Żogała Emanuel

Żogała Emanuel OFM (1912-1985), imię zakonne Makary

Urodził się 27 lipca 1912 w Katowicach-Kostuchnej, syn Franciszka i Franciszki zd. Pietyra. Był alumnem Niższego Seminarium Duchownego Franciszkanów we Wronkach i w Rybniku. W Rybniku uczęszczał do Państwowego Gimnazjum. Do zakonu wstąpił w 1930. Nowicjat rozpoczął 25 września 1930 w Wieluniu. Habit przyjął z rąk prowincjała o. Ludwika Kasperczyka. Profesję czasową złożył 27 września 1931 w Wieluniu na ręce prowincjała o. Augustyna Gabora. Po nowicjacie uzupełniał studia średnie, a następnie odbył studia filozoficzne w Osiecznej (1931-1934). Studia teologiczne odbył we Wronkach (1934-1938). Profesję wieczystą złożył 28 września 1934 we Wronkach również na ręce prowincjała o. Augustyna Gabora. Święcenia prezbiteratu przyjął 2 września 1937 we Wronkach z rąk bp. Walentego Dymka. Do wybuchu wojny w 1939 był profesorem języka łacińskiego i greckiego w Niższym Seminarium w Kobylinie. W czasie wojny (1940-1945) przebywał w klasztorze Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie uczył języka łacińskiego i greckiego kleryków na studium humanistycznym oraz w tajnym gimnazjum imienia Bolesława Chrobrego. Po wojnie wrócił do Prowincji. Podjął studia z zakresu filologii klasycznej na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie w 1950 uzyskał tytuł magistra. Od 1947 był profesorem języka łacińskiego i greckiego w Jarocinie, następnie kolejno w Rybniku (1950-1951), znowu w Jarocinie (1951-1952), w klasztorze nowicjackim w Kobylinie (1952-1953) i w Rybniku (1953-1962). W latach 1962-1970 był profesorem języków klasycznych na Studium Filozoficznym w Opolu. Od 1970, kiedy przeniesiono Studium Filozoficzne do Panewnik i połączono w jedno Wyższe Seminarium Duchowne przebywał w Panewnikach, prowadząc dalej zajęcia z języka łacińskiego i greckiego. Był ponadto długoletnim sekretarzem prowincjalnym. W latach 1956-1962 był definitorem prowincjalnym. Zmarł 20 kwietnia 1985 w klasztorze panewnickim. Został pochowany na cmentarzu zakonnym w Panewnikach. Był dobrym znawcą języków klasycznych. W pięknym stylu łacińskim redagował pisma urzędowe do Rzymu oraz pisał protokoły z posiedzeń definitorium prowincjalnego. Był ponadto znawcą fizyki. Chętnie naprawiał wszelkiego rodzaju aparaty i urządzenia elektryczne i radiofoniczne.

Bibliografia

[1] (dostęp: 5.08.2016).