Diebitsch Otton: Różnice pomiędzy wersjami
(drobne) |
(dr) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
==Diebitsch Otton von (1820-1887)== | ==Diebitsch Otton von (1820-1887)== | ||
Urodził się 20 maja 1820 w Wielowsi (Mittel Langendorf) koło Sycowa, w | Urodził się 20 maja 1820 w Wielowsi (Mittel Langendorf) koło Sycowa, w rodzinie właściciela dóbr rycerskich. Po wstępnej nauce w rodzinnej miejscowości uczył się od 1829 roku w elektorskim zakładzie sierot dla katolickiej młodzieży szlacheckiej we Wrocławiu. Następnie ukończył tam znane Gimnazjum św. Macieja. W 1841 roku zapisał się na studia teologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W tym czasie jego rodzice stracili cały majątek, dlatego nie mógł kontynuować studiów uniwersyteckich wstąpił w 1844 roku do seminarium duchownego w Pelplinie. Tam przyjął święcenia kapłańskie 10 maja 1846, po których został ustanowiony wikarym w Kamieniu, pow. złotowski. Już rok później został mianowany proboszczem i dyrektorem Zakładu Księży Demerytów w Rywałdzie. W 1866 roku został dziekanem radzyńskim. 10 listopada 1869 został mianowany kanonikiem honorowym chełmińskim. Po niemal trzydziestu siedmiu latach, w 1884 roku, zrzekł się funkcji proboszcza rywałdzkiego oraz dyrektora placówki dla księży i zamieszkał w Chełmnie w klasztorze Sióstr Miłosierdzia. Tam zmarł 20 marca 1887. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== |
Wersja z 10:34, 8 wrz 2013
Diebitsch Otton von (1820-1887)
Urodził się 20 maja 1820 w Wielowsi (Mittel Langendorf) koło Sycowa, w rodzinie właściciela dóbr rycerskich. Po wstępnej nauce w rodzinnej miejscowości uczył się od 1829 roku w elektorskim zakładzie sierot dla katolickiej młodzieży szlacheckiej we Wrocławiu. Następnie ukończył tam znane Gimnazjum św. Macieja. W 1841 roku zapisał się na studia teologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W tym czasie jego rodzice stracili cały majątek, dlatego nie mógł kontynuować studiów uniwersyteckich wstąpił w 1844 roku do seminarium duchownego w Pelplinie. Tam przyjął święcenia kapłańskie 10 maja 1846, po których został ustanowiony wikarym w Kamieniu, pow. złotowski. Już rok później został mianowany proboszczem i dyrektorem Zakładu Księży Demerytów w Rywałdzie. W 1866 roku został dziekanem radzyńskim. 10 listopada 1869 został mianowany kanonikiem honorowym chełmińskim. Po niemal trzydziestu siedmiu latach, w 1884 roku, zrzekł się funkcji proboszcza rywałdzkiego oraz dyrektora placówki dla księży i zamieszkał w Chełmnie w klasztorze Sióstr Miłosierdzia. Tam zmarł 20 marca 1887.
Bibliografia
A. Mańkowski, Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy od założenia kapituły do naszych czasów, Toruń 1928, s. 29, tenże, Ślązacy w diecezji chełmińskiej, Pelplin 1932.
|