listopada 1996 w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.
 ==Bibliografia==
-A. Kiełbasa, J. Mandziuk, Drozd Jan Gerad (hasło), w: SPTK, t. 9, Warszawa 2006, s. 160-162; A. Kiełbasa, Salwatorianie na Ziemiach Zachodnich i Północnych 1945-1970, Rzym 1970, s. 35, 37-38, 43, 46; Salwatorianie w Polsce 1900-1975, red. A. Kiełbasa, Rzym-Kraków 1975, s. 143-145; A. Kiełbasa, Salwatorianie, w: Życie religijne w Polsce pod okupacją hitlerowską 1939-1945, red. Z. Zieliński, Warszawa 1982, s. 759; Pamieci ks. prof. dr. Jana Drozda SDA (1914-1996), Słowo. Dziennik Katolicki, R. 4 (1996), , nr 238; Śp. ks. Jan Drozd SDS (1914-1996), "Ruch Biblijny", R. 50 (1997), nr 3, s. 215-222; Wyższe Seminarium Duchowne w Nysie-Opolu 1949-1999, red. K. Dola, J. Waloszek, Opole 2000, s. 103, 106, 182.
+A. Kiełbasa, J. Mandziuk, Drozd Jan Gerad (hasło), w: SPTK, t. 9, Warszawa 2006, s. 160-162; A. Kiełbasa, Salwatorianie na Ziemiach Zachodnich i Północnych 1945-1970, Rzym 1970, s. 35, 37-38, 43, 46; Salwatorianie w Polsce 1900-1975, red. A. Kiełbasa, Rzym-Kraków 1975, s. 143-145; A. Kiełbasa, Salwatorianie, w: Życie religijne w Polsce pod okupacją hitlerowską 1939-1945, red. Z. Zieliński, Warszawa 1982, s. 759; Pamięci ks. prof. dr. Jana Drozda SDA (1914-1996), Słowo. Dziennik Katolicki, R. 4 (1996), , nr 238; Śp. ks. Jan Drozd SDS (1914-1996), "Ruch Biblijny", R. 50 (1997), nr 3, s. 215-222; Wyższe Seminarium Duchowne w Nysie-Opolu 1949-1999, red. K. Dola, J. Waloszek, Opole 2000, s. 103, 106, 182.
 {{Noty biograficzne}}