Bł. Edmund Bojanowski: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Bł. Edmund Bojanowski (1814-1871)== | ==Bł. Edmund Bojanowski (1814-1871)== | ||
[[Grafika:Bojanowski11.jpg|right|thumb | [[Grafika:Bojanowski11.jpg|right|thumb]] | ||
[[Plik:Bojanowski panewniki.jpg | [[Plik:Bojanowski panewniki.jpg|right|thumb|pomnik Bł. Edmunda Bojanowskiego, Panewniki]] | ||
Urodził się 14 listopada 1814 w Grabonogu k. Gostynia w Wielkopolsce. Tam też, w rodzinnym dworku, spędził pierwsze lata życia do 1832 roku. Następnie rodzina zamieszkała w Dublinie k. Płaczkowa. | Urodził się 14 listopada 1814 w Grabonogu k. Gostynia w Wielkopolsce. Tam też, w rodzinnym dworku, spędził pierwsze lata życia do 1832 roku. Następnie rodzina zamieszkała w Dublinie k. Płaczkowa. | ||
W 1832 roku rozpoczął studia we Wrocławiu na wydziale filozofii, w 1836 roku rozpoczął studia w Berlinie, których nie ukończył z powodu choroby. W 1839 roku powrócił do Grabonoga, gdzie podjął się służby ubogim i chorym. Założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, aptekę dla biednych w Grabonogu, liczne wypożyczalnie książek oraz czytelnie, a także ochronki dla dzieci | W 1832 roku rozpoczął studia we Wrocławiu na wydziale filozofii, a w 1836 roku rozpoczął studia w Berlinie, których nie ukończył z powodu choroby. W 1839 roku powrócił do Grabonoga, gdzie podjął się służby ubogim i chorym. Założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, aptekę dla biednych w Grabonogu, liczne wypożyczalnie książek oraz czytelnie, a także ochronki dla dzieci. Pierwsza z nich powstała w Podrzeczu w 1850 roku. 3 maja 1850 Edmund Bojanowski powołał do życia [[Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny|Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny ]]. | ||
Ze względu na słabe zdrowie nie mógł zrealizować swego pragnienia, by zostać kapłanem. Jako człowiek świecki zaangażował się w pracę edukacyjną wśród ubogich dzieci wiejskich. Został z tego powodu nazwany | Ze względu na słabe zdrowie nie mógł zrealizować swego pragnienia, by zostać kapłanem. Jako człowiek świecki zaangażował się w pracę edukacyjną wśród ubogich dzieci wiejskich. Został z tego powodu nazwany '' apostołem laikatu '' i jest stawiany jako wzór zaangażowania świeckich w życie Kościoła. Mimo słabości zdrowotnych maksymalnie wykorzystywał swoje zdolności. Uczestniczył regularnie we Mszy świętej, na którą musiał iść 3 kilometry. Wbrew ówczesnym zwyczajom często przystępował do Komunii świętej. Zmarł w Górce Duchownej k. Leszna 7 sierpnia 1871. Grób znajduje się w Luboniu k. Poznania. [[Jan Paweł II|Papież Jan Paweł II]] beatyfikował go 13 czerwca 1999 w Warszawie. | ||
*Wspomnienie liturgiczne | *Wspomnienie liturgiczne przypada 7 sierpnia. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Korespondencja Edmunda Bojanowskiego z lat 1829-1871. Objaśnił, skomentował i zarysem monograficznym poprzedził L. Smołka, Wrocław 2001, t. 1: Listy Edmunda Bojanowskiego z lat 1836-1871, s. 520; t. 2: Listy do Edmunda Bojanowskiego z lat 1829-1868, ss. 687; E. Bojanowski, Dziennik, t. 1-4, wydanie kompletne rękopisu i luźnych kartek Dziennika. Objaśnił, skomentował i wstępem poprzedził L. Smołka, Wrocław 2009; L. Smołka, Dokumentacja Edmunda Bojanowskiego dotycząca Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP na Górnym Śląsku (1865-1868), [w:] Osiem wieków Ziemi Leśnickiej, pod red. A. Lipnickiego, Wrocław 2002, s. 251-304; Tenże, Związki Edmunda Bojanowskiego z Janem Koźmianem przed 1855 r.; "Sobótka", R. 59 (2004), nr 3, s. 347-360; W. S. Chomik, Miał jeszcze serce. Błogosławiony Edmund Bojanowski (1814-1871) założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP, Wrocław 1999; A. Mikołajczyk, Służyć bliźnim w Imię Boga. Błogosławiony Edmund Bojanowski, Piastów 1999; K. Panuś, Bł. Edmund Bojanowski, Kraków 2009; L. Smołka, Edmund Bojanowski a Śląsk. Początki Zgromadzenia Służebniczek NMP na Śląsku, [w:] 140 lat Służebniczek na Śląsku. Materiały z Sympozjum 9.09.2006 – Leśnica Opolska, Wrocław 2006, s. 35-100. | Korespondencja Edmunda Bojanowskiego z lat 1829-1871. Objaśnił, skomentował i zarysem monograficznym poprzedził L. Smołka, Wrocław 2001, t. 1: Listy Edmunda Bojanowskiego z lat 1836-1871, s. 520; t. 2: Listy do Edmunda Bojanowskiego z lat 1829-1868, ss. 687; E. Bojanowski, Dziennik, t. 1-4, wydanie kompletne rękopisu i luźnych kartek Dziennika. Objaśnił, skomentował i wstępem poprzedził L. Smołka, Wrocław 2009; L. Smołka, Dokumentacja Edmunda Bojanowskiego dotycząca Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP na Górnym Śląsku (1865-1868), [w:] Osiem wieków Ziemi Leśnickiej, pod red. A. Lipnickiego, Wrocław 2002, s. 251-304; Tenże, Związki Edmunda Bojanowskiego z Janem Koźmianem przed 1855 r.; "Sobótka", R. 59 (2004), nr 3, s. 347-360; W.S. Chomik, Miał jeszcze serce. Błogosławiony Edmund Bojanowski (1814-1871) założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP, Wrocław 1999; A. Mikołajczyk, Służyć bliźnim w Imię Boga. Błogosławiony Edmund Bojanowski, Piastów 1999; K. Panuś, Bł. Edmund Bojanowski, Kraków 2009; L. Smołka, Edmund Bojanowski a Śląsk. Początki Zgromadzenia Służebniczek NMP na Śląsku, [w:] 140 lat Służebniczek na Śląsku. Materiały z Sympozjum 9.09.2006 – Leśnica Opolska, Wrocław 2006, s. 35-100. | ||
{{Święty}} | {{Święty}} | ||
Aktualna wersja na dzień 16:29, 7 sie 2020
Bł. Edmund Bojanowski (1814-1871)
Urodził się 14 listopada 1814 w Grabonogu k. Gostynia w Wielkopolsce. Tam też, w rodzinnym dworku, spędził pierwsze lata życia do 1832 roku. Następnie rodzina zamieszkała w Dublinie k. Płaczkowa.
W 1832 roku rozpoczął studia we Wrocławiu na wydziale filozofii, a w 1836 roku rozpoczął studia w Berlinie, których nie ukończył z powodu choroby. W 1839 roku powrócił do Grabonoga, gdzie podjął się służby ubogim i chorym. Założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, aptekę dla biednych w Grabonogu, liczne wypożyczalnie książek oraz czytelnie, a także ochronki dla dzieci. Pierwsza z nich powstała w Podrzeczu w 1850 roku. 3 maja 1850 Edmund Bojanowski powołał do życia Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny .
Ze względu na słabe zdrowie nie mógł zrealizować swego pragnienia, by zostać kapłanem. Jako człowiek świecki zaangażował się w pracę edukacyjną wśród ubogich dzieci wiejskich. Został z tego powodu nazwany apostołem laikatu i jest stawiany jako wzór zaangażowania świeckich w życie Kościoła. Mimo słabości zdrowotnych maksymalnie wykorzystywał swoje zdolności. Uczestniczył regularnie we Mszy świętej, na którą musiał iść 3 kilometry. Wbrew ówczesnym zwyczajom często przystępował do Komunii świętej. Zmarł w Górce Duchownej k. Leszna 7 sierpnia 1871. Grób znajduje się w Luboniu k. Poznania. Papież Jan Paweł II beatyfikował go 13 czerwca 1999 w Warszawie.
- Wspomnienie liturgiczne przypada 7 sierpnia.
Bibliografia
Korespondencja Edmunda Bojanowskiego z lat 1829-1871. Objaśnił, skomentował i zarysem monograficznym poprzedził L. Smołka, Wrocław 2001, t. 1: Listy Edmunda Bojanowskiego z lat 1836-1871, s. 520; t. 2: Listy do Edmunda Bojanowskiego z lat 1829-1868, ss. 687; E. Bojanowski, Dziennik, t. 1-4, wydanie kompletne rękopisu i luźnych kartek Dziennika. Objaśnił, skomentował i wstępem poprzedził L. Smołka, Wrocław 2009; L. Smołka, Dokumentacja Edmunda Bojanowskiego dotycząca Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP na Górnym Śląsku (1865-1868), [w:] Osiem wieków Ziemi Leśnickiej, pod red. A. Lipnickiego, Wrocław 2002, s. 251-304; Tenże, Związki Edmunda Bojanowskiego z Janem Koźmianem przed 1855 r.; "Sobótka", R. 59 (2004), nr 3, s. 347-360; W.S. Chomik, Miał jeszcze serce. Błogosławiony Edmund Bojanowski (1814-1871) założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP, Wrocław 1999; A. Mikołajczyk, Służyć bliźnim w Imię Boga. Błogosławiony Edmund Bojanowski, Piastów 1999; K. Panuś, Bł. Edmund Bojanowski, Kraków 2009; L. Smołka, Edmund Bojanowski a Śląsk. Początki Zgromadzenia Służebniczek NMP na Śląsku, [w:] 140 lat Służebniczek na Śląsku. Materiały z Sympozjum 9.09.2006 – Leśnica Opolska, Wrocław 2006, s. 35-100.
| |||||
| |||||