Broda Ludwik

Broda Ludwik SAC (1912-1988)

Urodził się 9 sierpnia 1912 w Nowej Wsi (od 1948 Wirek). Był synem Pawła i Ludwiki z d. Fusek. Ojciec jego był z zawodu cieślą. Gimnazjum ukończył w pallotyńskim Collegium Marianum. Otrzymał tam świadectwo dojrzałości. Następnie wstąpił do nowicjatu Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego. Profesję wieczną złożył w 1934 roku w Sucharach. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w latach 1931-1937 w Wadowicach, Sucharach i w Ołtarzewie. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 sierpnia 1936 w Sucharach z rąk bpa Antoniego Laubitza, sufragana gnieźnieńskiego.

Po święceniach kapłańskich pełnił funkcję ojca duchownego w Collegium Marianum w Wadowicach, a następnie w Seminarium w Ołtarzewie. Wygłaszał też konferencje ascetyczne w dniach skupienia. W 1939 roku znalazł się w Huszczy k. Bielska Podlaskiego; do Ołtarzewa powrócił 12 grudnia 1939 roku. Podjął ponownie obowiązki ojca duchownego, prowadził też wykłady z teologii ascetycznej (1940-1943) i liturgiki (1941/1942). Udzielał się w duszpasterstwie w kaplicy seminaryjnej i w okolicznych parafiach. W czasie wojny był członkiem Działu Kwalifikacyjnego PKO niosącego pomoc ubogim; w tym celu przeprowadzał zbiórki pieniężne i materialne w pobliskich miejscowościach. Wraz z Seminarium przeniósł się w 1942 do Wadowic.

Po wojnie podjął pracę rekolekcjonisty i misjonarza ludowego. Przemierzał wtedy całą Polskę. w 1951 roku powrócił do pracy w seminarium obejmując przez rok funkcję ojca duchownego. Ostatecznie dekretem prowincjała z 17 października 1952 został wyznaczony do głoszenia rekolekcji, zapoczątkowując tzw. grupę misyjno-rekolekcyjną. Od 1976 roku przebywał w Wadowicach.

Zmarł 21 lutego 1988 w Wadowicach i 23 lutego został pochowany na tamtejszym pallotyńskim cmentarzu.