Arlik Józef: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Arlik Józef SVD (1914-1996), historyk== | ==Arlik Józef SVD (1914-1996), historyk== | ||
Urodził się | Urodził się 20 grudnia 1914 w Ślepuchowie k. Obornik Wielkopolskich (diec. poznańska) w rodzinie Marianny i Józefa. Wstąpił do [[Werbiści|werbistów]] w 1937 roku. 25 stycznia 1940 został internowany przez Niemców. 14 czerwca 1940 skierowany jako robotnik rolny do Bruczkowa. We wrześniu 1940 roku przedostał się do Warszawy. W latach 1940-1942 odbył studia teologiczne u pallottynów, a następnie u [[Jezuici|jezuitów]]. Święcenia kapłańskie przyjął 3 czerwca 1944 roku w Warszawie. | ||
Od września 1944 do lutego 1945 roku był kapelanem sióstr nazaretanek, a w czasie powstania warszawskiego kapelanem powstańczym przy szpitalu na ul. Chocimskiej. 13 lutego 1945 wrócił do Chludowa. 5 kwietnia 1945 organizował Niższe Seminarium w Bruczkowie i do lipca | Od września 1944 do lutego 1945 roku był kapelanem sióstr nazaretanek, a w czasie powstania warszawskiego kapelanem powstańczym przy szpitalu na ul. Chocimskiej. 13 lutego 1945 wrócił do Chludowa. 5 kwietnia 1945 organizował Niższe Seminarium w Bruczkowie i do lipca tegoż roku był prefektem uczniów misyjnych. Wykładał język polski, historię i geografię. | ||
W latach 1947-1952 studiował na UAM w Poznaniu historię powszechną i uzyskał dyplom ukończenia studiów. W latach 1951-1952 był rektorem Domu bruczkowskiego, a w 1952 roku - rektorem kleryków w Pieniężnie (po likwidacji Niższego Seminarium) i wykładowcą historii filozofii, katechetyki i medycyny pastoralnej. W okresie 1955-1958 był kapelanem sióstr sercanek i rektorem kościoła przy ul. Garncarskiej w Krakowie. W okresie 1959-1961 był prefektem Niższego Seminarium w Nysie. W 1961 roku objął | W latach 1947-1952 studiował na UAM w Poznaniu historię powszechną i uzyskał dyplom ukończenia studiów. W latach 1951-1952 był rektorem Domu bruczkowskiego, a w 1952 roku - rektorem kleryków w Pieniężnie (po likwidacji Niższego Seminarium) i wykładowcą historii filozofii, katechetyki i medycyny pastoralnej. W okresie 1955-1958 był kapelanem sióstr sercanek i rektorem kościoła przy ul. Garncarskiej w Krakowie. W okresie 1959-1961 był prefektem Niższego Seminarium w Nysie. W 1961 roku objął urząd proboszcza w [[Parafia Królowej Apostołów w Rybniku|parafii Królowej Apostołów w Rybniku]], a w 1966 roku obowiązki rektora Domu. Pełnił także obowiązki ojca duchownego dekanatu rybnickiego, opiekuna sióstr zakonnych i duszpasterza akademickiego. Po śmierci o. J. Seydy (+1969) został mianowany kronikarzem Polskiej Prowincji i archiwistą. We wrześniu 1969 roku podjął studia historyczne na KUL-u. W 1970 roku przeniesiony do Pieniężna, zorganizował pierwsze w Polskiej Prowincji archiwum prowincjalne. Od 1981 roku był wicerektorem seminarium duchownego w Pieniężnie. Zmarł 5 listopada 1996, pochowany w Pieniężnie. | ||
Jest autorem kilkunastu biogramów współbraci i szeregu artykułów z dziejów domów zakonnych swojego zgromadzenia. | Jest autorem kilkunastu biogramów współbraci i szeregu artykułów z dziejów domów zakonnych swojego zgromadzenia. | ||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
[[Kategoria:Zakonnicy]] | [[Kategoria:Zakonnicy]] | ||
[[Kategoria:Werbiści]] | [[Kategoria:Werbiści]] | ||
[[Kategoria:Represjonowani]] | |||
[[Kategoria:Historia]] | |||
Aktualna wersja na dzień 15:30, 17 lip 2022
Arlik Józef SVD (1914-1996), historyk
Urodził się 20 grudnia 1914 w Ślepuchowie k. Obornik Wielkopolskich (diec. poznańska) w rodzinie Marianny i Józefa. Wstąpił do werbistów w 1937 roku. 25 stycznia 1940 został internowany przez Niemców. 14 czerwca 1940 skierowany jako robotnik rolny do Bruczkowa. We wrześniu 1940 roku przedostał się do Warszawy. W latach 1940-1942 odbył studia teologiczne u pallottynów, a następnie u jezuitów. Święcenia kapłańskie przyjął 3 czerwca 1944 roku w Warszawie.
Od września 1944 do lutego 1945 roku był kapelanem sióstr nazaretanek, a w czasie powstania warszawskiego kapelanem powstańczym przy szpitalu na ul. Chocimskiej. 13 lutego 1945 wrócił do Chludowa. 5 kwietnia 1945 organizował Niższe Seminarium w Bruczkowie i do lipca tegoż roku był prefektem uczniów misyjnych. Wykładał język polski, historię i geografię.
W latach 1947-1952 studiował na UAM w Poznaniu historię powszechną i uzyskał dyplom ukończenia studiów. W latach 1951-1952 był rektorem Domu bruczkowskiego, a w 1952 roku - rektorem kleryków w Pieniężnie (po likwidacji Niższego Seminarium) i wykładowcą historii filozofii, katechetyki i medycyny pastoralnej. W okresie 1955-1958 był kapelanem sióstr sercanek i rektorem kościoła przy ul. Garncarskiej w Krakowie. W okresie 1959-1961 był prefektem Niższego Seminarium w Nysie. W 1961 roku objął urząd proboszcza w parafii Królowej Apostołów w Rybniku, a w 1966 roku obowiązki rektora Domu. Pełnił także obowiązki ojca duchownego dekanatu rybnickiego, opiekuna sióstr zakonnych i duszpasterza akademickiego. Po śmierci o. J. Seydy (+1969) został mianowany kronikarzem Polskiej Prowincji i archiwistą. We wrześniu 1969 roku podjął studia historyczne na KUL-u. W 1970 roku przeniesiony do Pieniężna, zorganizował pierwsze w Polskiej Prowincji archiwum prowincjalne. Od 1981 roku był wicerektorem seminarium duchownego w Pieniężnie. Zmarł 5 listopada 1996, pochowany w Pieniężnie.
Jest autorem kilkunastu biogramów współbraci i szeregu artykułów z dziejów domów zakonnych swojego zgromadzenia.
Bibliografia
Za: NURT svd (1985) nr. 35.
| |||||