Bł. Edmund Bojanowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Grafika:Bojanowski11.jpg|right|thumb|200px]] | [[Grafika:Bojanowski11.jpg|right|thumb|200px]] | ||
[[Plik:Grabonog.jpg|200px|right|thumb|Grabonóg, dom rodzinny]] | [[Plik:Grabonog.jpg|200px|right|thumb|Grabonóg, dom rodzinny]] | ||
Urodził się 14 listopada 1814 w Grabonogu | Urodził się 14 listopada 1814 w Grabonogu k. Gostynia w Wielkopolsce. Tam też, w rodzinnym dworku, spędził pierwsze lata życia do 1832 roku. Następnie rodzina zamieszkała w Dublinie k. Płaczkowa. | ||
W 1832 roku rozpoczął studia we Wrocławiu na wydziale filozofii, w 1836 roku rozpoczął studia w Berlinie, których nie ukończył z powodu choroby. W 1839 roku powrócił do Grabonoga, gdzie podjął się służby ubogim i chorym. Założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, aptekę dla biednych w Grabonogu, liczne wypożyczalnie książek oraz czytelnie, a także ochronki dla dzieci (pierwsza powstała w Podrzeczu w 1850 roku). 3 maja 1850 Edmund Bojanowski powołał do życia [[Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny|Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny ]]. | W 1832 roku rozpoczął studia we Wrocławiu na wydziale filozofii, w 1836 roku rozpoczął studia w Berlinie, których nie ukończył z powodu choroby. W 1839 roku powrócił do Grabonoga, gdzie podjął się służby ubogim i chorym. Założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, aptekę dla biednych w Grabonogu, liczne wypożyczalnie książek oraz czytelnie, a także ochronki dla dzieci (pierwsza powstała w Podrzeczu w 1850 roku). 3 maja 1850 Edmund Bojanowski powołał do życia [[Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny|Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny ]]. | ||
Ze względu na słabe zdrowie nie mógł zrealizować swego pragnienia, by zostać kapłanem. Jako człowiek świecki zaangażował się w pracę edukacyjną wśród ubogich dzieci wiejskich. Został z tego powodu nazwany "apostołem laikatu" i jest stawiany jako wzór zaangażowania świeckich w życie Kościoła. Mimo słabego zdrowia maksymalnie wykorzystywał swoje zdolności. Uczestniczył regularnie we Mszy świętej, na którą musiał iść 3 kilometry. Wbrew ówczesnym zwyczajom często przystępował do Komunii świętej. Zmarł w Górce Duchownej | Ze względu na słabe zdrowie nie mógł zrealizować swego pragnienia, by zostać kapłanem. Jako człowiek świecki zaangażował się w pracę edukacyjną wśród ubogich dzieci wiejskich. Został z tego powodu nazwany "apostołem laikatu" i jest stawiany jako wzór zaangażowania świeckich w życie Kościoła. Mimo słabego zdrowia maksymalnie wykorzystywał swoje zdolności. Uczestniczył regularnie we Mszy świętej, na którą musiał iść 3 kilometry. Wbrew ówczesnym zwyczajom często przystępował do Komunii świętej. Zmarł w Górce Duchownej k. Leszna 7 sierpnia 1871. Grób znajduje się w Luboniu k. Poznania. Papież beatyfikował go 13 czerwca 1999 w Warszawie. | ||
Wspomnienie liturgiczne - 7 sierpnia. | Wspomnienie liturgiczne - 7 sierpnia. | ||
Wersja z 10:33, 13 cze 2010
Bł. Edmund Bojanowski (1814-1871), założyciel Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny
Urodził się 14 listopada 1814 w Grabonogu k. Gostynia w Wielkopolsce. Tam też, w rodzinnym dworku, spędził pierwsze lata życia do 1832 roku. Następnie rodzina zamieszkała w Dublinie k. Płaczkowa.
W 1832 roku rozpoczął studia we Wrocławiu na wydziale filozofii, w 1836 roku rozpoczął studia w Berlinie, których nie ukończył z powodu choroby. W 1839 roku powrócił do Grabonoga, gdzie podjął się służby ubogim i chorym. Założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, aptekę dla biednych w Grabonogu, liczne wypożyczalnie książek oraz czytelnie, a także ochronki dla dzieci (pierwsza powstała w Podrzeczu w 1850 roku). 3 maja 1850 Edmund Bojanowski powołał do życia Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny .
Ze względu na słabe zdrowie nie mógł zrealizować swego pragnienia, by zostać kapłanem. Jako człowiek świecki zaangażował się w pracę edukacyjną wśród ubogich dzieci wiejskich. Został z tego powodu nazwany "apostołem laikatu" i jest stawiany jako wzór zaangażowania świeckich w życie Kościoła. Mimo słabego zdrowia maksymalnie wykorzystywał swoje zdolności. Uczestniczył regularnie we Mszy świętej, na którą musiał iść 3 kilometry. Wbrew ówczesnym zwyczajom często przystępował do Komunii świętej. Zmarł w Górce Duchownej k. Leszna 7 sierpnia 1871. Grób znajduje się w Luboniu k. Poznania. Papież beatyfikował go 13 czerwca 1999 w Warszawie.
Wspomnienie liturgiczne - 7 sierpnia.
Bibliografia
Korespondencja Edmunda Bojanowskiego z lat 1829-1871. Objaśnił, skomentował i zarysem monograficznym poprzedził L. Smołka, Wrocław 2001, t. 1: Listy Edmunda Bojanowskiego z lat 1836-1871, ss. 520; t. 2: Listy do Edmunda Bojanowskiego z lat 1829-1868, ss. 687; Edmund Bojanowski, Dziennik, t. 1-4, wydanie kompletne rękopisu i luźnych kartek Dziennika. Objaśnił, skomentował i wstępem poprzedził Leonard Smołka, Wrocław 2009; L. Smołka, Dokumentacja Edmunda Bojanowskiego dotycząca Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP na Górnym Śląsku (1865-1868), [w:] Osiem wieków Ziemi Leśnickiej, pod red. Alberta Lipnickiego, Wrocław 2002, ss. 251-304; Tenże, Związki Edmunda Bojanowskiego z Janem Koźmianem przed 1855 r.; Sobótka, R. 59 (2004), nr 3, s. 347-360; W. S. Chomik, Miał jeszcze serce. Błogosławiony Edmund Bojanowski (1814-1871) założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP, Wrocław 1999; A. Mikołajczyk, Służyć bliźnim w Imię Boga. Błogosławiony Edmund Bojanowski, Piastów 1999; K. Panuś, Bł. Edmund Bojanowski, Kraków 2009; L. Smołka, Edmund Bojanowski a Śląsk. Początki Zgromadzenia Służebniczek NMP na Śląsku, [w:] 140 lat Służebniczek na Śląsku. Materiały z Sympozjum 9.09.2006 – Leśnica Opolska, wyd. Zgromadzenie Sióstr Służebniczek NMP (Służebniczki Śląskie), Wrocław 2006, s. 35-100.
| |||||