Arlik Józef: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==o. Józef Arlik SVD (1914-1996), historyk== | ==o. Józef Arlik SVD (1914-1996), historyk== | ||
Urodził się 20 grudnia 1914 w Slepuchowo (diec. poznańska), wstąpił do werbistów w 1937 roku. 25 stycznia 1940 został internowany przez Niemców. 14 czerwca 1940 skierowany jako robotnik rolny do Bruczkowa. We wrześniu | Urodził się 20 grudnia 1914 w Slepuchowo (diec. poznańska), wstąpił do werbistów w 1937 roku. 25 stycznia 1940 został internowany przez Niemców. 14 czerwca 1940 skierowany jako robotnik rolny do Bruczkowa. We wrześniu 1940 roku przedostał się do Warszawy. W latach 1940 - 1942 odbył studia teologiczne u pallottynów, a następnie u jezuitów, święcenia kapłanskie przyjął 3 czerwca 1944 roku w Warszawie. | ||
Od września 1944 do lutego 1945 był kapelanem sióstr nazaretanek, a w czasie powstania warszawskiego kapelanem powstańczym przy szpitalu na ul. Chocimskiej. 13 lutego 1945 wrócił do Chludowa. 5 kwietnia 1945 organizował niższe seminarium w Bruczkowie i do lipca był prefektem uczniów misyjnych. Wykładał język polski, historię i geografię. | Od września 1944 do lutego 1945 był kapelanem sióstr nazaretanek, a w czasie powstania warszawskiego kapelanem powstańczym przy szpitalu na ul. Chocimskiej. 13 lutego 1945 wrócił do Chludowa. 5 kwietnia 1945 organizował niższe seminarium w Bruczkowie i do lipca był prefektem uczniów misyjnych. Wykładał język polski, historię i geografię. | ||
W latach | W latach 1947–52 studiował na UAM w Poznaniu historię powszechną i uzyskał dyplom ukończenia studiów. W latach 1951-1952 był rektorem Domu bruczkowskiego, a w 1952 roku - rektorem kleryków w Pieniężnie (po likwidacji niższego seminarium) i wykładowcą historii filozofii, katechetyki i medycyny pastoralnej. W okresie 1955-58 był kapelanem sióstr sercanek i rektorem kościoła przy ul. Garncarskiej w Krakowie. W okresie 1969-1961 był prefektem niższego seminarium w Nysie. W 1961 roku objął stanowisko proboszcza w Rybniku, a w 1966 roku obowiązki rektora Domu. Pełnił także obowiązki ojca duchownego dekanatu rybnickiego, opiekuna sióstr zakonnych i duszpasterza akademickiego. Po śmierci o. J. Seydy (+1969) został mianowany kronikarzem Polskiej Prowincji i archiwistą. We wrześniu 1969 podjąl studia historyczne na KULu. W 1970 przeniesiony do Pieniężna, zorganizował pierwsze w Polskiej Prowincji archiwum prowincjalne. Od 1981 roku był wicerektorem seminarium duchownego w Pieniężnie. Zmarł 5 listopada 1996, pochowany w Pieniężnie. | ||
Jest autorem kilkunastu biogramów współbraci i szeregu artykułów z dziejów domów zakonnych swojego zgromadzenia. | Jest autorem kilkunastu biogramów współbraci i szeregu artykułów z dziejów domów zakonnych swojego zgromadzenia. | ||
Wersja z 12:36, 21 lip 2012
o. Józef Arlik SVD (1914-1996), historyk
Urodził się 20 grudnia 1914 w Slepuchowo (diec. poznańska), wstąpił do werbistów w 1937 roku. 25 stycznia 1940 został internowany przez Niemców. 14 czerwca 1940 skierowany jako robotnik rolny do Bruczkowa. We wrześniu 1940 roku przedostał się do Warszawy. W latach 1940 - 1942 odbył studia teologiczne u pallottynów, a następnie u jezuitów, święcenia kapłanskie przyjął 3 czerwca 1944 roku w Warszawie.
Od września 1944 do lutego 1945 był kapelanem sióstr nazaretanek, a w czasie powstania warszawskiego kapelanem powstańczym przy szpitalu na ul. Chocimskiej. 13 lutego 1945 wrócił do Chludowa. 5 kwietnia 1945 organizował niższe seminarium w Bruczkowie i do lipca był prefektem uczniów misyjnych. Wykładał język polski, historię i geografię.
W latach 1947–52 studiował na UAM w Poznaniu historię powszechną i uzyskał dyplom ukończenia studiów. W latach 1951-1952 był rektorem Domu bruczkowskiego, a w 1952 roku - rektorem kleryków w Pieniężnie (po likwidacji niższego seminarium) i wykładowcą historii filozofii, katechetyki i medycyny pastoralnej. W okresie 1955-58 był kapelanem sióstr sercanek i rektorem kościoła przy ul. Garncarskiej w Krakowie. W okresie 1969-1961 był prefektem niższego seminarium w Nysie. W 1961 roku objął stanowisko proboszcza w Rybniku, a w 1966 roku obowiązki rektora Domu. Pełnił także obowiązki ojca duchownego dekanatu rybnickiego, opiekuna sióstr zakonnych i duszpasterza akademickiego. Po śmierci o. J. Seydy (+1969) został mianowany kronikarzem Polskiej Prowincji i archiwistą. We wrześniu 1969 podjąl studia historyczne na KULu. W 1970 przeniesiony do Pieniężna, zorganizował pierwsze w Polskiej Prowincji archiwum prowincjalne. Od 1981 roku był wicerektorem seminarium duchownego w Pieniężnie. Zmarł 5 listopada 1996, pochowany w Pieniężnie.
Jest autorem kilkunastu biogramów współbraci i szeregu artykułów z dziejów domów zakonnych swojego zgromadzenia.
Bibliografia
Za: NURT svd (1985) nr. 35.