Czaplicki Bronisław: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(nowe hasło)
 
mNie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
== Czaplicki Bronisław (1953-) ==
== Czaplicki Bronisław (1953-) ==


Urodził się 10 października 1953 w Osówcu Kmiecym k. Przasnysza na Północnym Mazowszu. jako syn Bolesława (rolnik) i Melanii z d. Perzanowska, która zmarła, gdy miał 5 lat. W Osówcu uczęszczał do szkoły podstawowej. Po jej ukończeniu, w 1968 roku rozpoczął naukę w Technikum Poligraficznym w Warszawie, gdzie w 1973 roku zdał maturę. W tym roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Po ukończeniu nauki, 3 kwietnia 1980 w Katowicach został wyświęcony na kapłana diecezji katowickiej.
Urodził się 10 października 1953 w Osówcu Kmiecym k. Przasnysza na Północnym Mazowszu. jako syn Bolesława (rolnik) i Melanii z d. Perzanowska, która zmarła, gdy miał 5 lat. W Osówcu uczęszczał do szkoły podstawowej. Po jej ukończeniu, w 1968 roku rozpoczął naukę w Technikum Poligraficznym w Warszawie, gdzie w 1973 roku zdał maturę. W tym roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Po ukończeniu nauki, 3 kwietnia 1980 w Katowicach został wyświęcony na kapłana diecezji katowickiej.
W latach 1980-1982 odbywał nieukończone studia podyplomowe na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, w 1982-1986 studia teologii pastoralnej w Katowicach w punkcie konsultacyjnym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, w 2000-2001 z powodu przerwy w studiach, uzupełniał je na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego. W roku 2002 po uzupełnieniu zaległości związanych z przerwaniem studiów uzyskał stopień magistra teologii pastoralnej (licencjat teologiczny) na wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Podstawą była praca: „Kościół katolicki w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w czasie II wojny światowej. Proces likwidacji i odrodzenie" (Katowice 2002). Promotorem był ks. prof. dr hab. Jerzy Myszor. W roku 2003, decyzją Rady Naukowej Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego uzyskał stopień doktora teologii w zakresie historii Kościoła. Podstawą do nadania stopnia naukowego była dysertacja pod tytułem: „Ks. Konstanty Budkiewicz (1867-1923). Życie i działalność”. Promotorem rozprawy był ks. prof. dr hab. Jerzy Myszor. 18 stycznia 2010 na Wydziale Historii i Nauk Społecznych UKSW w Warszawie zdobył stopień doktora habilitowanego. Rozprawa habilitacyjna nosiła tytuł: "Dobroczynność katolicka w Rosji w latach 1860–1918 (Warszawa 2008).
W latach 1980-1982 odbywał nieukończone studia podyplomowe na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, w 1982-1986 studia teologii pastoralnej w Katowicach w punkcie konsultacyjnym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, w 2000-2001 z powodu przerwy w studiach, uzupełniał je na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego. W roku 2002 po uzupełnieniu zaległości związanych z przerwaniem studiów uzyskał stopień magistra teologii pastoralnej (licencjat teologiczny) na wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Podstawą była praca: „Kościół katolicki w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w czasie II wojny światowej. Proces likwidacji i odrodzenie" (Katowice 2002). Promotorem był ks. prof. dr hab. Jerzy Myszor. W roku 2003, decyzją Rady Naukowej Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego uzyskał stopień doktora teologii w zakresie historii Kościoła. Podstawą do nadania stopnia naukowego była dysertacja pod tytułem: „Ks. Konstanty Budkiewicz (1867-1923). Życie i działalność”. Promotorem rozprawy był ks. prof. dr hab. Jerzy Myszor. 18 stycznia 2010 na Wydziale Historii i Nauk Społecznych UKSW w Warszawie zdobył stopień doktora habilitowanego. Rozprawa habilitacyjna nosiła tytuł: "Dobroczynność katolicka w Rosji w latach 1860–1918 (Warszawa 2008).
W diecezji katowickiej po święceniach kapłańskich w 1980 roku krótko pracował jako wikariusz w parafiach Woszczyce i Ornontowice, potem w parafiach: Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim (1980-1984), w Suchej Górze (1984-1987), w Knurowie – par. MB Częstochowskiej (1987-1988). W 1988 roku został mianowany misjonarzem diecezjalnym. Po zgłoszeniu się w 1990 roku do pracy na Wschodzie, został na jeden rok wikariuszem w parafii na Osiedlu Witosa w Katowicach.  
W diecezji katowickiej po święceniach kapłańskich w 1980 roku krótko pracował jako wikariusz w parafiach Woszczyce i Ornontowice, potem w parafiach: Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim (1980-1984), w Suchej Górze (1984-1987), w Knurowie – par. MB Częstochowskiej (1987-1988). W 1988 roku został mianowany misjonarzem diecezjalnym. Po zgłoszeniu się w 1990 roku do pracy na Wschodzie, został na jeden rok wikariuszem w parafii na Osiedlu Witosa w Katowicach.  
W 1991 roku wyjechał jako duszpasterz do pracy w Rosji, gdzie do 1997 roku pracował w rejonie Kaukazu Północnego, tworząc lub odnawiając kilka placówek duszpasterskich, później został przeniesiony na stanowisko proboszcza w mieście Puszkin (Petersburg) i wykładowcy w Wyższym Katolickim Seminarium Duchownym „Maryja Królowa Apostołów” w Petersburgu. Tam do tej pory pracuje, wykładając historię Kościoła i historię Kościoła katolickiego w Rosji, a okresowo także misjologię i patrologię.  
W 1991 roku wyjechał jako duszpasterz do pracy w Rosji, gdzie do 1997 roku pracował w rejonie Kaukazu Północnego, tworząc lub odnawiając kilka placówek duszpasterskich, później został przeniesiony na stanowisko proboszcza w mieście Puszkin (Petersburg) i wykładowcy w Wyższym Katolickim Seminarium Duchownym „Maryja Królowa Apostołów” w Petersburgu. Tam do tej pory pracuje, wykładając historię Kościoła i historię Kościoła katolickiego w Rosji, a okresowo także misjologię i patrologię.  
Od 1997 roku pełnił funkcję przewodniczącego Komisji „Martyrologium 2000” przy Konferencji Katolickich Biskupów Rosji, w ramach watykańskiego programu „Novi Martyri”. Od 2003 roku jest postulatorem procesu beatyfikacji 16 katolickich męczenników z Rosji, którzy zginęli w czasie prześladowań w ZSRR. Otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości.
Od 1997 roku pełnił funkcję przewodniczącego Komisji „Martyrologium 2000” przy Konferencji Katolickich Biskupów Rosji, w ramach watykańskiego programu „Novi Martyri”. Od 2003 roku jest postulatorem procesu beatyfikacji 16 katolickich męczenników z Rosji, którzy zginęli w czasie prześladowań w ZSRR. Otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości.


Najważniejsze prace naukowe i popularnonaukowe:
==Najważniejsze prace naukowe==
*Čaplickij B., Osipova I.I., Kniga pamâti. Martirolog Katoličeskoj Cerkvi v SSSR, Moskva 2000.
*Čaplickij B., Osipova I.I., Kniga pamâti. Martirolog Katoličeskoj Cerkvi v SSSR, Moskva 2000.
*Ks. Konstanty Budkiewicz (1867-1923). Życie i działalność, Katowice 2004.
*Ks. Konstanty Budkiewicz (1867-1923). Życie i działalność, Katowice 2004.
*Rosyjska wersja doktoratu: O. Konstantin Budkevič 1867 – 1923. Žizn’ i deâtelnost’, Sankt-Peterburg 2004.
*Rosyjska wersja doktoratu: O. Konstantin Budkevič 1867 – 1923. Žizn’ i deâtelnost’, Sankt-Peterburg 2004.
*Pod jego redakcją powstała książka: Cerkovnyj kalendar’ na 2003 god. Zerno iz ètoj zemli... Mučeniki Katoličeskoj Cerkvi v Rossii XX veka, Sankt Petersburg 2002.


Napisał książki-skrypty dla studentów seminarium:
==Skrypty ==
*Istoriâ Cerkvi. Kurs lekcij, Sankt Petersburg 1998;  
*Istoriâ Cerkvi. Kurs lekcij, Sankt Petersburg 1998;  
*Istoriâ Cerkvi v Rossii, Sankt Petersburg 2000
*Istoriâ Cerkvi v Rossii, Sankt Petersburg 2000
Linia 23: Linia 25:
*W 2010 r. została wydana odnowiona i rozszerzona wersja skryptu dotyczącego starożytności: Istoriâ rannehristianskoj Cerkvi. Antičnoe vremâ, III wyd. popr. i uzup., Sankt-Peterburg 2003.
*W 2010 r. została wydana odnowiona i rozszerzona wersja skryptu dotyczącego starożytności: Istoriâ rannehristianskoj Cerkvi. Antičnoe vremâ, III wyd. popr. i uzup., Sankt-Peterburg 2003.


Opublikował szereg artykułów po polsku i po rosyjsku w różnych czasopismach naukowych. Dotyczą one katolickiej działalności oświatowej, dobroczynnej i zakonnej w warunkach państwa rosyjskiego. Najważniejsze: Mniszki Klaryski Kapucynki na ziemiach polskich w latach 1860-1945, ŚSHT 2005, t. 38, z. 1, s. 173-197; Jezuici w Rosji na początku XX w., ŚSHT 2006, t. 39, z. 1, s. 136-164; Socialnoe služenie Katoličeskoj Cerkvi v carskoj Rosii. w: Socialnoe učenie Cerkvi. Materialy konferencii 28-29 noâbrâ 2005 g., Wyd. Caritas Rossii. Sankt Peterburg 2007, s. 57-68; Biografia w processe proslavleniâ (beatifikacii) katoličeskih mučenikov. Artykuł opublikowany w roczniku: Četvërtye čteniâ pamâti Beniamina Jofe. Pravo na imâ. Biografika 20 veka. Metodologia sostavleniâ i izučeniâ biografii, Wyd. Memorial,  Sankt-Peterburg 17-18 aprelâ 2006, s. 35-39; Dela spravedlivosti, predprinâtye gonoratskimi kongregaciâmi v Centralnoj Rosii v 1890 – 1930 gg. w: Materialy naučno-praktičeskoj konferencii, posviaŝënnoj 15-letiû vozobnovleniâ deâtelnosti Smolenskogo rimsko-katoličeskogo prihoda Neporočnogo Začatiâ Presvâtoj Devy Marii, Smolensk 23 sentâbrâ 2006 goda. Sost. N.N. Il’kevič, o. Ptolomeuš (Â. Kučmik), Smolensk 2007, s. 159-186; Katolicka działalność oświatowo-wychowawcza w Petersburgu w II połowie XIX i na początku XX w. (do 1914 r.). Zarys problematyki, ŚSHT 2007, t. 40, z. 2, s. 422-434; Szkolnictwo katolickie w Rosji pod koniec XIX i na początku XX w. (do 1917 r.). Zarys problematyki, ŚSHT 2008, t. 40, z. 2, s. 84-95; Rzymsko-katolickie Towarzystwo Dobroczynności przy kościele św. Katarzyny w Petersburgu w latach 1884-1919,  ABMK 88 (2007) s. 21-47; Izmeneniâ v katoličeskoj procedure kanonizacii mučenikov v XX veke. w: Myčeničestvo i svâtos’t’ v XX veke. Materialy II Meždunarodnyh Patrističeskih čtenij (25-26 ânvarâ 2007 goda), Sankt-Peterburg 2007, s. 44-50; Rabota svâŝenika Pavla Maë OI (1905-1983) nad biografej ekzarha Leonida Fëdorowa. Pravo na imâ. Biografika 20 veka. Epoha I ličnost’. Rakursy istoričeskogo ponimania. Materialy Pâtyeh čtenij pamâti Beniamina Iofe (Sankt-Peterburg 16-18 aprelâ 2007), Sankt-Peterburg 2008, s. 176-181; „Komórka duchowa” w Papieskim Kolegium Russicum w Rzymie. (Artykuł napisany na podstawie materiałów, przechowywanych w archiwum Papieskiego Kolegium Russicum w Rzymie, ul. Carlo Cattaneo 2). Artykuł przyjęty do druku w czasopiśmie „Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne” 2008 r.
Opublikował szereg artykułów po polsku i po rosyjsku w różnych czasopismach naukowych. Dotyczą one katolickiej działalności oświatowej, dobroczynnej i zakonnej w warunkach państwa rosyjskiego.  
Jeszcze nie opublikowane, lecz przyjęte do druku artykuły naukowe to: Działalność księdza Aleksandra Kakowskiego w Petersburgu w latach 1910-1913, „Warszawskie Studia Teologiczne” XXII/1/2009; Dokumenty rosyjskie z początku XX w. na temat Jasnej Góry, artykuł przyjęty o druku w roczniku „Studia Claromontana”.
 
Po rosyjsku opublikował szereg artykułów popularnonaukowych, przeważnie z zakresu patrologii w ukazującym się w Petersburgu czasopiśmie katechetycznym „Raduga”.
Najważniejsze: Mniszki Klaryski Kapucynki na ziemiach polskich w latach 1860-1945, ŚSHT 2005, t. 38, z. 1, s. 173-197; Jezuici w Rosji na początku XX w., ŚSHT 2006, t. 39, z. 1, s. 136-164; Socialnoe služenie Katoličeskoj Cerkvi v carskoj Rosii. w: Socialnoe učenie Cerkvi. Materialy konferencii 28-29 noâbrâ 2005 g., Wyd. Caritas Rossii. Sankt Peterburg 2007, s. 57-68; Biografia w processe proslavleniâ (beatifikacii) katoličeskih mučenikov. Artykuł opublikowany w roczniku: Četvërtye čteniâ pamâti Beniamina Jofe. Pravo na imâ. Biografika 20 veka. Metodologia sostavleniâ i izučeniâ biografii, Wyd. Memorial,  Sankt-Peterburg 17-18 aprelâ 2006, s. 35-39; Dela spravedlivosti, predprinâtye gonoratskimi kongregaciâmi v Centralnoj Rosii v 1890 – 1930 gg. w: Materialy naučno-praktičeskoj konferencii, posviaŝënnoj 15-letiû vozobnovleniâ deâtelnosti Smolenskogo rimsko-katoličeskogo prihoda Neporočnogo Začatiâ Presvâtoj Devy Marii, Smolensk 23 sentâbrâ 2006 goda. Sost. N.N. Il’kevič, o. Ptolomeuš (Â. Kučmik), Smolensk 2007, s. 159-186; Katolicka działalność oświatowo-wychowawcza w Petersburgu w II połowie XIX i na początku XX w. (do 1914 r.). Zarys problematyki, ŚSHT 2007, t. 40, z. 2, s. 422-434; Szkolnictwo katolickie w Rosji pod koniec XIX i na początku XX w. (do 1917 r.). Zarys problematyki, ŚSHT 2008, t. 40, z. 2, s. 84-95; Rzymsko-katolickie Towarzystwo Dobroczynności przy kościele św. Katarzyny w Petersburgu w latach 1884-1919,  ABMK 88 (2007) s. 21-47; Izmeneniâ v katoličeskoj procedure kanonizacii mučenikov v XX veke. w: Myčeničestvo i svâtos’t’ v XX veke. Materialy II Meždunarodnyh Patrističeskih čtenij (25-26 ânvarâ 2007 goda), Sankt-Peterburg 2007, s. 44-50; Rabota svâŝenika Pavla Maë OI (1905-1983) nad biografej ekzarha Leonida Fëdorowa. Pravo na imâ. Biografika 20 veka. Epoha I ličnost’. Rakursy istoričeskogo ponimania. Materialy Pâtyeh čtenij pamâti Beniamina Iofe (Sankt-Peterburg 16-18 aprelâ 2007), Sankt-Peterburg 2008, s. 176-181; „Komórka duchowa” w Papieskim Kolegium Russicum w Rzymie.  


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 18:35, 7 mar 2010

Czaplicki Bronisław (1953-)

Urodził się 10 października 1953 w Osówcu Kmiecym k. Przasnysza na Północnym Mazowszu. jako syn Bolesława (rolnik) i Melanii z d. Perzanowska, która zmarła, gdy miał 5 lat. W Osówcu uczęszczał do szkoły podstawowej. Po jej ukończeniu, w 1968 roku rozpoczął naukę w Technikum Poligraficznym w Warszawie, gdzie w 1973 roku zdał maturę. W tym roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Po ukończeniu nauki, 3 kwietnia 1980 w Katowicach został wyświęcony na kapłana diecezji katowickiej.

W latach 1980-1982 odbywał nieukończone studia podyplomowe na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, w 1982-1986 studia teologii pastoralnej w Katowicach w punkcie konsultacyjnym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, w 2000-2001 z powodu przerwy w studiach, uzupełniał je na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego. W roku 2002 po uzupełnieniu zaległości związanych z przerwaniem studiów uzyskał stopień magistra teologii pastoralnej (licencjat teologiczny) na wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Podstawą była praca: „Kościół katolicki w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w czasie II wojny światowej. Proces likwidacji i odrodzenie" (Katowice 2002). Promotorem był ks. prof. dr hab. Jerzy Myszor. W roku 2003, decyzją Rady Naukowej Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego uzyskał stopień doktora teologii w zakresie historii Kościoła. Podstawą do nadania stopnia naukowego była dysertacja pod tytułem: „Ks. Konstanty Budkiewicz (1867-1923). Życie i działalność”. Promotorem rozprawy był ks. prof. dr hab. Jerzy Myszor. 18 stycznia 2010 na Wydziale Historii i Nauk Społecznych UKSW w Warszawie zdobył stopień doktora habilitowanego. Rozprawa habilitacyjna nosiła tytuł: "Dobroczynność katolicka w Rosji w latach 1860–1918 (Warszawa 2008).

W diecezji katowickiej po święceniach kapłańskich w 1980 roku krótko pracował jako wikariusz w parafiach Woszczyce i Ornontowice, potem w parafiach: Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim (1980-1984), w Suchej Górze (1984-1987), w Knurowie – par. MB Częstochowskiej (1987-1988). W 1988 roku został mianowany misjonarzem diecezjalnym. Po zgłoszeniu się w 1990 roku do pracy na Wschodzie, został na jeden rok wikariuszem w parafii na Osiedlu Witosa w Katowicach.

W 1991 roku wyjechał jako duszpasterz do pracy w Rosji, gdzie do 1997 roku pracował w rejonie Kaukazu Północnego, tworząc lub odnawiając kilka placówek duszpasterskich, później został przeniesiony na stanowisko proboszcza w mieście Puszkin (Petersburg) i wykładowcy w Wyższym Katolickim Seminarium Duchownym „Maryja Królowa Apostołów” w Petersburgu. Tam do tej pory pracuje, wykładając historię Kościoła i historię Kościoła katolickiego w Rosji, a okresowo także misjologię i patrologię.

Od 1997 roku pełnił funkcję przewodniczącego Komisji „Martyrologium 2000” przy Konferencji Katolickich Biskupów Rosji, w ramach watykańskiego programu „Novi Martyri”. Od 2003 roku jest postulatorem procesu beatyfikacji 16 katolickich męczenników z Rosji, którzy zginęli w czasie prześladowań w ZSRR. Otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości.

Najważniejsze prace naukowe

  • Čaplickij B., Osipova I.I., Kniga pamâti. Martirolog Katoličeskoj Cerkvi v SSSR, Moskva 2000.
  • Ks. Konstanty Budkiewicz (1867-1923). Życie i działalność, Katowice 2004.
  • Rosyjska wersja doktoratu: O. Konstantin Budkevič 1867 – 1923. Žizn’ i deâtelnost’, Sankt-Peterburg 2004.

Skrypty

  • Istoriâ Cerkvi. Kurs lekcij, Sankt Petersburg 1998;
  • Istoriâ Cerkvi v Rossii, Sankt Petersburg 2000
  • Istoriâ Katoličeskoj Cerkvi w SSSR, Sankt Petersburg 2001;
  • Istoriâ Cerkvi. Antičnoe vremâ, Sankt-Peterburg 2003
  • Istoriâ Cerkvi. Srednevekovie, Sankt-Peterburg 2006
  • Kurs lekcij po patrologii, Sankt-Peterburg 2008
  • W 2010 r. została wydana odnowiona i rozszerzona wersja skryptu dotyczącego starożytności: Istoriâ rannehristianskoj Cerkvi. Antičnoe vremâ, III wyd. popr. i uzup., Sankt-Peterburg 2003.

Opublikował szereg artykułów po polsku i po rosyjsku w różnych czasopismach naukowych. Dotyczą one katolickiej działalności oświatowej, dobroczynnej i zakonnej w warunkach państwa rosyjskiego.

Najważniejsze: Mniszki Klaryski Kapucynki na ziemiach polskich w latach 1860-1945, ŚSHT 2005, t. 38, z. 1, s. 173-197; Jezuici w Rosji na początku XX w., ŚSHT 2006, t. 39, z. 1, s. 136-164; Socialnoe služenie Katoličeskoj Cerkvi v carskoj Rosii. w: Socialnoe učenie Cerkvi. Materialy konferencii 28-29 noâbrâ 2005 g., Wyd. Caritas Rossii. Sankt Peterburg 2007, s. 57-68; Biografia w processe proslavleniâ (beatifikacii) katoličeskih mučenikov. Artykuł opublikowany w roczniku: Četvërtye čteniâ pamâti Beniamina Jofe. Pravo na imâ. Biografika 20 veka. Metodologia sostavleniâ i izučeniâ biografii, Wyd. Memorial, Sankt-Peterburg 17-18 aprelâ 2006, s. 35-39; Dela spravedlivosti, predprinâtye gonoratskimi kongregaciâmi v Centralnoj Rosii v 1890 – 1930 gg. w: Materialy naučno-praktičeskoj konferencii, posviaŝënnoj 15-letiû vozobnovleniâ deâtelnosti Smolenskogo rimsko-katoličeskogo prihoda Neporočnogo Začatiâ Presvâtoj Devy Marii, Smolensk 23 sentâbrâ 2006 goda. Sost. N.N. Il’kevič, o. Ptolomeuš (Â. Kučmik), Smolensk 2007, s. 159-186; Katolicka działalność oświatowo-wychowawcza w Petersburgu w II połowie XIX i na początku XX w. (do 1914 r.). Zarys problematyki, ŚSHT 2007, t. 40, z. 2, s. 422-434; Szkolnictwo katolickie w Rosji pod koniec XIX i na początku XX w. (do 1917 r.). Zarys problematyki, ŚSHT 2008, t. 40, z. 2, s. 84-95; Rzymsko-katolickie Towarzystwo Dobroczynności przy kościele św. Katarzyny w Petersburgu w latach 1884-1919, ABMK 88 (2007) s. 21-47; Izmeneniâ v katoličeskoj procedure kanonizacii mučenikov v XX veke. w: Myčeničestvo i svâtos’t’ v XX veke. Materialy II Meždunarodnyh Patrističeskih čtenij (25-26 ânvarâ 2007 goda), Sankt-Peterburg 2007, s. 44-50; Rabota svâŝenika Pavla Maë OI (1905-1983) nad biografej ekzarha Leonida Fëdorowa. Pravo na imâ. Biografika 20 veka. Epoha I ličnost’. Rakursy istoričeskogo ponimania. Materialy Pâtyeh čtenij pamâti Beniamina Iofe (Sankt-Peterburg 16-18 aprelâ 2007), Sankt-Peterburg 2008, s. 176-181; „Komórka duchowa” w Papieskim Kolegium Russicum w Rzymie.

Bibliografia

Informacje przekazane przez ks. Bronisława Czaplickiego.