Bednorz Alfred: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
== Bednorz Alfred OMI (1912-1981), kapelan Wojska Polskiego, duszpasterz polonijny== | == Bednorz Alfred OMI (1912-1981), kapelan Wojska Polskiego, duszpasterz polonijny== | ||
[[Plik:BednorzAlfred.jpg|left|150px]] | [[Plik:BednorzAlfred.jpg|left|150px]] | ||
Urodził się 22 maja 1912 w Radlinie na Górnym Śląsku. Odbył studia seminaryjne w Obrze, gdzie | Urodził się 22 maja 1912 w Radlinie na Górnym Śląsku. Odbył studia seminaryjne w Obrze, gdzie przyjął święcenia kapłańskie 20 czerwca 1939. | ||
Na początku 1940 roku opuścił Polskę i udał się do Włoch. Stamtąd, w czerwcu, przeszedł do Francji. Z początkiem 1941 roku | Na początku 1940 roku opuścił Polskę i udał się do Włoch. Stamtąd, w czerwcu t.r., przeszedł do Francji. Z początkiem 1941 roku rozpoczął pracę w polskich ośrodkach w południowej Francji w Banyuls et Vernet-les-Bains. Po zajęciu tej strefy przez Niemców, w lutym 1943 roku, udał się przez Hiszpanię do Wielkiej Brytanii. Tam wstąpił do wojska polskiego i został kapelanem 2 Batalionu 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Razem z brygadą brał później udział w desancie pod Arnhem (17-28 września 1944). Mimo odniesionych ran zdołał przepłynąć rzekę Ren i uratować się. Po demobilizacji, pracował jako duszpasterz we Francji, w Marles-les-Mines (1950-1953), a następnie w Waziers Notre-Dame (1953-1980). Zmarł 11 października 1981 w drodze do szpitala w Dechy. Otrzymał francuskie odznaczenia wojskowe Croix à la valeur militaire pour faits d'armes brillants au front. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == |
Wersja z 00:22, 4 lip 2017
Bednorz Alfred OMI (1912-1981), kapelan Wojska Polskiego, duszpasterz polonijny
Urodził się 22 maja 1912 w Radlinie na Górnym Śląsku. Odbył studia seminaryjne w Obrze, gdzie przyjął święcenia kapłańskie 20 czerwca 1939.
Na początku 1940 roku opuścił Polskę i udał się do Włoch. Stamtąd, w czerwcu t.r., przeszedł do Francji. Z początkiem 1941 roku rozpoczął pracę w polskich ośrodkach w południowej Francji w Banyuls et Vernet-les-Bains. Po zajęciu tej strefy przez Niemców, w lutym 1943 roku, udał się przez Hiszpanię do Wielkiej Brytanii. Tam wstąpił do wojska polskiego i został kapelanem 2 Batalionu 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Razem z brygadą brał później udział w desancie pod Arnhem (17-28 września 1944). Mimo odniesionych ran zdołał przepłynąć rzekę Ren i uratować się. Po demobilizacji, pracował jako duszpasterz we Francji, w Marles-les-Mines (1950-1953), a następnie w Waziers Notre-Dame (1953-1980). Zmarł 11 października 1981 w drodze do szpitala w Dechy. Otrzymał francuskie odznaczenia wojskowe Croix à la valeur militaire pour faits d'armes brillants au front.
Bibliografia
Udział kapelanów wojskowych w drugiej wojnie światowej, W-wa 1984, s. 198, tam fotografia; [1]; A. Z. Judyccy, Oblaci polscy we Francji, Belgii i Luksemburgu, Warszawa-Tarnów 2006, s. 136.
|