Czapla Józef: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(Uzupełnienie) |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Urodził się 29 lipca 1818 w Królewskiej Hucie w rodzinie Wawrzyńca i Zofii. Po wstępnych naukach w domu rodzinnym przeniósł się do Krakowa, gdzie uczył się w latach 1834 – 1837. Gimnazjum św. Anny ukończył z wynikiem celującym. W 1838 roku wstąpił do seminarium duchownego w Kielcach, ale po roku opuścił je ze względów zdrowotnych. W 1842 roku powrócił, a 28 lipca 1844 przyjął święcenia kapłańskie. Od 10 sierpnia 1844 był wikarym w Olkuszu, a już 15 lipca następnego roku został administratorem w Słupi. Kolejną parafią był dla niego Potok, gdzie został ustanowiony proboszczem 5 lutego 1847. Ze względu na trudności mieszkaniowe przebywał od maja 1848 w Małogoszczy, by latem tego samego roku przenieść się do diecezji sandomierskiej (adnotacja urzędowa z 14 sierpnia 1848) i zrezygnować z probostwa w Potoku. | Urodził się 29 lipca 1818 w Królewskiej Hucie w rodzinie Wawrzyńca i Zofii. Po wstępnych naukach w domu rodzinnym przeniósł się do Krakowa, gdzie uczył się w latach 1834 – 1837. Gimnazjum św. Anny ukończył z wynikiem celującym. W 1838 roku wstąpił do seminarium duchownego w Kielcach, ale po roku opuścił je ze względów zdrowotnych. W 1842 roku powrócił, a 28 lipca 1844 przyjął święcenia kapłańskie. Od 10 sierpnia 1844 był wikarym w Olkuszu, a już 15 lipca następnego roku został administratorem w Słupi. Kolejną parafią był dla niego Potok, gdzie został ustanowiony proboszczem 5 lutego 1847. Ze względu na trudności mieszkaniowe przebywał od maja 1848 w Małogoszczy, by latem tego samego roku przenieść się do diecezji sandomierskiej (adnotacja urzędowa z 14 sierpnia 1848) i zrezygnować z probostwa w Potoku. | ||
Pierwsze lata pracy w nowej diecezji są nieznane, ale zapewne dzięki swoim przymiotom został ustanowiony w 1853 roku proboszczem w Sulisławicach, gdzie czczony był cudowny obraz Matki Bożej Bolesnej. Jego zaangażowanie duszpasterskie przyczyniło się do zwiększenia liczby pątników i rozsławienia sanktuarium. Jako rządca parafii wybudował w latach 1872 – 1888 nowy kościół parafialny, do którego przeniesiono obraz Matki Bożej. Wcześniej, w czasie Powstania Styczniowego, wykazał się dużym zaangażowaniem w sprawę narodowowyzwoleńczą. W księgach policyjnych powiatu sandomierskiego prowadzonych w guberni radomskiej odnotowano następujące słowa: "w czasie powstania miewał "podniecające" kazania i poświęcał powstańcze krzyże w parafii". Za swoje zasługi został honorowym kanonikiem sandomierskim. Zmarł 10 lutego 1900 w Sulisławicach. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu. | Pierwsze lata pracy w nowej diecezji są nieznane, ale zapewne dzięki swoim przymiotom został ustanowiony w 1853 roku proboszczem w Sulisławicach, gdzie czczony był cudowny obraz Matki Bożej Bolesnej. Jego zaangażowanie duszpasterskie przyczyniło się do zwiększenia liczby pątników i rozsławienia sanktuarium. Jako rządca parafii wybudował w latach 1872 – 1888 nowy kościół parafialny, do którego przeniesiono obraz Matki Bożej. Z własnych środków zorganizował i rozwijał bibliotekę parafialną. Wcześniej, w czasie Powstania Styczniowego, wykazał się dużym zaangażowaniem w sprawę narodowowyzwoleńczą. W księgach policyjnych powiatu sandomierskiego prowadzonych w guberni radomskiej odnotowano następujące słowa: "w czasie powstania miewał "podniecające" kazania i poświęcał powstańcze krzyże w parafii". Za swoje zasługi został honorowym kanonikiem sandomierskim. Zmarł 10 lutego 1900 w Sulisławicach. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
AD Kielce, Akta personalne ks. Józefa Czapli; P. Kubicki, Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i Ojczyzny w latach 1861 – 1915, Sandomierz 1933, s. 90; S. Puławski, Pamiątka koronacji cudownego obrazu Najświętszej Maryi Panny w Sulisławicach, Radom 1913, s. 13 – 14; [http://powstanie1863.zsi.kielce.pl/index.php?id=s27] | AD Kielce, Akta personalne ks. Józefa Czapli; P. Kubicki, Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i Ojczyzny w latach 1861 – 1915, Sandomierz 1933, s. 90; S. Puławski, Pamiątka koronacji cudownego obrazu Najświętszej Maryi Panny w Sulisławicach, Radom 1913, s. 13 – 14; T. Czerwiński, Pamiętniki, Kielce 1931, s. 19; [http://powstanie1863.zsi.kielce.pl/index.php?id=s27] | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - C]] | [[Kategoria:Biografie - C]] | ||
[[Kategoria:Duchowni ze Śląska w diecezji kieleckiej]] | [[Kategoria:Duchowni ze Śląska w diecezji kieleckiej]] | ||
Wersja z 14:48, 17 lip 2014
Czapla Józef (1818 – 1900), honorowy kanonik sandomierski
Urodził się 29 lipca 1818 w Królewskiej Hucie w rodzinie Wawrzyńca i Zofii. Po wstępnych naukach w domu rodzinnym przeniósł się do Krakowa, gdzie uczył się w latach 1834 – 1837. Gimnazjum św. Anny ukończył z wynikiem celującym. W 1838 roku wstąpił do seminarium duchownego w Kielcach, ale po roku opuścił je ze względów zdrowotnych. W 1842 roku powrócił, a 28 lipca 1844 przyjął święcenia kapłańskie. Od 10 sierpnia 1844 był wikarym w Olkuszu, a już 15 lipca następnego roku został administratorem w Słupi. Kolejną parafią był dla niego Potok, gdzie został ustanowiony proboszczem 5 lutego 1847. Ze względu na trudności mieszkaniowe przebywał od maja 1848 w Małogoszczy, by latem tego samego roku przenieść się do diecezji sandomierskiej (adnotacja urzędowa z 14 sierpnia 1848) i zrezygnować z probostwa w Potoku.
Pierwsze lata pracy w nowej diecezji są nieznane, ale zapewne dzięki swoim przymiotom został ustanowiony w 1853 roku proboszczem w Sulisławicach, gdzie czczony był cudowny obraz Matki Bożej Bolesnej. Jego zaangażowanie duszpasterskie przyczyniło się do zwiększenia liczby pątników i rozsławienia sanktuarium. Jako rządca parafii wybudował w latach 1872 – 1888 nowy kościół parafialny, do którego przeniesiono obraz Matki Bożej. Z własnych środków zorganizował i rozwijał bibliotekę parafialną. Wcześniej, w czasie Powstania Styczniowego, wykazał się dużym zaangażowaniem w sprawę narodowowyzwoleńczą. W księgach policyjnych powiatu sandomierskiego prowadzonych w guberni radomskiej odnotowano następujące słowa: "w czasie powstania miewał "podniecające" kazania i poświęcał powstańcze krzyże w parafii". Za swoje zasługi został honorowym kanonikiem sandomierskim. Zmarł 10 lutego 1900 w Sulisławicach. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu.
Bibliografia
AD Kielce, Akta personalne ks. Józefa Czapli; P. Kubicki, Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i Ojczyzny w latach 1861 – 1915, Sandomierz 1933, s. 90; S. Puławski, Pamiątka koronacji cudownego obrazu Najświętszej Maryi Panny w Sulisławicach, Radom 1913, s. 13 – 14; T. Czerwiński, Pamiętniki, Kielce 1931, s. 19; [1]
| |||||