Żydek Walenty: Różnice pomiędzy wersjami
(uzupełnienie - kategoria) |
(dr) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Żydek Walenty SDB (1875-1942) == | ==Żydek Walenty SDB (1875-1942) == | ||
[[Plik:ZydekWalenty.jpg|left|thumb|150px]] | [[Plik:ZydekWalenty.jpg|left|thumb|150px]] | ||
Urodził się 12 lutego 1875 w Kochłowicach, w rodzinie Walentego i Jadwigi. Jego ojciec był górnikiem w kochłowickiej kopalni ''Hogo- Zwang'' (obecnie ''Nowy Wirek''). Matka zajmowała się wychowywaniem dzieci i wspólnie z mężem prowadziła nieduże gospodarstwo rolne. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Kochłowicach Walenty przez 4 lata pracował w tej samej kopalni co ojciec, aby zdobyć część pieniędzy na dalszą naukę. W 1894 roku wyjechał na studia do Włoch. Uczył się i studiował w Turynie. W 1901 roku złożył śluby zakonne w zgromadzeniu Księży Salezjanów. W tym samym roku został wysłany do Szwajcarii, jako profesor filozofii. Przez siedem lat był w zakonie koadiutorem. W 1904 roku | Urodził się 12 lutego 1875 w Kochłowicach, w rodzinie Walentego i Jadwigi. Jego ojciec był górnikiem w kochłowickiej kopalni ''Hogo-Zwang'' (obecnie ''Nowy Wirek''). Matka zajmowała się wychowywaniem dzieci i wspólnie z mężem prowadziła nieduże gospodarstwo rolne. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Kochłowicach Walenty przez 4 lata pracował w tej samej kopalni co ojciec, aby zdobyć część pieniędzy na dalszą naukę. W 1894 roku wyjechał na studia do Włoch. Uczył się i studiował w Turynie. W 1901 roku złożył śluby zakonne w zgromadzeniu Księży Salezjanów. W tym samym roku został wysłany do Szwajcarii, jako profesor filozofii. Przez siedem lat był w zakonie koadiutorem. W 1904 roku skierowano go na czteroletnie studia teologiczne do Belgii, do Instytutu Teologicznego w Grand Bigard pod Brukselą. Po ich ukończeniu przyjął święcenia kapłańskie 24 sierpnia 1908 w Grand Bigard. | ||
Następnie został wykładowcą filozofii scholastycznej w Instytucie Filozoficznym w Hechtel w Limburgu (Belgia); potem zaś w Grand Bigard (pod Brukselą). W 1917 roku został powołany do służby wojskowej, gdzie pełnił funkcję kapelana wojskowego w Berlinie dla Polaków, Francuzów, Włochów i Niemców. W 1919 roku został skierowany do Oświęcimia. Wykładał tam teologię dogmatyczną i fundamentalną oraz łacinę. Oprócz tego biegle władał językiem polskim, niemieckim, włoskim i francuskim. W 1921 roku został mianowany dyrektorem Zakładu Salezjańskiego w Daszewie koło Stryja. W 1924 roku, w w charakterze dyrektora i proboszcza przeniesiono go do zakładu w Lądzie (woj. łódzkie). W latach 1927-1930 był administratorem salezjańskiego zakładu i rektorem kaplicy w Łodzi. W 1930 roku został przeniesiony do Różanegostoku (k. Grodna), gdzie jako proboszcz sprawował posługę duszpasterską. Przed wybuchem II wojny światowej został przeniesiony do Zakładu Salezjańskiego w Aleksandrowie Kujawskim. Zmarł 22 maja 1942. Został pochowany na cmentarzu parafii Przemienienia Pańskiego w Aleksandrowie Kujawskim. | Następnie został wykładowcą filozofii scholastycznej w Instytucie Filozoficznym w Hechtel w Limburgu (Belgia); potem zaś w Grand Bigard (pod Brukselą). W 1917 roku został powołany do służby wojskowej, gdzie pełnił funkcję kapelana wojskowego w Berlinie dla Polaków, Francuzów, Włochów i Niemców. W 1919 roku został skierowany do Oświęcimia. Wykładał tam teologię dogmatyczną i fundamentalną oraz łacinę. Oprócz tego biegle władał językiem polskim, niemieckim, włoskim i francuskim. W 1921 roku został mianowany dyrektorem Zakładu Salezjańskiego w Daszewie koło Stryja. W 1924 roku, w w charakterze dyrektora i proboszcza przeniesiono go do zakładu w Lądzie (woj. łódzkie). W latach 1927-1930 był administratorem salezjańskiego zakładu i rektorem kaplicy w Łodzi. W 1930 roku został przeniesiony do Różanegostoku (k. Grodna), gdzie jako proboszcz sprawował posługę duszpasterską. Przed wybuchem II wojny światowej został przeniesiony do Zakładu Salezjańskiego w Aleksandrowie Kujawskim. Zmarł 22 maja 1942. Został pochowany na cmentarzu parafii Przemienienia Pańskiego w Aleksandrowie Kujawskim. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Opracowanie własne, JM | |||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - Ż]] | [[Kategoria:Biografie - Ż]] | ||
Aktualna wersja na dzień 21:35, 27 maj 2020
Żydek Walenty SDB (1875-1942)
Urodził się 12 lutego 1875 w Kochłowicach, w rodzinie Walentego i Jadwigi. Jego ojciec był górnikiem w kochłowickiej kopalni Hogo-Zwang (obecnie Nowy Wirek). Matka zajmowała się wychowywaniem dzieci i wspólnie z mężem prowadziła nieduże gospodarstwo rolne. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Kochłowicach Walenty przez 4 lata pracował w tej samej kopalni co ojciec, aby zdobyć część pieniędzy na dalszą naukę. W 1894 roku wyjechał na studia do Włoch. Uczył się i studiował w Turynie. W 1901 roku złożył śluby zakonne w zgromadzeniu Księży Salezjanów. W tym samym roku został wysłany do Szwajcarii, jako profesor filozofii. Przez siedem lat był w zakonie koadiutorem. W 1904 roku skierowano go na czteroletnie studia teologiczne do Belgii, do Instytutu Teologicznego w Grand Bigard pod Brukselą. Po ich ukończeniu przyjął święcenia kapłańskie 24 sierpnia 1908 w Grand Bigard.
Następnie został wykładowcą filozofii scholastycznej w Instytucie Filozoficznym w Hechtel w Limburgu (Belgia); potem zaś w Grand Bigard (pod Brukselą). W 1917 roku został powołany do służby wojskowej, gdzie pełnił funkcję kapelana wojskowego w Berlinie dla Polaków, Francuzów, Włochów i Niemców. W 1919 roku został skierowany do Oświęcimia. Wykładał tam teologię dogmatyczną i fundamentalną oraz łacinę. Oprócz tego biegle władał językiem polskim, niemieckim, włoskim i francuskim. W 1921 roku został mianowany dyrektorem Zakładu Salezjańskiego w Daszewie koło Stryja. W 1924 roku, w w charakterze dyrektora i proboszcza przeniesiono go do zakładu w Lądzie (woj. łódzkie). W latach 1927-1930 był administratorem salezjańskiego zakładu i rektorem kaplicy w Łodzi. W 1930 roku został przeniesiony do Różanegostoku (k. Grodna), gdzie jako proboszcz sprawował posługę duszpasterską. Przed wybuchem II wojny światowej został przeniesiony do Zakładu Salezjańskiego w Aleksandrowie Kujawskim. Zmarł 22 maja 1942. Został pochowany na cmentarzu parafii Przemienienia Pańskiego w Aleksandrowie Kujawskim.
Bibliografia
Opracowanie własne, JM
| |||||