Św. Szczepan: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 16:45, 26 gru 2022

Św. Szczepan (+ ok. 36 r.), pierwszy męczennik

Kamienowanie Św. Szczepana, w tle Wzgórze Katedralne we Fromborku

Imię Szczepan z języka greckiego oznacza wieniec. Nie wiadomo kiedy ani gdzie św. Szczepan się urodził. Imię świętego wskazywałoby, że był nawróconym hellenistą. Św. Łukasz w Dziejach Apostolskich mówi, że był jednym z siedmiu diakonów młodego Kościoła, wybranym do sprawowania opieki nad wdowami i ubogimi (Dz 6, 1–6). Św. Szczepan nie tylko służył ubogim, ale żarliwie głosił słowo Boże. Był młodzieńcem pełnym łaski i mocy, o płomiennej wierze. Gdy zaczął wyrzucać starszyźnie żydowskiej zatwardziałość i upór, a także wyznał przed nimi swoją wiarę w Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, został postawiony przed sanhedrynem. Za bluźnierstwo został skazany ok. 36 roku na śmierć poprzez ukamienowanie. Jego ciało zostało pochowane w Bet - Gemat.

Kult św. Szczepana rozwinął się natychmiast. Wskutek prześladowań chrześcijan w Ziemi Świętej, o grobie świętego zapomniano. Dopiero w 415 roku św. Lucjan miał sen, w którym Gamaliel, nauczyciel św. Pawła, wskazał mu grób swój i św. Szczepana w Kёfar - Camla. W miejscu tym biskup Jerozolimy, Jan, wystawił murowaną bazylikę; drugą natomiast w miejscu, gdzie św. Szczepan został ukamienowany. Cesarzowa, św. Eudoksja, w 460 roku przeniosła jego relikwie do Jerozolimy i złożyła w bazylice pod Bramą Damasceńską. W obawie przed Saracenami przeniesiono je do Konstantynopola, a następnie w 560 roku, za papieża Pelagiusza II do bazyliki pw. św. Wawrzyńca w Rzymie. Legenda głosi, że podczas składania relikwii św. Szczepana obok św. Wawrzyńca, ten przesunął się w bok, robiąc mu miejsce.

Św. Szczepan nazywany jest Protomartyr, czyli pierwszym męczennikiem chrześcijańskim.

W ikonografii przedstawiany jest jako młody diakon, najczęściej w scenie kamienowania. Jego atrybutami są: gałąź palmowa, księga Ewangelii i kamienie. Jest patronem: kamieniarzy artystów, koni. Wzywa się go w przypadku opętania, w modlitwie o dobrą śmierć, a także w czasie bólu głowy, kolki i kamicy.

W Polsce z dniem św. Szczepana wiązano wiele zwyczajów. Boże Narodzenie spędzano w zaciszu domowym, wśród najbliższej rodziny, natomiast w drugie święto obchodzono z życzeniami świątecznymi sąsiadów, dalszą rodzinę i znajomych. W czasie Mszy św. rzucano w kościele zboże na pamiątkę kamienowania św. Szczepana. Kiedyś 26 grudnia nazywano szczodrym, gdyż służba dworska składała panom życzenia i otrzymywała poczęstunek, a nawet i prezenty. Po przyjęciu smarowano miodem pułap i rzucano ziarno, jako szczęśliwą wróżbę pomyślnych zbiorów na przyszły rok.

26 grudnia - święto św. Szczepana, diakona i pierwszego męczennika.

Bibliografia

W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1998, s. 813-815; Foto: Kamienowanie Św. Szczepana, olej na płótnie, XVII w. Kościół. św. Antoniego w Braniewie. [1]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-Imię Szczepan z języka greckiego oznacza "wieniec". Nie wiadomo kiedy ani gdzie św. Szczepan się urodził. Imię świętego wskazywałoby, że był nawróconym hellenistą. Św. Łukasz w Dziejach Apostolskich podaje, że był jednym z siedmiu diakonów młodego Kościoła, wybranym do sprawowania opieki nad wdowami i ubogimi (Dz 6, 1–6). Św. Szczepan nie tylko służył ubogim, ale żarliwie głosił słowo Boże. Był młodzieńcem "pełnym łaski i mocy", o płomiennej wierze. Kiedy zaczął wyrzucać starszyźnie żydowskiej zatwardziałość i upór, a także wyznał przed nimi swoją wiarę w Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, został postawiony przed sanhedrynem. Za bluźnierstwo został skazany ok. 36 roku na śmierć poprzez ukamienowanie. Jego ciało zostało pochowane w Bet - Gemat.
+==Św. Szczepan (+ ok. 36 r.), pierwszy męczennik==
+[[Plik:Szczepan1.jpg|right|thumb|Kamienowanie Św. Szczepana, w tle Wzgórze Katedralne we Fromborku]]
+Imię Szczepan z języka greckiego oznacza '' wieniec''. Nie wiadomo kiedy ani gdzie św. Szczepan się urodził. Imię świętego wskazywałoby, że był nawróconym hellenistą. Św. Łukasz w Dziejach Apostolskich mówi, że był jednym z siedmiu diakonów młodego Kościoła, wybranym do sprawowania opieki nad wdowami i ubogimi (Dz 6, 1–6). Św. Szczepan nie tylko służył ubogim, ale żarliwie głosił słowo Boże. Był młodzieńcem '' pełnym łaski i mocy'', o płomiennej wierze. Gdy zaczął wyrzucać starszyźnie żydowskiej zatwardziałość i upór, a także wyznał przed nimi swoją wiarę w Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, został postawiony przed sanhedrynem. Za bluźnierstwo został skazany ok. 36 roku na śmierć poprzez ukamienowanie. Jego ciało zostało pochowane w Bet - Gemat.
-Kult św. Szczepana rozwinął się natychmiast. W skutek prześladowań chrześcijan w Ziemi Świętej, o grobie Świętego zapomniano. Dopiero w 415 roku, św. Lucjan miał sen, w którym Gamaliel, nauczyciel św. Pawła, wskazał mu grób swój i św. Szczepana w Kёfar - Camla. W miejscu tym biskup Jerozolimy, Jan, wystawił murowaną bazylikę, drugą natomiast w miejscu, gdzie św. Szczepan został ukamienowany. Cesarzowa, św. Eudoksja, w 460 roku przeniosła jego relikwie do Jerozolimy i złożyła w bazylice pod Bramą Damasceńską. W obawie przed Saracenami przeniesiono je do Konstantynopola, a następnie, w 560 roku, za papieża Pelagiusza II do bazyliki św. Wawrzyńca w Rzymie. Legenda podaje, że podczas składania relikwii św. Szczepana obok św. Wawrzyńca, ten przesunął się w bok, robiąc mu miejsce.
+Kult św. Szczepana rozwinął się natychmiast. Wskutek prześladowań chrześcijan w Ziemi Świętej, o grobie świętego zapomniano. Dopiero w 415 roku św. Lucjan miał sen, w którym Gamaliel, nauczyciel [[Św. Paweł Apostoł|św. Pawła]], wskazał mu grób swój i św. Szczepana w Kёfar - Camla. W miejscu tym biskup Jerozolimy, Jan, wystawił murowaną bazylikę; drugą natomiast w miejscu, gdzie św. Szczepan został ukamienowany. Cesarzowa, św. Eudoksja, w 460 roku przeniosła jego relikwie do Jerozolimy i złożyła w bazylice pod Bramą Damasceńską. W obawie przed Saracenami przeniesiono je do Konstantynopola, a następnie w 560 roku, za papieża Pelagiusza II do bazyliki pw. św. Wawrzyńca w Rzymie. Legenda głosi, że podczas składania relikwii św. Szczepana obok [[Św. Wawrzyniec|św. Wawrzyńca]], ten przesunął się w bok, robiąc mu miejsce.
-Św. Szczepan nazywany jest Protomartyr, czyli pierwszym męczennikiem chrześcijańskim. W ikonografii przedstawiany jest jako młody diakon, najczęściej w scenie kamieniowania. Jego atrybutami są: gałąź palmowa, księga Ewangelii i kamienie. Jest patronem: kamieniarzy artystów, koni. Wzywa się go w przypadku opętania, w modlitwie o dobrą śmierć, a także w czasie bólu głowy, kolki i kamicy.
+Św. Szczepan nazywany jest Protomartyr, czyli pierwszym męczennikiem chrześcijańskim.
-W Polsce z dniem św. Szczepana wiązano wiele zwyczajów. [[Boże Narodzenie]] spędzano w zaciszu domowym, wśród najbliższej rodziny, natomiast w drugie święto obchodzono z życzeniami świątecznymi sąsiadów, dalszą rodzinę i znajomych. W czasie Mszy św. rzucano w kościele zboże na pamiątkę kamieniowania św. Szczepana. Kiedyś 26 grudnia nazywano "szczodrym", gdyż służba dworska składała panom życzenia i otrzymywała poczęstunek, a nawet i prezenty. Po przyjęciu smarowano miodem pułap i rzucano ziarno, jako szczęśliwą wróżbę pomyślnych zbiorów na przyszły rok.
+*W ikonografii przedstawiany jest jako młody diakon, najczęściej w scenie kamienowania. Jego atrybutami są: gałąź palmowa, księga Ewangelii i kamienie. Jest patronem: kamieniarzy artystów, koni. Wzywa się go w przypadku opętania, w modlitwie o dobrą śmierć, a także w czasie bólu głowy, kolki i kamicy.
-*26 grudnia- święto św. Szczepana, diakona i pierwszego męczennika.
+W Polsce z dniem św. Szczepana wiązano wiele zwyczajów. [[Boże Narodzenie]] spędzano w zaciszu domowym, wśród najbliższej rodziny, natomiast w drugie święto obchodzono z życzeniami świątecznymi sąsiadów, dalszą rodzinę i znajomych. W czasie Mszy św. rzucano w kościele zboże na pamiątkę kamienowania św. Szczepana. Kiedyś 26 grudnia nazywano '' szczodrym'', gdyż służba dworska składała panom życzenia i otrzymywała poczęstunek, a nawet i prezenty. Po przyjęciu smarowano miodem pułap i rzucano ziarno, jako szczęśliwą wróżbę pomyślnych zbiorów na przyszły rok.
+*26 grudnia - święto św. Szczepana, diakona i pierwszego męczennika.
 ==Bibliografia==
-W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1998, s. 813 - 815.
+W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1998, s. 813-815; Foto: Kamienowanie Św. Szczepana, olej na płótnie, XVII w. Kościół. św. Antoniego w Braniewie. [http://frombork.art.pl/pl/swieci-w-posludze-uzdrawiania/]
 {{Święty}}
-[[Kategoria:Sanctus - S|Szcz]]
+{{Noty biograficzne}}
+[[Kategoria:Sanctus - S|Szczepan]]
+[[Kategoria:Biografie - S|Szczepan]]