Tekst źródłowy strony Św. Scholastyka

== Św. Scholastyka (480-542)==
[[Plik:Scholastyka.jpg|thumb|right|mal. Andrea Sabbatini|ostatnia rozmowa z bratem]]
Urodziła się w 480 roku w Nursji (środkowa Italia) w dobrej katolickiej rodzinie. Była siostrą bliźniaczką [[Św. Benedykt z Nursji|św. Benedykta]]. Jej rodzicami byli Anicius Europius i Claudia Abondantia Reguardati. W Nursji na miejscu urodzenia rodzeństwa stoi kościół pw. św. Benedykta, a jego podziemia kryją część muru domu rodzinnego świętych. Wiadomości o niej znajdujemy w '' Drugiej Księdze Dialogów '' (Życie Świętego Benedykta) [[Grzegorz I Wielki|św. Grzegorza I Wielkiego]]. 

Życie Scholastyki pozostawało w cieniu wielkiego brata. Od wczesnego dzieciństwa pozostawała pod jego urokiem. Była towarzyszką jego podróży, naśladowała jego styl życia, Panu Bogu poświęcony. Gdy Benedykt założył pierwszy klasztor w Subiaco, ona założyła podobny dla mniszek. Do dziś na pobliskich wzgórzach znajdują się dwa klasztory: w Subiaco męski klasztor św. Benedykta, a w Plombariola żeński klasztor św. Scholastyki. Jest tam także grota, w której spotykali się na duchowych rozmowach. Gdy Benedykt opuścił Subiaco i dotarł na Monte Cassino kontakt między rodzeństwem nie urwał się, gdyż Scholastyka w pobliżu jego klasztoru założyła drugi. Rodzeństwo spotykało się tylko raz w roku. W 542 roku odbyło się ostatnie ich ziemskie spotkanie. Biograf św. Benedykta - wspomniany wyżej papież Grzegorz I Wielki - zanotował, że rodzeństwo spędziło dzień '' na wzajemnej wymianie świętych myśli''. Przed nocą - jak nakazują zakonne reguły - Benedykt musiał wraz z towarzyszącymi mu mnichami wrócić do swojego klasztoru. Scholastyka pragnęła zatrzymać brata aż do rana. Brat był stanowczy. Nie mogąc pokonać jego oporu, Scholastyka zaczęła żarliwie  modlić się w myślach i została wysłuchana. Nagle rozszalała się taka ulewa, że '' ani czcigodny Benedykt, ani towarzyszący mu bracia nie mogli jednym krokiem wyjść na dwór''. Benedykt wtedy zrozumiał, że miał spełnić wolę siostry. Papież Grzegorz I Wielki określił Scholastykę, jako '' tę, która więcej umiłowała''. Trzy dni po spotkaniu, 10 lutego 542, Scholastyka zmarła. Wg relacji św. Grzegorza I Wielkiego w '' Dialogach'', trzeciego dnia po ostatnim spotkaniu, gdy Benedykt ze swej celi spoglądał na świat i na klasztor, w którym żyła Scholastyka, ujrzał jej duszę w postaci białej gołąbki, unoszącej się do nieba. Natychmiast posłał braci po jej ciało i złożył je w grobie, który w kościele swego klasztoru przygotował dla siebie. Relikwie św. Scholastyki znajdowały się we Fleury. Zostały tam przeniesione po najeździe Longobardów na klasztor na Monte Cassino i zniszczeniu go w 587 roku. Obecnie relikwie znajdują się w Le Mans, a ich część otrzymało Monte Cassino. Scholastyka uważana jest za duchową matkę wszystkich benedyktynek. Jest patronką Le Mans i Subiaco.

*W ikonografii św. Scholastyka przedstawiana jest z gołębiem. Sztuka religijna ukazuje ją w habicie benedyktyńskim. Jej atrybutami są: krzyż, księga i pastorał ksieni.
*Wspomnienie liturgiczne przypada 10 lutego.

== Bibliografia ==
Opracowanie własne, MC; Foto:[http://www.ekspedyt.org]
{{Święty}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Sanctus - S|Scholastyka]]
[[Kategoria:Biografie - S|Scho]]