Bednorz Alfred: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 14:01, 11 sie 2010

Bednorz Alfred OMI (1912-1981) , kapelan Wojska Polskiego, duszpasterz polonijny

Ur. 22 maja 1912 w Radlinie na Górnym Śląsku. Wykształcenie: studia seminaryjne w Obrze. Święcenia kapłańskie: 20 czerwca 1939 w Obrze. Na początku roku 1940 opuścił Polskę i udał się do Włoch. Stamtąd, w czerwcu przeszedł do Francji. Z początkiem 1941 roku zaczął pracować wśród ośrodków polskich w południowej Francji w Banyuls et Vernet-les-Bains. Po zajęciu tej strefy przez Niemców, w lutym 1943 roku udał się przez Hiszpanię do Wielkiej Brytanii. Tam wstąpił do wojska polskiego i został kapelanem I brygady spadochroniarzy. Razem z brygadą brał później udział w desancie pod Arnhem (17-28 września 1944). Mimo odniesionych ran zdołał przepłynąć rzekę Ren i uratować się. Po demobilizacji, pracował jako duszpasterz we Francji, w Marles-les-Mines 1950–1953, a następnie w Waziers Notre-Dame 1953–1980. Tam zmarł 11 października 1981. Odznaczenia: Croix à la valeur militaire pour faits d'armes brillants au front .

Bibliografia

Udział kapelanów wojskowych w drugiej wojnie światowej, W-wa 1984, s. 198, tam fotografia; http://www.s-can.pl/ksiazki/oblaci_fragmenty.pdf

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-== Bednorz Alfred OMI (1912-1981) ==
+== Bednorz Alfred OMI (1912-1981) , kapelan Wojska Polskiego, duszpasterz polonijny==
 [[Plik:BednorzAlfred.jpg|left|150px]]
-Ur. 22 maja 1912 w Radlinie na Górnym Śląsku. Wykształcenie: studia seminaryjne w Obrze. Święcenia kapłańskie: 20 czerwca 1939 w Obrze. W czasie II wojny światowej duszpasterz polonijny w Banyuls et Vernet-les-Bains (Francja), a następnie kapelan 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej w Wielkiej Brytanii (ranny podczas desantu pod Arnhem). Od 1950 we Francji. Duszpasterz polonijny w Marles-les-Mines 1950–1953, a następnie w Waziers Notre-Dame 1953–1980. Odznaczenia: Krzyż Walecznych. Zmarł 11 października 1981 w drodze do szpitala w Dechy (Francja)
+Ur. 22 maja 1912 w Radlinie na Górnym Śląsku. Wykształcenie: studia seminaryjne w Obrze. Święcenia kapłańskie: 20 czerwca 1939 w Obrze. Na początku roku 1940 opuścił Polskę i udał się do Włoch. Stamtąd, w czerwcu przeszedł do Francji. Z początkiem 1941 roku zaczął pracować wśród ośrodków polskich w południowej Francji w Banyuls et Vernet-les-Bains. Po zajęciu tej strefy przez Niemców, w lutym 1943 roku udał się przez Hiszpanię do Wielkiej Brytanii. Tam wstąpił do wojska polskiego i został kapelanem I brygady spadochroniarzy. Razem z brygadą brał później udział w desancie pod Arnhem (17-28 września 1944). Mimo odniesionych ran zdołał przepłynąć rzekę Ren i uratować się. Po demobilizacji, pracował jako duszpasterz we Francji,  w Marles-les-Mines 1950–1953, a następnie w Waziers Notre-Dame 1953–1980. Tam zmarł 11 października 1981.
+Odznaczenia: Croix à la valeur militaire pour faits d'armes brillants au front .
 == Bibliografia ==