Św. Szczepan: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 4 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Św. Szczepan (+ ok. 36 r.)== | ==Św. Szczepan (+ ok. 36 r.), pierwszy męczennik== | ||
[[Plik:Szczepan1.jpg|right|thumb|Kamienowanie Św. Szczepana, w tle Wzgórze Katedralne we Fromborku]] | [[Plik:Szczepan1.jpg|right|thumb|Kamienowanie Św. Szczepana, w tle Wzgórze Katedralne we Fromborku]] | ||
Imię Szczepan z języka greckiego oznacza ''wieniec''. Nie wiadomo kiedy ani gdzie św. Szczepan się urodził. Imię świętego wskazywałoby, że był nawróconym hellenistą. Św. Łukasz w Dziejach Apostolskich mówi, że był jednym z siedmiu diakonów młodego Kościoła, wybranym do sprawowania opieki nad wdowami i ubogimi (Dz 6, 1–6). Św. Szczepan nie tylko służył ubogim, ale żarliwie głosił słowo Boże. Był młodzieńcem ''pełnym łaski i mocy'', o płomiennej wierze. Gdy zaczął wyrzucać starszyźnie żydowskiej zatwardziałość i upór, a także wyznał przed nimi swoją wiarę w Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, został postawiony przed sanhedrynem. Za bluźnierstwo został skazany ok. 36 roku na śmierć poprzez ukamienowanie. Jego ciało zostało pochowane w Bet - Gemat. | Imię Szczepan z języka greckiego oznacza '' wieniec''. Nie wiadomo kiedy ani gdzie św. Szczepan się urodził. Imię świętego wskazywałoby, że był nawróconym hellenistą. Św. Łukasz w Dziejach Apostolskich mówi, że był jednym z siedmiu diakonów młodego Kościoła, wybranym do sprawowania opieki nad wdowami i ubogimi (Dz 6, 1–6). Św. Szczepan nie tylko służył ubogim, ale żarliwie głosił słowo Boże. Był młodzieńcem '' pełnym łaski i mocy'', o płomiennej wierze. Gdy zaczął wyrzucać starszyźnie żydowskiej zatwardziałość i upór, a także wyznał przed nimi swoją wiarę w Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, został postawiony przed sanhedrynem. Za bluźnierstwo został skazany ok. 36 roku na śmierć poprzez ukamienowanie. Jego ciało zostało pochowane w Bet - Gemat. | ||
Kult św. Szczepana rozwinął się natychmiast. Wskutek prześladowań chrześcijan w Ziemi Świętej, o grobie | Kult św. Szczepana rozwinął się natychmiast. Wskutek prześladowań chrześcijan w Ziemi Świętej, o grobie świętego zapomniano. Dopiero w 415 roku św. Lucjan miał sen, w którym Gamaliel, nauczyciel [[Św. Paweł Apostoł|św. Pawła]], wskazał mu grób swój i św. Szczepana w Kёfar - Camla. W miejscu tym biskup Jerozolimy, Jan, wystawił murowaną bazylikę; drugą natomiast w miejscu, gdzie św. Szczepan został ukamienowany. Cesarzowa, św. Eudoksja, w 460 roku przeniosła jego relikwie do Jerozolimy i złożyła w bazylice pod Bramą Damasceńską. W obawie przed Saracenami przeniesiono je do Konstantynopola, a następnie w 560 roku, za papieża Pelagiusza II do bazyliki pw. św. Wawrzyńca w Rzymie. Legenda głosi, że podczas składania relikwii św. Szczepana obok [[Św. Wawrzyniec|św. Wawrzyńca]], ten przesunął się w bok, robiąc mu miejsce. | ||
Św. Szczepan nazywany jest Protomartyr, czyli pierwszym męczennikiem chrześcijańskim | Św. Szczepan nazywany jest Protomartyr, czyli pierwszym męczennikiem chrześcijańskim. | ||
W Polsce z dniem św. Szczepana wiązano wiele zwyczajów. [[Boże Narodzenie]] spędzano w zaciszu domowym, wśród najbliższej rodziny, natomiast w drugie święto obchodzono z życzeniami świątecznymi sąsiadów, dalszą rodzinę i znajomych. W czasie Mszy św. rzucano w kościele zboże na pamiątkę kamienowania św. Szczepana. Kiedyś 26 grudnia nazywano ''szczodrym'', gdyż służba dworska składała panom życzenia i otrzymywała poczęstunek, a nawet i prezenty. Po przyjęciu smarowano miodem pułap i rzucano ziarno, jako szczęśliwą wróżbę pomyślnych zbiorów na przyszły rok. | *W ikonografii przedstawiany jest jako młody diakon, najczęściej w scenie kamienowania. Jego atrybutami są: gałąź palmowa, księga Ewangelii i kamienie. Jest patronem: kamieniarzy artystów, koni. Wzywa się go w przypadku opętania, w modlitwie o dobrą śmierć, a także w czasie bólu głowy, kolki i kamicy. | ||
W Polsce z dniem św. Szczepana wiązano wiele zwyczajów. [[Boże Narodzenie]] spędzano w zaciszu domowym, wśród najbliższej rodziny, natomiast w drugie święto obchodzono z życzeniami świątecznymi sąsiadów, dalszą rodzinę i znajomych. W czasie Mszy św. rzucano w kościele zboże na pamiątkę kamienowania św. Szczepana. Kiedyś 26 grudnia nazywano '' szczodrym'', gdyż służba dworska składała panom życzenia i otrzymywała poczęstunek, a nawet i prezenty. Po przyjęciu smarowano miodem pułap i rzucano ziarno, jako szczęśliwą wróżbę pomyślnych zbiorów na przyszły rok. | |||
*26 grudnia - święto św. Szczepana, diakona i pierwszego męczennika. | *26 grudnia - święto św. Szczepana, diakona i pierwszego męczennika. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1998, s. 813 - 815 | W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1998, s. 813-815; Foto: Kamienowanie Św. Szczepana, olej na płótnie, XVII w. Kościół. św. Antoniego w Braniewie. [http://frombork.art.pl/pl/swieci-w-posludze-uzdrawiania/] | ||
{{Święty}} | {{Święty}} | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Sanctus - S| | [[Kategoria:Sanctus - S|Szczepan]] | ||
[[Kategoria:Biografie - S| | [[Kategoria:Biografie - S|Szczepan]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:45, 26 gru 2022
Św. Szczepan (+ ok. 36 r.), pierwszy męczennik
Imię Szczepan z języka greckiego oznacza wieniec. Nie wiadomo kiedy ani gdzie św. Szczepan się urodził. Imię świętego wskazywałoby, że był nawróconym hellenistą. Św. Łukasz w Dziejach Apostolskich mówi, że był jednym z siedmiu diakonów młodego Kościoła, wybranym do sprawowania opieki nad wdowami i ubogimi (Dz 6, 1–6). Św. Szczepan nie tylko służył ubogim, ale żarliwie głosił słowo Boże. Był młodzieńcem pełnym łaski i mocy, o płomiennej wierze. Gdy zaczął wyrzucać starszyźnie żydowskiej zatwardziałość i upór, a także wyznał przed nimi swoją wiarę w Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, został postawiony przed sanhedrynem. Za bluźnierstwo został skazany ok. 36 roku na śmierć poprzez ukamienowanie. Jego ciało zostało pochowane w Bet - Gemat.
Kult św. Szczepana rozwinął się natychmiast. Wskutek prześladowań chrześcijan w Ziemi Świętej, o grobie świętego zapomniano. Dopiero w 415 roku św. Lucjan miał sen, w którym Gamaliel, nauczyciel św. Pawła, wskazał mu grób swój i św. Szczepana w Kёfar - Camla. W miejscu tym biskup Jerozolimy, Jan, wystawił murowaną bazylikę; drugą natomiast w miejscu, gdzie św. Szczepan został ukamienowany. Cesarzowa, św. Eudoksja, w 460 roku przeniosła jego relikwie do Jerozolimy i złożyła w bazylice pod Bramą Damasceńską. W obawie przed Saracenami przeniesiono je do Konstantynopola, a następnie w 560 roku, za papieża Pelagiusza II do bazyliki pw. św. Wawrzyńca w Rzymie. Legenda głosi, że podczas składania relikwii św. Szczepana obok św. Wawrzyńca, ten przesunął się w bok, robiąc mu miejsce.
Św. Szczepan nazywany jest Protomartyr, czyli pierwszym męczennikiem chrześcijańskim.
- W ikonografii przedstawiany jest jako młody diakon, najczęściej w scenie kamienowania. Jego atrybutami są: gałąź palmowa, księga Ewangelii i kamienie. Jest patronem: kamieniarzy artystów, koni. Wzywa się go w przypadku opętania, w modlitwie o dobrą śmierć, a także w czasie bólu głowy, kolki i kamicy.
W Polsce z dniem św. Szczepana wiązano wiele zwyczajów. Boże Narodzenie spędzano w zaciszu domowym, wśród najbliższej rodziny, natomiast w drugie święto obchodzono z życzeniami świątecznymi sąsiadów, dalszą rodzinę i znajomych. W czasie Mszy św. rzucano w kościele zboże na pamiątkę kamienowania św. Szczepana. Kiedyś 26 grudnia nazywano szczodrym, gdyż służba dworska składała panom życzenia i otrzymywała poczęstunek, a nawet i prezenty. Po przyjęciu smarowano miodem pułap i rzucano ziarno, jako szczęśliwą wróżbę pomyślnych zbiorów na przyszły rok.
- 26 grudnia - święto św. Szczepana, diakona i pierwszego męczennika.
Bibliografia
W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1998, s. 813-815; Foto: Kamienowanie Św. Szczepana, olej na płótnie, XVII w. Kościół. św. Antoniego w Braniewie. [1]
| |||||
| |||||