Benedykt XVI: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 00:07, 9 lis 2010

Benedykt XVI (1927-), papież

Joseph Ratzinger urodził się 16 kwietnia 1927 w Bawarii – w miejscowości Marktl nad Inn (diecezja Passau), leżącej niedaleko Altöting, w którym znajduje się słynne sanktuarium maryjne z epoki Karolingów. Był trzecim (po siostrze Marii i bracie Georgu) dzieckiem policjanta Josepha Ratzingera i Marii z d. Peintner. Drugim miejscem zamieszkania było dla nich małe miasto Tittmoning. W 1932 roku, z powodu sprzeciwu, który ojciec Joseph Ratzinger wyraził wobec rozwijającego się wtedy w Niemczech nazizmu, cała rodzina zmieniła miejsce zamieszkania na Aschau nad Inn. Natomiast w 1937 roku, z powodu przejścia ojca na emeryturę, Ratzingerowie przeprowadzili się do Traunstein, w którym młody Joseph rozpoczął naukę w gimnazjum humanistycznym.

W 1939 roku Joseph wstąpił do niższego seminarium duchownego w Traunstein. Wobec rosnącego deficytu żołnierzy grupa seminarzystów z rocznika 1926 i 1927, do której należał również Ratzinger, została powołana do służby przeciwlotniczej w Monachium. We wrześniu1944 roku, po osiągnięciu wieku poborowego, został zwolniony do domu, ale niedługo potem wcielony do Służby Pracy Rzeszy, której przełożeni składali się w głównej mierze z członków dawnego Legionu Austiackiego i byli w większości nazistami, stąd Ratzinger wspomina ten czas jako trudny i wymagający. Po kolejnym powrocie do domu skierowany został na szkolenie wojskowe. W obliczu zbliżania się aliantów zdecydował się wrócić do Traunstein, został jednak z domu rodzinnego, jako niemiecki żołnierz, skierowany do obozu jenieckiego, z którego zwolniono go 19 czerwca 1945.

W listopadzie tegoż roku bracia Georg i Joseph wstąpili do seminarium duchownego we Fryzyndze (Freising). Po dwuletnich studiach teologicznych Joseph kontynuował naukę w „"Książęcym Gregorianium" w Monachium. 29 czerwca 1951 wraz z bratem przyjął z rąk kard. Faulhabera święcenia kapłańskie we Freising. Najpierw pracował jako wikariusz i katecheta w Monachium. W 1953 roku obronił doktorat na temat ludu i domu Bożego w nauczaniu św. Augustyna na temat Kościoła. Habilitację poświęcił natomiast św. Bonawanturze i jego rozumieniu teologii historii i objawienia. Od tego czasu poświęcił się pracy naukowej.

W latach 1952-1959 był profesorem we Fryzyndze. Następnie wykładał na najsłynniejszych niemieckich uniwersytetach: rozpoczął w 1959 roku od Bonn (katedra profesorska z teologii fundamentalnej).

W latach Soboru Watykańskiego II pełnił funkcję doradcy teologicznego kard. Josepha Fringsa z Kolonii (tzw. peritus).

W 1963 roku podjął decyzję o przeniesieniu się do Münster, natomiast w 1966 otrzymał katedrę teologii dogmatycznej w Tübingen, które opuścił jednak w 1969 roku w związku ze zradykalizowaniem się ideologii marksistowskiej na tym uniwersytecie. W tym także roku przeniósł się do Bawarii i pracował jako wykładowca w Regensburg. W latach 1969-1977 był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej.

W 1977 roku otrzymał nominację na biskupa Monachium i Fryzyngii. Został konsekrowany 28 maja. Również w 1977 otrzymał od papieża Pawła VI nominację kardynalską.

25 listopada 1981 roku Jan Paweł II mianował go Prefektem Kongregacji Nauki Wiary. Równocześnie z prefekturą otrzymał nominację na przewodniczącego Papieskiej Komisji Biblijnej oraz Międzynarodowej Papieskiej Komisji Teologicznej. W 1982 roku zrezygnował z rządów archidiecezją monachijsko-fryzyngijską. W latach 1986-1992 pełnił funkcję przewodniczącego komisji przygotowującej Katechizm Kościoła Katolickiego.

W roku 1998 został wicedziekanem Kolegium Kardynalskiego, a w 2002 jego dziekanem.

Po śmierci papieża Jana Pawła II został 19 kwietnia 2005 wybrany Następcą św. Piotra przyjmując imię Benedykta XVI. Inauguracja pontyfikatu miała miejsce na Placu św. Piotra 24 kwietnia 2005.

Wydał dotychczas trzy encykliki (25 stycznia 2006 Deus caritas est, 30 listopada 2007 Spe salvi, 29 czerwca 2009 Caritas in veritate) oraz odbył 18 podróży zagranicznych (Niemcy, Polska, Hiszpania, Niemcy, Turcja, Brazylia, Austria, USA, Australia, Francja, Kamerun-Angola, Jordania-Izrael, Palestyna, Czechy, Malta, Portugalia, Cypr, Wielka Brytania, Hiszpania).

Jest autorem licznych prac z dziedziny teologii, wśród których do najsłynniejszych należy „Wprowadzenie w chrześcijaństwo”. Jest również doktorem honoris causa kilku uczelni – w tym dwóch polskich: Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1988) oraz Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu (2000).

Związek ze Śląskiem: Przed wyborem na Stolicę Piotrową J. Ratzinger ośmiokrotnie odwiedzał Polskę, szczególną sympatią darząc Śląsk. W 1982 roku był obecny w Katowicach, w których mógł odwiedzić również katedrę Chrystusa Króla, dla której później ufundował mozaikę w kaplicy Najświętszego Sakramentu. Kilkakrotnie odwiedzał Opole, w którym biskupem był jego przyjaciel abp Alfons Nossol.

Bibliografia

G.Polak, Benedykt XVI. Historia wyboru, Gdańsk 2005; J. Ratzinger, Moje życie, Czętochowa 2005.

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
-Joseph Ratzinger urodził się 16 kwietnia 1927 roku w Bawarii – w miejscowości Marktl nad Inn (diecezja Passau), leżącej niedaleko Altöting, w którym znajduje się słynne sanktuarium maryjne z epoki Karolingów. Był trzecim (po siostrze Marii i bracie Georgu) dzieckiem policjanta Josepha Ratzingera i Marii, z d. Peintner. Drugim miejscem zamieszkania było dla nich małe miasto Tittmoning. W roku 1932, z powodu sprzeciwu, który ojciec Joseph Ratzinger wyraził wobec rozwijającego się wtedy w Niemczech nazizmu, cała rodzina zmieniła miejsce zamieszkania na Aschau nad Inn. Natomiast w roku 1937, z powodu przejścia ojca na emeryturę, Ratzingerowie przeprowadzili się do miasta Traunstein, w którym młody Joseph Ratzinger rozpoczął zarazem czas nauki w gimnazjum humanistycznym.
+Joseph Ratzinger urodził się 16 kwietnia 1927 w Bawarii – w miejscowości Marktl nad Inn (diecezja Passau), leżącej niedaleko Altöting, w którym znajduje się słynne sanktuarium maryjne z epoki Karolingów. Był trzecim (po siostrze Marii i bracie Georgu) dzieckiem policjanta Josepha Ratzingera i Marii z d. Peintner. Drugim miejscem zamieszkania było dla nich małe miasto Tittmoning. W 1932 roku, z powodu sprzeciwu, który ojciec Joseph Ratzinger wyraził wobec rozwijającego się wtedy w Niemczech nazizmu, cała rodzina zmieniła miejsce zamieszkania na Aschau nad Inn. Natomiast w 1937 roku, z powodu przejścia ojca na emeryturę, Ratzingerowie przeprowadzili się do Traunstein, w którym młody Joseph rozpoczął naukę w gimnazjum humanistycznym.
-W 1939 Joseph wstąpił do niższego seminarium duchownego w Traunstein. Wobec rosnącego deficytu żołnierzy grupa seminarzystów z rocznika 1926 i 1927, do której należał również Ratzinger, została powołana do służby przeciwlotniczej w Monachium. W 1944 roku, we wrześniu, po osiągnięciu wieku poborowego, został zwolniony do domu, ale niedługo potem wcielony do Służby Pracy Rzeszy, której przełożeni składali się w głównej mierze z członków dawnego Legionu Austiackiego i byli w większości nazistami, stąd Ratzinger wspomina ten czas jako trudny i wymagający. Po kolejnym powrocie do domu skierowany został na szkolenie wojskowe. W obliczu zbliżania się aliantów zdecydował się wrócić do Traunstein, został jednak z domu rodzinnego, jako niemiecki żołnierz, skierowany do obozu jenieckiego, z którego zwolniono go 19 czerwca 1945 roku.
+W 1939 roku Joseph wstąpił do niższego seminarium duchownego w Traunstein. Wobec rosnącego deficytu żołnierzy grupa seminarzystów z rocznika 1926 i 1927, do której należał również Ratzinger, została powołana do służby przeciwlotniczej w Monachium. We wrześniu1944 roku, po osiągnięciu wieku poborowego, został zwolniony do domu, ale niedługo potem wcielony do Służby Pracy Rzeszy, której przełożeni składali się w głównej mierze z członków dawnego Legionu Austiackiego i byli w większości nazistami, stąd Ratzinger wspomina ten czas jako trudny i wymagający. Po kolejnym powrocie do domu skierowany został na szkolenie wojskowe. W obliczu zbliżania się aliantów zdecydował się wrócić do Traunstein, został jednak z domu rodzinnego, jako niemiecki żołnierz, skierowany do obozu jenieckiego, z którego zwolniono go 19 czerwca 1945.
-W listopadzie tegoż roku bracia Georg i Joseph wstąpili do seminarium duchownego we Fryzyndze (Freising). Po dwuletnich studiach teologicznych Joseph kontynuował naukę w „"Książęcym Gregorianium" w Monachium. 29 czerwca 1951 roku wraz z bratem przyjął z rąk kard. Faulhabera święcenia kapłańskie we Freising. Najpierw pracował jako wikariusz i katecheta w Monachium. Rok 1953 przyniósł ze sobą obronę doktoratu na temat ludu i domu Bożego w nauczaniu św. Augustyna na temat Kościoła. Habilitację poświęcił natomiast św. Bonawanturze i jego rozumieniu teologii historii i objawienia. Od tego czasu poświęcił się pracy naukowej.
+W listopadzie tegoż roku bracia Georg i Joseph wstąpili do seminarium duchownego we Fryzyndze (Freising). Po dwuletnich studiach teologicznych Joseph kontynuował naukę w „"Książęcym Gregorianium" w Monachium. 29 czerwca 1951 wraz z bratem przyjął z rąk kard. Faulhabera święcenia kapłańskie we Freising. Najpierw pracował jako wikariusz i katecheta w Monachium. W 1953 roku obronił doktorat na temat ludu i domu Bożego w nauczaniu św. Augustyna na temat Kościoła. Habilitację poświęcił natomiast św. Bonawanturze i jego rozumieniu teologii historii i objawienia. Od tego czasu poświęcił się pracy naukowej.
 W latach 1952-1959 był profesorem we Fryzyndze. Następnie wykładał na najsłynniejszych niemieckich uniwersytetach: rozpoczął w 1959 roku od Bonn (katedra profesorska z teologii fundamentalnej).
@@ Linia 12: / Linia 12: @@
 W latach Soboru Watykańskiego II  pełnił funkcję doradcy teologicznego kard. Josepha Fringsa z Kolonii (tzw. peritus).
-W 1963 roku podjął decyzję o przeniesieniu się do Münster, natomiast w 1966 otrzymał katedrę teologii dogmatycznej w Tübingen, które opuścił jednak w  1969 w związku ze zradykalizowaniem się ideologii marksistowskiej na tym uniwersytecie. W tym także roku przeniósł się do Bawarii i pracował jako wykładowca w Regensburg.
+W 1963 roku podjął decyzję o przeniesieniu się do Münster, natomiast w 1966 otrzymał katedrę teologii dogmatycznej w Tübingen, które opuścił jednak w  1969 roku w związku ze zradykalizowaniem się ideologii marksistowskiej na tym uniwersytecie. W tym także roku przeniósł się do Bawarii i pracował jako wykładowca w Regensburg.
-W latach 1969-1977 był zarazem członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej.
+W latach 1969-1977 był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej.
 W 1977 roku otrzymał nominację na biskupa Monachium i Fryzyngii. Został konsekrowany 28 maja. Również w 1977 otrzymał od papieża [[Paweł VI|Pawła VI]] nominację kardynalską.
-listopada 1981 roku [[Jan Paweł II]] mianował go Prefektem Kongregacji Nauki Wiary. Równocześnie z prefekturą otrzymał nominację na przewodniczącego Papieskiej Komisji Biblijnej oraz Międzynarodowej Papieskiej Komisji Teologicznej. W 1982 roku zrezygnował z rządów archidiecezją monachijsko-fryzyngijską.
+listopada 1981 roku [[Jan Paweł II|Jan Paweł II]] mianował go Prefektem Kongregacji Nauki Wiary. Równocześnie z prefekturą otrzymał nominację na przewodniczącego Papieskiej Komisji Biblijnej oraz Międzynarodowej Papieskiej Komisji Teologicznej. W 1982 roku zrezygnował z rządów archidiecezją monachijsko-fryzyngijską.
-Lata 1986-1992 przyniosły mu funkcję przewodniczącego komisji przygotowującej Katechizm Kościoła Katolickiego.
+W latach 1986-1992 pełnił funkcję przewodniczącego komisji przygotowującej Katechizm Kościoła Katolickiego.
-W roku 1998 został wice-dziekanem Kolegium Kardynalskiego, a w 2002 jego dziekanem.
+W roku 1998 został wicedziekanem Kolegium Kardynalskiego, a w 2002 jego dziekanem.
-Po śmierci papieża Jana Pawła II został 19 kwietnia 2005 roku wybrany Następcą św. Piotra, i przyjął imię Benedykta XVI. Inauguracja pontyfikatu miała miejsce na Placu św. Piotra 24 kwietnia 2005 roku.
+Po śmierci papieża Jana Pawła II został 19 kwietnia 2005 wybrany Następcą św. Piotra przyjmując imię Benedykta XVI. Inauguracja pontyfikatu miała miejsce na Placu św. Piotra 24 kwietnia 2005.
-Wydał dotychczas m.in. trzy encykliki (25 I 2006 Deus caritas est, 30 XI 2007 Spe salvi, 29 VI 2009 Caritas in veritate) oraz odbył 18 podróży zagranicznych (Niemcy, Polska, Hiszpania, Niemcy, Turcja, Brazylia, Austria, USA, Australia, Francja, Kamerun-Angola, Jordania-Izrael, Palestyna, Czechy, Malta, Portugalia, Cypr, Wielka Brytania, Hiszpania).
+Wydał dotychczas trzy encykliki (25 stycznia 2006 Deus caritas est, 30 listopada 2007 Spe salvi, 29 czerwca 2009 Caritas in veritate) oraz odbył 18 podróży zagranicznych (Niemcy, Polska, Hiszpania, Niemcy, Turcja, Brazylia, Austria, USA, Australia, Francja, Kamerun-Angola, Jordania-Izrael, Palestyna, Czechy, Malta, Portugalia, Cypr, Wielka Brytania, Hiszpania).
-Jest autorem licznych prac z dziedziny teologii, wśród których do najsłynniejszych należą chociażby „Wprowadzenie w chrześcijaństwo”. Jest również doktorem honoris causa kilku uczelni – w tym dwóch polskich: Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1988) oraz Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu (2000).
+Jest autorem licznych prac z dziedziny teologii, wśród których do najsłynniejszych należy „Wprowadzenie w chrześcijaństwo”. Jest również doktorem honoris causa kilku uczelni – w tym dwóch polskich: Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1988) oraz Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu (2000).
 Związek ze Śląskiem:
-Przed wyborem na Stolicę Piotrową papież ośmiokrotnie odwiedzał Polskę, szczególną sympatią darząc pod tym względem Śląsk. W 1982 roku był obecny w Katowicach, w których mógł odwiedzić również [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|katedrę Chrystusa Króla]], dla której później ufundował mozaikę w kaplicy Najświętszego Sakramentu. Kilkakrotnie odwiedzał [[Diecezja opolska|Opole]], w którym biskupem był jego przyjaciel [[Nossol Alfons|abp Alfons Nossol]].
+Przed wyborem na Stolicę Piotrową J. Ratzinger ośmiokrotnie odwiedzał Polskę, szczególną sympatią darząc Śląsk. W 1982 roku był obecny w Katowicach, w których mógł odwiedzić również [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|katedrę Chrystusa Króla]], dla której później ufundował mozaikę w kaplicy Najświętszego Sakramentu. Kilkakrotnie odwiedzał [[Diecezja opolska|Opole]], w którym biskupem był jego przyjaciel [[Nossol Alfons|abp Alfons Nossol]].
 ==Bibliografia==